Maandag 9 juni
Zoals gebruikelijk begint mijn maandag op de gemeentewerf: overleg met het afdelingshoofd van BOR. Door mijn wekelijkse bezoek daar hou ik een goed contact met de mensen die daar werken. Ik heb er nog geen dag spijt van dat ik vanaf mijn eerste dagen altijd dáár mijn wekelijkse afdelingsoverleg heb. Vandaag hebben we e.e.a doorgesproken met de betreffende medewerker over de eikenprocessierups. Het aantal meldingen vanuit de bevolking neemt nog steeds toe. De haartjes van deze rups kunnen tot allerlei gezondheidsklachten leiden. Daarom moeten de rupsen uit de boom worden weggebrand. Zo'n boom ziet er helemaal grijs van. De gemeente gaat natuurlijk alleen maar over de aangetaste bomen die op openbaar terrein staan. Particulieren hebben zelf de plicht om dit ongedierte te bestrijden. Als je dat niet doet en er ontstaan klachten bij betrokkenen of omwonenden dan is de eikenboomeigenaar aansprakelijk.

Onze medewerkers die dit ongedierte voor de gemeentelijke bomen bestrijden moeten verstandig te werk gaan: speciale kleding, bescherming van de ademhaling, enz. En het branden moet op het juiste niveau; een te felle verbranding zou de boom aantasten.

We gaan de bevolking ook dit jaar nadrukkelijk informeren. Daaraan voorafgaand hebben we de GGD geraadpleegd.

Ik vroeg me stilletjes af, hoe zo'n plaag nu komt. Zit dat in het mildere klimaat? Hebben deze beesten geen natuurlijke vijanden (meer), die verzot zijn op een sappige rups? En wat gebeurt er als je het laat uitwoeden?

Dinsdag 10 juni
Vanavond is de behandeling van de kadernota. Maar voor het zover is, hebben we eerst nog een B&W-vergadering. En aan het eind van de middag mag ik naar de opening van de polikliniek voor oogheelkunde in Norschoten. Het is een slim opgezette bijeenkomst. Ook al wordt er begonnen met een openingshandeling: een oog wegknippen, daarna is er een soort symposium voor huisartsen die van de specialisten allerlei nuttigs te horen krijgen. (En daar verdienen ze punten mee om gecertificeerd te blijven) Ik sprak met een van de managers van het Gelderse Vallei Ziekenhuis. Ze willen de poli steeds meer invulling gaan geven; naast avond poli's,willen ze ook uitbreiden met specialismen. Als verpleeghuis Norschoten extra ruimte heeft, wil het ziekenhuis wel meer. Een gunstige ontwikkeling voor onze eigen burgers: goeie gezondheidszorg dichtbijhuis.

Voordat de raadsvergadering begint moet ik nog even snel mijn jongste zoon in een smoking hijsen: hij heeft samen met zijn mede-eindexamengenoten zijn gala-avond. Wat een ander mens wordt zo'n puber als je hem een pracht van een pak aantrekt! Samen met twee klasgenoten in een opvallende auto richting de festiviteit.

Ondertussen moet ik snel naar het Barneveldse raadhuis: Kadernota 2009 is in eerste ronde aan de orde. Er worden veel moties en amendementen ingediend. Een niet gering aantal valt binnen mijn portefeuille. De mantelzorgers en vrijwilligers en ook de hospices kunnen rekenen op de terechte aandacht van de raadsleden. In een aantal gevallen zijn de voorstellen, hoe afwijzend het ook klinken mag, overbodig. Niet om dat het niet waardevol is, maar doodeenvoudig omdat we al met voorstellen op die items bezig zijn. De raad krijgt hierover nog voor het jaar 2009 is begonnen nadere voorstellen en informatie.

Mooi dat vele fracties niet willen dat de Ark dakloos zou worden. Dit unieke project waarin zoveel verschillende organisaties van allerlei pluimage samenwerken t.b.v. de derde wereld maakt het tot iets om zuinig op te zijn.

Ik sta er helemaal achter wanneer we daarvoor in 2009 gaan inventariseren welke locaties als goede vervanging in aanmerking komen. Samen met de raad kan dan de afweging gemaakt worden.

