Maandag 26 oktober
Vorige week vrijdag zijn de contracten getekend voor de Wmo/huishoudelijke hulp voor de komende jaren. Best een historisch moment. De eerste periode van 3 jaar zit er (bijna) op. De nodige ervaring is opgedaan en een tweede periode breekt aan. Nu 8 aanbieders in plaats van 3 in de vorige periode. Ook een nieuwe vorm van aanbieding van huishoudelijke hulp wordt vanaf 1 januari 2010 mogelijk: via buurtzorg. De huishoudelijke hulpen krijgen nog meer dan ooit de taak en verantwoordelijkheid om te melden aan de gemeente wanneer er in de praktijk iets mis lijkt met de indicering. Niemand kan dat beter dan zij: zij komen elke week bij de mensen en zien ontwikkelingen bij de cliënt het allerbeste.

Eén van de aanbieders, RST, kon pas vandaag het contract tekenen. Dat geeft de kans eens door te praten over hoe een aanbieder de zaken organiseert. Ik ben onder de indruk van de professionaliteit waarmee RST heeft ingespeeld op de economische omstandigheden van de afgelopen jaren, waarin de tarieven scherp lagen.

 Vanavond heb ik met alle scholen voor het wettelijk voorgeschreven OOGO bij elkaar gezeten. De voorgenomen besluiten van de gemeente m.b.t. onderwijs worden daar voorbesproken om optimaal draagvlak te creëren. Met betrekking tot de verordening huisvesting hebben we lang gepraat over één bepaald aspect dat voortvloeit uit het nieuwe principe van de verordening: uitgaan van vierkante meters en niet van vertrekken. Doorgeredeneerd betekent dit dat in principe een school helemaal zelf mag weten hoe de meters worden ingezet. Grotere of kleinere lokalen? Meer personeelsruimte? Geen of kleiner speellokaal? De gemeente vindt dat die vrijheid zijn grenzen kent. Ook omdat een optimalisatie van die vrijheid kan leiden tot hogere kosten. Onder voorwaarde zijn de scholen akkoord.

Dinsdag 27 oktober
De raadsvergadering is geen doorsnee vergadering. De begroting staat op de agenda en dat niet als enige. Ook de evenementenhal die ooit de waardige opvolger van de veel bezongen, vergruisde en besproken Barneveldse markthal. Al meer dan 4 jaar geleden leverde dit onderwerp veel gespreksstof op en nu met de grootschalige opvolger heeft de raad ook wat tijd nodig om tot goede besluitvorming te komen. Dat betekent dat het onderwerp van de agenda wordt afgevoerd na een ordevoorstel van BurgerInitiatief en een stemming. Het ging voor iedereen aan het begin van deze vergadering wel erg snel en menigeen wenste wel dat de besluitvorming overgedaan kon worden, maar dat staat de verordening niet toe. Begrijpelijk, maar toch. Achteraf gezien had het goed geweest dat er geschorst was geweest en er overleg was gevoerd voordat het besluit genomen werd. Ook al zou het besluit hetzelfde uitvallen dan nog levert dat meer overleg en minstens iets meer wederzijds begrip op. De latere komst van een raadslid (die zijn verlate komst keurig had aangekondigd) heeft dan ongemerkt grote gevolgen waar niemand zo snel mee gerekend had.

Dat Monique Rosbergen van Pro 98 bij de begrotingsbehandeling terugkwam op wat zijn in de commissie in mijn richting had gezegd was goed. Iedereen zegt wel eens een woordje te veel. Als men daar dan later van inziet dat het anders had gemoeten is het goed dat te zeggen. Deze handelwijze zou in de politiek meer toegepast moeten worden.

Woensdag 28 oktober
Vanmiddag ben ik anderhalf uur bij een instelling voor algemeen maatschappelijk werk geweest: Maatschappelijke Dienstverlening Veluwe. De twee aanwezige maatschappelijk werkers vertelden over hun ervaringen. Ook zij stellen dat ouders het steeds moeilijke gaan vinden om op te voeden. Ook kwam naar voren dat rond de 70% van de aanmeldingen binnenkomt via de huisartsen. Huisartsen hebben een zeer belangrijke signalerende rol die veel verder gaat dan de medische kant. Ook de sociale en gezinsaspecten zien zij vaak het eerst. Een van mijn wensen is om een gestructureerd overleg te krijgen met huisartsen, maatschappelijk werkers en nog wat beroepsgroepen die heel goed zicht hebben op dat wat er echt gaande is in de samenleving. Die waarnemingen zijn kostbaar voor de overheid. We horen er veel te weinig rechtstreeks van. Waarom hebben we naast een OOGO niet ook een HO (huisartsen overleg)? Het maatschappelijk werk ziet deelname in het CJG helemaal zitten. Ik wou dat de huisartsen daar ook meer visie op hadden.

Naar aanleiding van een brief van een gehandicapte barnevelder ben ik op huisbezoek geweest. Een gezonde kerel krijgt iets in zijn rug en komt in een rolstoel terecht. Het leven verandert desastreus voor hem, zijn vrouw en voor het kindje dat op komst was. Er is al verhuisd naar een gelijkvloerse woning voor deze ondernemende man. Hij wil zijn eigen bedrijfje in het groen blijven voortzetten en wil ook mee helpen aan de zorg van zijn kind. Men komt dan in aanraking met de wereld van de zorg en allerlei aanvraagprocedures . Men ontdekt de wirwar aan regels en voorwaarden. Men ontdekt ook dat er eigen bijdragen gevraagd worden. En dat roept bezwaren op: er moeten al zo veel offers gebracht worden. Waarom ook nog een financieel offer? Als je partner fulltime werkt, word je daarvoor “gestraft” en gaat je eigen bijdrage omhoog. De gemeenteraad heeft net gisteren de Wmo verordening opnieuw vastgesteld en de eigenbijdrageregeling m.b.t. de eigen bijdrage ongewijzigd gelaten. Dat neemt niet weg dat ik graag hoor hoe het in de praktijk uitpakt. Hoofdprincipe is dat iedereen moet kunnen leven met een handicap zonder dat er financiële moeilijkheden ontstaan. Maar dat daarbij rekening gehouden wordt met de eigen financiële mogelijkheden is heel redelijk.

