Nav: Wees heilig, want ik de HEER, jullie God ben heilig.  Lev.19:2

De mens wil van zichzelf God niet kennen; hij loopt voor Hem weg. Maar als Gods Geest een mens overwint, geeft die mens gehoor aan de roep tot geloof en bekering. Hij gaat naar God toe, wordt een gelovige. En hij moet dus, zegt de tekst, als een verlengstuk van God leven. Tegenover het ongeloof om hem heen zal een gelovige zo leven dat hij God laat zien. Dat wil God graag, dan wordt zijn licht verspreid. Zo worden mensen die nog in het donker zijn ontmaskerd als levend zonder God.

In de tijd van het Oude Testament leefde Israël, het volk van God, te midden van de heidenvolken. Er was duisternis rondom hen. In die situatie klinkt dit bevel: ‘Wees heilig, want ik ben heilig.’Laat God zien in jullie leven. In het Nieuwe Testament geldt deze opdracht des te meer. De gelovigen wonen en leven verspreid over de wereld. Om hen heen leven veel mensen in de duisternis.

In die situatie van vermenging klinkt de oproep opnieuw, in 1 Petrus 1:16:’Wees heilig, want ik ben heilig.’Dezelfde woorden als in Leviticus, maar gesproken in een andere tijd. Die situatie is ook de onze. We moeten, net als het volk Israël in het Oude Testament, Gods heiligheid laten zien. Dat ervaren we vaak als lastig: hoe stralen we Gods heiligheid uit? Het antwoord daarop ligt denk ik aan de andere kant. We ervaren een probleem bij de ‘output’, maar het begint vaak bij de ‘input’: hebben we voldoende besef van Gods heiligheid? Als dat besef in ons leeft, dan kan het vervolg, Gods heiligheid uitstralen niet uitblijven.

Barneveld, Juli 2008
Ds. A.P.Feijen