Een bijzondere ontwikkeling vind ik het dat de raad een onderdeel van het door hen zelf vastgestelde masterplan onderwijs mogelijk wil heroverwegen: de verplaatsing van de Antoniusschool. We gaan in de commissie de situatie van de school opnieuw onder de loep nemen. Het plan is vorig jaar unaniem door alle betrokken scholen goedgekeurd en ook de raad deed dat unaniem. Ik ben benieuwd wat de nieuwe feiten en omstandigheden zijn die een heroverweging rechtvaardigen.

Woensdag 11 juni
De wethouders van volksgezondheid van Ede, Scherpenzeel, Nijkerk , Wageningen en Barneveld ontmoeten elkaar enkel keren per jaar. Onder andere om de lopende zaken te bespreken met de GGD in Arnhem (HGM) en om zaken voor te bereiden, zoals de totstandkoming van het centrum voor jeugd en gezin.

Ook zaken als huiselijk geweld en kindermishandeling komen daar aan de orde.

Scherpenzeel is altijd onze gastheer, dat is zo gegroeid. En iedereen wil dat het zo blijft. Daar krijg je altijd koekjes bij de koffie en met name de wethouder van Ede en van Barneveld zijn daar op gebrand. Natuurlijk eet je daarvan met een dubbel gevoel: gezondheid betekent ook de strijd tegen het dik worden. En dat betekent juist bewegen en niet snoepen. Wij geven niet het goede voorbeeld achter gesloten deuren. Toch hebben die gezondheidswethouders nog betrekkelijk weinig last van te dikke buiken.

Deze dag ben ik ook naar een VNG-bijeenkomst geweest waarin het Ministerie van jeugd en gezin en de jeugdzorg meer informatie verstrekten over de totstandkoming van het centrum voor jeugd en gezin (cjg).

Vanuit meerdere hoeken werd wel heel duidelijk dat we niet te veel heil moeten verwachten van dat cjg. Voor de afstemming, coördinatie en samenwerking is het zondermeer een plus. Maar te veel wordt gedacht dat de mensen daar ook wel helemaal uit zichzelf binnen lopen. Dat zal in nog al wat gevallen niet gebeuren. Ook als het cjg een grote naamsbekendheid heeft gekregen en gemakkelijk is te vinden, voelen mensen met vragen zich geremd. Ze willen niet zo graag voor de dag komen met hun zorgen en problemen. Heel vaak zal het er toch op neerkomen dat de hulpverleners signalen opvangen (via school, jongerenwerk, huisartsen, enz.) en er dan op af gaan.

Voor Barneveld moeten ook nog veel vragen worden beantwoord. Wil je in elke kern een cjg? En wie zitten er allemaal in het cjg?

Ik hoop dat we er in het komende half jaar eens een brainstormavond aan kunnen wijden in het gemeentehuis, net zoals dat is gebeurd rondom de totstandkoming van de WMO.

De minister van jeugdzaken, Andre Rouvoet liet verstek gaan: hij was te druk met andere politiek gevoeliger items.

Donderdag 12 juni
Ik ben nog vergeten te vertellen dat ik dinsdagmiddag onverwacht bezoek kreeg van een paar leerlingen van het Groen van Prinsterer. Ze hadden geprobeerd om bij de burgemeester op visite te komen. Maar de burgemeester was niet beschikbaar. Nu hebben we zeer klantgerichte secretaresses. Een snelle blik in college-agenda's leverde op dat er bij wethouder Verweij die tenslotte toch onderwijs in zijn portefeuille heeft een half uurtje beschikbaar was.

Dus verschenen bij mij op de kamer Ricardo Kappert en Erwin Vink. Wat is het geval? Hun mentrix, mevrouw Van GInkel, gaat aan het eind van het school jaar voor drie jaar naar Kenia om daar mee te werken aan een bijbelvertaalproject en een alfabetiseringsprogramma. De leerlingen waren spontaan begonnen met een inzamelactie. En een van de vaders had bedacht dat ze weleens op het gemeentehuis langs konden gaan. Wie weet wilde de gemeente het bedrag wel verdubbelen?!

En ik maar denken dat ze even langs kwamen om onder ons een collecte te houden!

