Maandag 4 mei
Vanavond had ik de grote eer om samen met mijn vrouw de dodenherdenking in Voorthuizen te mogen bijwonen en het gemeentebestuur te vertegenwoordigen. Een dodenherdenking die al een jarenlange traditie kent, met zijn geheel eigen Voorthuizense kleur.

Er was eerst een gedenkdienst in de hervormde kerk. Voordracht van gedichten door de dichter zelf. Met overtuiging geschreven en gedeclameerd en niet zonder actualiteit. Een korte overdenking van een van de plaatselijke predikanten, zonder dat het een zondagse preek werd. En ook gebed en gezang. Een redelijk gevulde kerk toont de betrokkenheid van de bevolking. 

Daarna in stille gang naar de begraafplaats. Een aardig eindje te voet. Het verkeer ligt stil, het vrolijke gezang van de vogels valt meer op dan anders. Ze zeggen mij dat de dood niet het einde is. de gevallenen zijn niet voor niets gevallen.

Op de begraafplaats is de bloemlegging bij twee oorlogsgraven. Daar is ook de paar minuten stilte (wat duurt stil zijn lang! Zo goed is het om dat te doen). Heel correct is het dat de stoet daarna op de begraafplaats stilstaat bij enkele familiegraven waar o.a. verzetsmensen begraven liggen. Zo wordt getoond dat allen die hun leven lieten voor de vrijheid van het land herdacht worden. 

Vervolgens terug naar het monument. Daar staat het mannenkoor klaar om o.a. het bekende "Blijf bij mij Heer" te zingen. De Schotse bijdrage van de doedelzak ontbreekt heel treffend ook niet. Ook dan hier kranslegging. Je kan daar niet voor oefenen. Ik vind het een indrukwekkende taak.

Gelukkig zijn er wat moedige kinderen en een volwassenen die ook nog een bloem komen leggen. Ik Zou graag de kinderen (en hun ouders) willen aanmoedigen om van die gelegenheid breder gebruik te maken. Het zorgt ervoor dat de kinderen meer betrokken raken bij waar het op 4 mei omgaat.

Dodenherdenking, een zaak van levensbelang. 

De rest van de week heb ik vakantie en laat ik de weblog onbeschreven.