Onderzoek

Leen Verweij heeft dat als eerstverantwoordelijke voor de openbare ruimte goed begrepen. Deze ruimte wordt te regelmatig bevuild met hondenuitwerpselen. Een ergernis die hoog in de top-10 staat en waarvan u waarschijnlijk ook wel een slachtoffer bent geweest. Hoe pakken we het aan? Valt er op dit gebied nog iets nieuws te bedenken? Ongeveer een jaar lang is er onderzoek gedaan, zowel in als buiten onze gemeente. Maar deze tijd is vooral gebruikt om met de wijkplatforms te overleggen. Deze kennen hun wijken en weten waar de problemen -in dit geval zelfs letterlijk- liggen. In grote unanimiteit werd overeenstemming bereikt over een nieuw hondenuitlaatbeleid en de wethouder kreeg daar ook het college voor mee. Het hondenuitlaatbeleid komt op het volgende neer:

1. Binnen de bebouwde kom zijn er regels en voorschriften, buiten de bebouwde kom niet.

2. Honden moeten op straat altijd aangelijnd zijn.

3. De eigenaren/uitlaters ruimen de hondenpoep te allen tijde zelf op.

4. Zij krijgen daarvoor gratis schepjes en zakjes.

5. Overtreding van deze regels wordt bestraft.

6. Voor de controle en beboeting worden bijzondere opsporingsambtenaren aangesteld.

Kortom, de verantwoordelijkheid voor een schone ruimte en minder ergernis ligt bij degenen die de huisdieren uitlaten en niet bij de gemeente. De laatste deel van het beleid is dat er veel meer hondenuitrenplaatsen worden aangelegd dan nu het geval is. Dat is natuurlijk allemaal niet gratis, het kost ruim een ton aan euro’s, maar dan heb je ook een degelijk beleid voorzien van een groot draagvlak.

Buiten de waard gerekend

Tijdens de bespreking in de commissie werden er wel wat vragen gesteld, maar was er nauwelijks kritiek te horen. Bij de behandeling in de raad was dat heel anders. Daar stelden CDA, VVD en Pro’98 voor de veldjes nog niet aan te leggen. Eerst maar eens zien hoe de rest van het beleid werkt. Omdat die combinatie een meerderheid opleverde, werd aldus besloten. Dat was een donderslag bij heldere hemel en het wekte naast verbazing vooral wrevel, met name bij de wijkplatforms. ‘Hebben we daarvoor zo lang overlegd?’ ‘Waarom zijn we er eigenlijk, als er toch niet naar ons wordt geluisterd?’ ‘Had er dan niet verder met ons overlegd kunnen worden?’, waren enkele reacties.

Ei, ei.
Deze gang van zaken heeft schade aangericht. We hebben zelfs even overwogen het verminkte voorstel te verwerpen. Uiteindelijk hebben we dat toch maar niet gedaan. Het voorstel van het college was in onze ogen een heel ei, na amendering een half ei, maar het huidige beleid is een lege dop. We hebben daarom toch maar wat ei voor ons geld gekozen. “Samen Barneveld?” Daar is nog veel africhting voor nodig.

Frits Appelman