Hoe leg je aan jongens van een jaar of veertien uit dat de gemeente dat niet doet. Ik heb het hen uitgelegd: als je de opbrengst van de ene actie verdubbelt moet je dat bij alle acties gaan doen. Dat zou dan eerlijk zijn. Dat zou veel geld kosten voor de gemeente. Want dan moeten zelfs de collectes van de kerken voor Derde Wereld acties verdubbeld worden. Maar dat is niet de hoofdreden. Mensen betalen geen belasting om het vervolgens door de overheid aan goede doelen te besteden. Dat kunnen mensen beter zelf doen; dan kunnen ze hun eigen voorkeur bepalen en die doelen kiezen die zij zelf het belangrijkst vinden.

Een bijdrage van de gemeente zou een goede prikkel zijn, dat weet ik zeker. Maar deze jongens lieten merken dat ze zonder de prikkel van de gemeente ook wel tot actie kwamen.

Wel zou ik me kunnen voorstellen dat je als gemeente jaarlijks één Derde Wereld project financieel ondersteunt. Vooral om daar mee aan te geven dat we niet alleen voor ons zelf bezig zijn, maar over grenzen heen willen kijken.

Vrijdag 13 juni
Een aparte dag, deze vrijdag. Het is eigenlijk een vrije dag, maar wat heet? De afgelopen twee jaar zijn mijn beide ouders overleden. Hun huis, ons voormalig ouderlijk huis, is verkocht. En al weken zijn we op vrije zaterdagen bezig met het uitzoeken en opruimen. Vandaag is het de laatste dag, afvaldag. Alles wat niemand meer wil hebben brengen we vandaag naar de gemeentewerf. Allerlei simpele dingen, allemaal met herinneringen, gooi je op een kar en stort je bij het afval. Je gooit noodgedwongen een stukje van je jeugd bij het oud vuil.

Ondertussen weet de media je te vinden als het moet, ook als je niet in Barneveld bent. Hart van Nederland wil me kort interviewen over de regels rondom het toekennen van woningaanpassingen. Tot een gezin in Garderen behoort een jonge vrouw die door een ongeluk zodanige zorg behoeft dat ze niet meer thuis kan wonen. In het weekend willen de ouders haar graag thuis ontvangen. Daartoe zijn woningaanpassingen noodzakelijk. Een traplift is één van de aanpassingen. Nu zeggen de gemeentelijke regels dat iemand slechts in aanmerking komt voor een woningaanpassing wanneer hij of zij in Barneveld staat ingeschreven. En dat is niet het geval. In zo'n situatie zijn slechts kleine aanpassingen op de begane grond toegestaan en niet een aanpassing van de badkamer en een traplift. Mensen hebben grote moeite met zo'n regel. Ik snap dat heel goed; te meer omdat het altijd gaat om situaties waar al zoveel verdriet en tegenslag verwerkt moet worden. De achterliggende gedachte van de overheid is dat er grenzen gesteld moeten worden aan de toekenningen.

De gemeente heeft nog voorgesteld om, buiten de regels om, een tweedehands lift beschikbaar te stellen tegen de gebruikelijke voorwaarde om tegemoet te komen aan de moeilijke situatie. Maar als ik het goed begrepen heb zijn de mensen in de omgeving van de familie een actie begonnen om via particuliere weg tot de aanschaf van een traplift te komen. Een geweldige actie die een tv-moment wel rechtvaardigt!

Of de dag nog niet lang genoeg was, mocht ik ‘s avonds naar Kootwijk om het startsein te geven van het AED-project. Kootwijk is uitgekozen omdat de brandweer hier niet binnen de gestelde tijd van een minuut of vier aanwezig kan zijn om met de First Responder reanimatie toe te passen. En daarom komt hier een AED-apparaat in een buitenkast. De aangesloten vrijwilligers krijgen via de alarmcentrale een smsje als van hen een reanimatieactie ter plaatse wordt verwacht. De opgeroepen vrijwilligers kunnen dan het AED-apparaat toepassen in afwachting van de komst van een ambulance.

U wilt reageren? Van harte welkom! Plaats hieronder uw reactie of stuur een mail naar l.verweij@barneveld.nl