De vraag van de rechtvaardigheid gaat in zo’n moment vele keren door mijn hoofd. Is het rechtvaardig dat de een wel en de ander niet gehandicapt wordt? Is het rechtvaardig dat de een meer verdient dan de ander? Is het rechtvaardig dat de een intelligent is en de ander niet? Dat de een een schoonheid is en de ander bepaald het tegenovergestelde?

Het aardse leven is onrechtvaardig. Daar verandert de overheid veel minder aan dan de grondwet ons doet geloven. Ik geloof in een eeuwig leven bij God. Ik denk daarbij niet aan gouden straten, maar veel meer aan gerechtigheid. Wat zal dat een volmaakte beleving zijn 

Donderdag 29 oktober
Vandaag in het dagelijks bestuur dan de Permar gesproken over de aanpassing van de gemeenschappelijke regeling waaronder deze sociale werkvoorziening opereert. Tot op heden zitten er in het algemeen bestuur raadsleden van de 5 betrokken gemeenten. En dat wordt door iedereen als waardevol beleefd. Maar het is als je de verantwoordelijkheden van de gemeenteraad goed beschouwt niet logisch dat de raadsleden bestuurlijk meewerken aan Permar terwijl ze in de raad vervolgens nog de begroting kunnen afkeuren. Daarom gaat de deelname van raadsleden verdwijnen. Belangrijke vraag is dan hoe je de betrokkenheid van zo’n groot sociaal bedrijf dat van de gemeentes is, overeind houdt. Daar moeten we een goede vorm voor kiezen.

Trouwens: er werd meegedeeld dat de nieuwe Barneveldse lokatie van de Permar zich kan verheugen in een zichtbare verbetering van de contacten met de plaatselijke bedrijven. Een sw-bedrijf hoort dicht bij het bedrijfsleven te zitten. Dat levert veel nieuw werk op. Super! Tussen haakjes: Permar kan de crisis tot nu toe aardig de baas blijven. Houden zo.

Vanmiddag een vrouw uit Bosnië op visite gehad. Haar man is omgekomen, alweer ruim tien jaar geleden. Een jaar of 5 geleden is zij voor een ceremonie naar Bosnië geweest, samen met haar kinderen van wie DNA is afgenomen. Vervolgens heeft zijn nu het bericht gehad dat de stoffelijke resten van haar man zijn gevonden en een herbegrafenis volgend jaar gaat plaatsvinden. Zij is bijstandsgerechtigde. Maar de wet staat niet toe dat de gemeente de reis- en het verblijfkosten vergoedt. En ik vind dat logisch. Want er zijn verrassend veel situaties waarin een nabij familielid in een ander continent begraven wordt (Marokko, Amerika) in dit soort situaties vind ik dat de familie en landgenoten moeten bijdragen in de reiskosten of een lening daarvoor.
Wel blijf je nadenken over het grote verdriet wat zo’n vrouw moet doormaken en elke keer weer opspeelt, ook al is het overlijden al langer dan 10 jaar geleden.

Vrijdag 30 oktober
Bij de keuken- en kachelwinkel van Van Maanen is vandaag en morgen de woonbeurs. 35 bedrijven uit Barneveld presenteren zich tussen de schouwen en keukens met hun woongerelateerde producten. Een evenement dat aantrekkelijk is voor de ondernemers. Samen kun je meer in reclame realiseren dan in je eentje. Samen kun je er iets veel mooiers van maken.
Bij verhindering van de wethouder economische zaken mocht ik de opening doen. Ik heb bewondering voor de ondernemers die hiermee creativiteit aan de dag leggen om de consument uit zijn huis te krijgen en de verkoop te proberen te bevorderen.
Bij vele bedrijven is de omzet dit jaar toch wel met 30% gedaald. Dat is fors en maakt het noodzakelijk om stappen te zetten. Ook al zijn we het erover eens dat de weelde wel erg groot was: hoe vaak werden pracht inbouwkeukens al na 5 jaar gesloopt en vervangen?

Gelukkig kan ik constateren dat er in de afgelopen maanden geen duidelijke stijging van het aantal bijstandsgerechtigden optreedt. Teken van hoop in een tijd waarin de crisis de pers vaker haalt dan de honger in Ethiopië. Over gerechtigheid gesproken!

Vandaag is de school in de Burgt opgeleverd! De gebruikers hebben de sleutel en kunnen aan de inrichting beginnen. Keihard wordt er gewerkt aan de afwerking van het plein en de aanleg van de vele parkeerplaatsen. Het is nog een kwestie van weken en het Huus van Guus verdwijnt uit beeld (de leerkrachten zullen een vreugdedans om het ouwe blauwe gebouw doen en als ze dat hard doen stort het vast in). De sportzaal krijgt elke dag meer vorm en wordt in februari opgeleverd. De datum voor de opening van het hele complex kan worden geprikt; dat zal wel maart worden.

U wilt reageren? Van harte welkom! Plaats hieronder uw reactie of stuur een bericht naar l.verweij at barneveld.nl