Deze vraag krijgen politici nogal eens te horen. Terecht, als je let op de praktijk. Velen kunnen het niet bolwerken, houden het na korte tijd voor gezien en politieke partijen moeten als regel naar kandidaten zóeken. Begrijpelijk: het is hard werken en je krijgt lang niet altijd je zin. Maar het geeft ook veel voldoening als je iets voor de samenleving kunt betekenen en de omgang met anderen is als regel een zeer plezierige bezigheid.
Maar af en toe is politiek zelfs vermakelijk, bijvoorbeeld deze maand.

In 2002 besloten CDA, SGP en Pro98 een college te vormen. Omdat ze wilden weten wat ze aan elkaar hadden - je kunt elkaar tenslotte niet altíjd vertrouwen - schreven zij een collegeprogramma. Daarin staan naast verstandige dingen en passages waarover je van mening kunt verschillen, ook klinkklare onzin.

Een ding is echter duidelijk: een programma moet worden uitgevoerd, want aan het eind moet er een oogst kunnen worden geshowd. Dat geeft voldoening, maar soms ook leedvermaak. Leest u verder.

Zo is er afgesproken dat er een onderzoek moest komen naar de in onze gemeente nog niet aanwezige richtingen binnen het voortgezet onderwijs. Bedoeld werd of er ook een basis zou kunnen zijn voor een openbare school, maar …. dat is geen richting, die heb je slechts binnen het bijzonder onderwijs. En daarover heeft de overheid weer niets te vertellen, men moet uitsluitend meewerken als aan de wettelijke vereisten wordt voldaan.

Maar goed, Pro98 moest ook tevreden gesteld worden.

De uitkomst? Geen draagvlak voor openbaar onderwijs en ook niet voor andere richtingen dan de bestaande. Hetgeen iedereen reeds van te voren had kunnen weten. Toch is er sinds 2002 wel één richting uit zichzelf bijgekomen: de reformatorische. Die had zelf al onderzoek gedaan en heeft zich inmiddels gevestigd.

Tot tevredenheid van alle collegepartijen? Het kan verkeren.

Komischer (en ook pijnlijker) wordt het bij het volgende onderwerp. De gemeente moest bij de besturen van bijzondere scholen voor voortgezet onderwijs nagaan of zij wel voldoende representatief zouden zijn ten aanzien van alle bevolkingsgroepen.
Tja, als er niet voldoende basis voor openbaar onderwijs is, gaan leerlingen naar een bijzondere school, waarvan de overheid vervolgens met haar vingers dient af te blijven. Maar ja, Pro98 hè?

De vraag is duidelijk, het antwoord verpletterend. Unaniem zijn de besturen van mening zij, op grond van de vrijheid van onderwijs, hun eigen verantwoordelijkheid hebben en dat zij deze niet ter discussie stellen.

En je ziet het voor je:
- het Witsiusbestuur kijkt verbijsterd Gerard Schotanus aan en zegt: “Waar ben jij nou helemaal mee bezig?” Die buigt deemoedig het hoofd, want hij wenst zowel directeur als partijleider te blijven;
- het Fontanus bestuur staart in opperste verbazing naar medebestuurslid Jan Post en vraagt zich af:”Ben jij hier de mol?” Zijn gebruikelijke spraakwaterval zal die avond ongetwijfeld de nodige haperingen hebben gekend.
Het is jammer dat we er geen getuige van hebben kunnen zijn.

Afijn, soms is politiek zo leuk dat binnenpret gewoon naar buiten móet!

Frits Appelman