“Uw vriendelijkheid zij alle mensen bekend. De Here is nabij.” (Filippenzen 4:5)

 

In het Woord van God vind je geen beginselen van christelijke politiek. Ook niet de blauwdruk van een christelijke theocratie. Evenmin het spoorboekje van een democratische, pantheïstische wereldorde zoals de Verenigde Naties die zo graag wil. Veel machthebbers zouden zo’n  kant en klaar recept natuurlijk dolgraag in handen hebben: dan kan je tenminste eens even flink politiek doorpakken.

 

Je vindt in de Bijbel daarentegen wel het gebod van Christus om lief te hebben: eerst God maar dan ook voluit je naaste. Dat gebod geldt voor àlle terreinen van ons leven en dus ook voor de politiek.

Maar hoe ver is de politiek wel niet van de burger af komen te staan? Liefde, het mocht wat. De dragers van het gezag zien het draagvlak voor hun gezag, de medewerking van de gewone burger, steeds verder onder zich wegbrokkelen. Dat proces lijkt welhaast niet te stoppen.

 

Christenen (in de politiek) hebben dus een steeds duurdere roeping: elke dag bidden om de liefde van Christus, om bescheiden en vriendelijk op te kunnen treden in een samenleving die steeds harder en materialistischer wordt, die zich geen snars aantrekt van het komende Rijk. Die vriendelijkheid brengen we alleen op als we ons afhankelijk weten van de vriendelijkheid van Gods aangezicht: de komst van Christus naar deze chaotische wereld, bestuurd door politici die van een liefdeswet geen idee meer hebben.

 

Overigens is deze vriendelijkheid iets totaal anders dan lieverigheid: in het Rijk van Christus is liefde ondenkbaar zonder gerechtigheid. De Here is nabij om Zijn gerechtigheid op te richten. Daarom zal onze vriendelijkheid zeker niet krachteloos hoeven te zijn!

 

Ds. H.J.W. Laseur, krijgsmachtpredikant regio Ede, december 2005