Maandag 12 november
Graag kom ik nog even terug op vorige week. Op donderdagavond 8 november was ik op bezoek in Villa 29, het algemeen jongerencentrum van de gemeente Barneveld. Een paar weken daarvoor sprak ik daar ook al met de voorzitter. Het bestuur heeft een nijpend tekort aan bestuursleden. De voorzitter is met één ander ,een super goed gemotiveerde Marokkaanse jongen, (waarom onthoud ik namen zo moeilijk?) het enige overgebleven bestuurlid. Samen hebben we een actieplannetje gemaakt. We gaan er keihard voor knokken om het bestuur op volle sterkte te krijgen. De activiteiten in het jongerencentrum zijn belangrijk en waardevol en verdienen meer sterke schouders dan de twee overgeblevenen. Misschien moet het bestuur, zodra het op volle sterkte is, wel een charme offensief beginnen. Misschien bestaat er bij teveel Barnevelders ten onrechte een negatief beeld over Villa 29. Er zijn vele jongeren (ook van onder de 12) die hier een veilig plekje vinden. Mag ik hier een warme oproep doen aan mensen met een groot hart voor jongeren om een steentje bij te dragen? Want ook hier geldt: investeren in de jeugd geeft een leven lang zijn vruchten.

Nu ik hier toch schrijf over Villa 29 wil ik graag de naam van de heer Van Holst noemen. (ja die naam vergeet ik niet meer) Deze zeer actieve Barneveldse vrijwilliger maakt heel zware tijden door: plotseling zijn enige zoon verloren en ook nog ernstig ziek en in behandeling met chemokuren. Wat een zwaar kruis krijgen sommige mensen toch opgelegd. Als u niet weet voor wie u zou kunnen bidden, mag ik u hem dan aanbevelen?

Dinsdag 13 november
Elke maandagmorgen begin ik de dag bij de gemeentewerf aan de Kallenbroekerweg. Daar overleg ik met het afdelingshoofd BOR en heb ik contact met de rayonbeheerders. De begraafplaatsen zijn dan ook wel eens onderwerp van gesprek. Begraafplaatsen verdienen in mijn ogen prioriteit in het onderhoud; de staat van een begraafplaats zegt namelijk veel over het respect voor de overledenen. Daar wordt met toewijding hard aan gewerkt. We zijn bezig met de aanschaf van een nieuwe graafmachine om te kunnen gaan voorkomen dat de bezoekers bij een begrafenis gehinderd worden door een belemmerende hoeveelheid zand. Weet u trouwens dat de gemeente Barneveld ook de mogelijkheid biedt aan ouders van een veel te vroeg afgestoten foetus of een veel te vroeg geborene om te begraven? Voor ouders voelt het zo moeilijk dat zij hun doodgeboren kindje niet in hun trouwboekje kunnen laten bijschrijven (laat de wet niet toe), terwijl zij het wel als hun volwaardig kind beschouwen. Door het wel als volwaardig kind te kunnen begraven kunnen we aan die gevoelens zo veel mogelijk tegemoet komen.

Woensdsag 14 november
Elke dag is een bijzondere dag. Niet in het minst voor een wethouder! Vandaag was er weer een naturalisatieceremonie. Dat betekent dat er weer mensen zijn die bij koninklijk besluit hun Nederlanderschap verkrijgen. Er stonden drie namen in mijn stukken. Tot mijn verbazing was er maar één man die zich ook daadwerkelijk meldde. Innerlijk was ik boos op degenen die er niet waren. Je wilt dat Nederlanderschap toch heel graag? Daar zet je toch alles voor aan de kant? Als zij later alsnog hun Nederlanderschap verkrijgen, zal ik dat duidelijk aan hen laten merken. Maar de man die wel was gekomen, maakte deze bijeenkomst net als alle voorgaande tot een feest van verwondering en waardering. Deze man was nog maar drie jaar geleden als jongen van een jaar of 18 in zijn eentje naar Nederland gekomen. Hij sprak al heel behoorlijk goed Nederlands, dankzij de Nederlanders in zijn omgeving (integreren doe je niet alleen!). Hij was bijzonder gemotiveerd met zijn ontwikkeling bezig. Toen hij zijn verklaring kreeg, kuste hij het papier. Deze Marokkaanse man bewijst dat het ook met Marokkanen goed kan gaan. Hij baalt ontzettend van die landgenoten die de boel verprutsen. Ik heb hem gevraagd om onder zijn landgenoten te knokken voor afkeuring van het verkeerde gedrag. Grappig was dat hij van Nederland geen enkel nadeel kon opnoemen, het was voor hem het ideale land.

