Wat wilden we bereiken en wat hebben we ervoor gedaan?

Dat is inderdaad de centrale vraag bij de resultaten over het vorige jaar. Laten we voorop stellen dat er veel gedaan is. Allerlei projecten staan op stapel of zijn in uitvoering. Veel doelen hebben geen eindproduct, maar geven processen weer en als die goed lopen kunnen we daarover tevreden zijn. Ook de manier waarop het verslag is vormgegeven, de goede toegankelijkheid en de heldere taal geven reden om met genoegen dit werk door te bladeren. En als er dan bovendien nog een positief saldo kan worden weggezet, welke kniesoor kan er dan nog wat van zeggen?

Nu hoort de CU-fractie niet tot de soort der kniesorigen en daarom durven wij er toch wel een paar kritische kanttekeningen bij te maken.

Allereerst is ons opgevallen dat er veel zaken worden aangeduid, maar dat lang niet altijd resultaten worden genoemd.

Geregeld worden nota’s als kader vermeld, zonder dat er wordt aangegeven wat er van welke elementen uit die nota’s is terecht gekomen.

Verder wordt er bij sommige kaders helemaal niets toegelicht en ook sluiten toelichtingen niet altijd aan op de kaders.Kortom, in onze ogen mogen de resultaten wel wat meer expliciet worden opgeschreven.  Bij de cijfers is dat geen probleem: er is een plus of er is een min, of wel je komt op nul uit. Dat zou in de teksten ook meer het geval moeten zijn. Een voorbeeld: in het programma milieu wilden we op de Lokale Duurzaamheidsmeter een 6 halen. Die is niet gehaald, dat staat er duidelijk in. Maar waarom dan niet en welk cijfer we wel hebben wordt onder wollige woorden bedekt. En voor 2008 proberen we het nog maar een keer. En wij mogen raden wat er mis gegaan is.

Een saillant gegeven biedt Werk en Inkomen. De omvang van de mobiliteitspool was gesteld op 120. Helaas, het doel is gemist. Toch vermeldt het verslag dat het aantal eind 2007 werkelijk is gehaald. Welk aantal? 50. Hoe komt dat? Halverwege het jaar is het kader bijgesteld en nu lukte het wel. Dat is een creatieve vorm van verslaggeving, tenzij u het onderwijl aan de raad heeft gemeld, maar dat zal wel niet, want anders had dat er vast bij gestaan. De moraal van ons verhaal: zeg, net al bij cijfers, wat er wel en wat er niet van terecht gekomen is. Doe dat kort en bondig en leg uit waarom. Wees niet bang om fouten toe te geven en juich ook niet teveel bij successen. Dat doet de raad wel en dan mag u met ons mee juichen.

Wij geven het college pluimen bij de onderdelen cultuur, handhaving fraude-uitkeringen, inkomensvoorzieningen en de huisvesting van statushouders. Ook het feit dat er een overschot is kan positief worden geduid –ook al is de NUON daarvan de grootste aandeelhouder- en zeker de verbetering van het weerstandsvermogen. Maar de vreugde wordt hier wel ernstig getemperd, omdat het saldo grotendeels veroorzaakt is doordat werken vertraagd zijn of nog niet in uitvoering genomen. Dit geld moet later alsnog worden uitgegeven en waarschijnlijk is het niet genoeg. Immers de bouwkosten rijzen de pan uit!  Dat is ook de mening van het college en daarom roomt men het weerstandsvermogen bescheiden af.

Tenslotte, wij danken allen die op welke wijze dan ook hun steen of steentje hebben bijgedragen aan de resultaten die in het vorige jaar zijn behaald.  Maar wij danken vooral de agendacommissie die voor dit jaarverslag een hele avond heeft ingeruimd, zodat we er nu kort over kunnen zijn. Heel goed dat de suggestie van de ChristenUnie van vorig jaar is opgepakt en uitgewerkt. We zijn op de goede weg, maar er is nog veel te winnen, de weg is bovendien lang en eigenlijk komt er nooit een eind aan.

Namens de ChristenUnie fractie,
Frits Appelman