Van het COA (opvang asielzoekers) hoorde ik in een overleg dat zij nog steeds op zoek zijn naar nieuwe azc’s, omdat er veel oude decentraal liggen of moeten sluiten. Ze willen ook meer in kleinschalige vormen gaan werken midden in de wijken. Het COA gaat ook de taak krijgen om arbeidsmigranten, zoals Polen, te huisvesten.

Ik dacht bij de aantallen Polen die ik hoorde wel dat we wijs moeten handelen: ze zijn bij veel bedrijven welkome personeelsleden. We moeten ons wel van bewust zijn van de nieuwe integratieproblemen die zich kunnen gaan voordoen. En daar moeten we vroegtijdig op inspelen.

Donderdag 15 november
Het is soms geen straf om de taak van een andere wethouder over temogen nemen. De onthulling van een zestal straatnamen was een waardevolle happening. De straten zijn vernoemd naar Tijsseling (meubelfabriek), Knottenbelt (meelfabriek), Mosterd (Moba), Cozijnsen (fabrikant van o.a. vruchtenwijnen), Willemars (kledingproductie) en Deijlius (fotograaf en fabrikant).

De familieleden waren vanuit alle hoeken van het land gekomen. Ze waren trots dat het zelfs “lanen” waren geworden en niet gewoon straten!. Elke familie heeft zijn eigen straatnaambordje onthuld. Van Deijlius was er niemand. Voor die laan mocht onze eigenste gemeentearchivaris voor onthuller spelen.

Er kwamen na afloop nog mooie verhalen naar voren. Er was iemand die vol trots vertelde dat hij nog steeds de in 1946 bij Tijsseling gekochte meubels in gebruik had. Eén van de boeren van wie het weiland voor de wijk De Burgt ooit was gekocht zei nog maar eens dat hij op deze grond maar liever koeien zag dan huizen. Maar grapte iemand: nu zult u wel rijker zijn dan toen u nog koeien zag lopen.

Als uitvalsbasis was de pr willem alexanderschool gekozen. Midden in de wijk. Binnen afzienbare tijd hopen we hier de bouw van de brede wijkschool te beginnen. Met vertegenwoordigers van het wijkplatform heb ik trouwens gisteren nog gesproken. Zij beleven het als een gemis dat er geen wijkgebouw komt. Ik begrijp dat best. Daarom gaan zij nu al met de toekomstige gebruikers overleggen om zo veel als mogelijk is van hen medewerking te krijgen om dit pracht gebouw ook ten behoeve van de wijk in te kunnen zetten. En wat mij betreft moeten we in de nabije toekomst serieus gaan nadenken over een wijkvoorziening die misschien wel voor de wijk Zuid, De Burgt en Veller gezamenlijk gebruikt zou kunnen gaan worden.

Vrijdag 16 november
Vandaag ben ik niet op het gemeentehuis geweest. Na een bespreking op het provinciehuis in Arnhem heb ik samen met mijn vriendin genoten van de vrije tijd (kleren kopen).

‘s Avond ben ik naar de musical van Ciske de Rat geweest. Het had leuker gekund. We arriveerden pas tegen kwart voor negen, terwijl de voorstelling om 8 uur begon! Op de A12 hebben we meer dan een uur in de file gestaan. Dat is niet ontspannend! We werden toch heel klantvriendelijk ontvangen en kregen een voorlopige plek. Na de pauze zaten we op onze echte plekken.

Een pracht musical. Wat een decorveranderingen. Wat bijzonder die jochies die een rol spelen. Wat een pracht man die Danny de Munk. En als wethouder onderwijs en jeugd voelde ik me weer bevestigd in de overtuiging dat een slechte opvoeding je leven ernstig kan beschadigen, hoe vrolijk de musical ook eindigde. Het moet me tenslotte wel van het hart dat het me verdriet deed dat het kennelijk onmogelijk is om een indrukwekkend verhaal neer te zetten zonder grof te moeten vloeken. Zonde is dat.

U wilt reageren? Van harte welkom! Plaats hieronder uw reactie, of stuur een mail naar l.verweij@barneveld.nl