Maandag 14 april
Vorige week was er bij hoge uitzondering geen spreekuur van B&W.  Nou dat kon je vanmorgen wel merken. De belangstelling was dubbel zo groot!  Bij mij kwam een mevrouw die ik enige tijd geleden op een bijeenkomst van de huurdersvereniging had ontmoet. Daar spraken we elkaar kort. En dan is de afstand gebroken en de weg naar het spreekuur gevonden. Goed is dat.

De mevrouw op mijn spreekuur is een op en top vrijwilligster. Mensen begeleiden naar het ziekenhuis., enz.  Ze kwam niet voor zichzelf, maar voor een ander, zo is dat bij vrijwilligers! Ze vroeg zich af waarom een zieke man voor wie ze ook het een en ander doet niet in aanmerking kwam voor thuishulp. We kregen een goed gesprek. En zonder het dossier erbij te hebben werd al duidelijk dat de afwijzingsgrond lag in het feit dat er een thuiswonende zoon is. Van hem wordt verwacht dat hij het e.e.a. oppakt, zoals in andere gevallen een partner dat doet. Dat is niet altijd eenvoudig, want die zoon heeft vast en zeker zijn werk en zijn privéverplichtingen. En ik kan ook niet beoordelen hoeveel tijd hij wel of niet kan of wil vrijmaken voor zijn vader. Dat is ook niet aan mij. 

Maar mij valt op dat mijn vraag waarom die zoon, die tenslotte toch ongetwijfeld veel voordeliger woont dan in een eigen (huur-)woning, niet (samen met zijn vader) zelf voor huishoudelijke hulp zorgt. Waarom zou de overheid daarvoor de enige aangewezene zijn?  Dan valt er een verbazende stilte. Mijn bezoek wist het ook niet.

Nog te veel wenden de mensen in de allereerste plaats het hoofd naar de overheid. De gemeente wordt nog steeds gezien als een eerste hulp bij ongevallen. Terwijl de burger eerst en vooral zélf verantwoordelijk is voor zijn leven. Pas in de tweede instantie is er de gemeente. Voor de mensen die het alleen echt niet kunnen redden. Een goed vangnet, maar geen paraplu tegen de eerste de beste regendruppels. 


Dinsdag 15 april
Vanavond eens een heel ander gesprek. Een gesprek met vier enthousiaste ChristenUnie jongeren. Betrokken Barnevelders die actief willen worden in de plaatselijke politiek. Het leuke van gesprekken met jongeren is dat ze onvoorwaardelijk spreken.  nog lekker onbevangen en recht door zee.

Om hen meer betrokken te maken heb ik hen in mijn keuken van de politiek laten kijken, voor zover dat lukt in een uurtje of anderhalf. Tegelijkertijd realiseer je je dat het wereldje van gemeentebestuur en politiek niet een twee drie is uitgelegd en doorgrond. Daarom heb ik hen voorgesteld om ook eens een half dagje met mij mee te lopen. Ook eens naar de fractie te gaan, de commissie eens met een bezoek te vereren en ook eens te komen bekijken hoe de gemeenteraad in zijn werk gaat.

Ik moet ook zeggen dat ik me erop verheug om soms hen eens te gebruiken als een –zij het zeer beperkte- denktank. Hen bij bepaalde onderwerpen eens te vragen: hoe kijken jullie hier of daar nu tegenaan?

Het aardige is dat ik één van de jongeren al eens had ontmoet bij een keet. Daar hebben we het dus ook nog even over gehad.  Toen ik vertelde dat ik het probleem van keten ook vind dat ze een besloten karakter hebben en daardoor hun eigen normen ontwikkelen, elkaar niet altijd kunnen corrigeren, begreep hij heel goed wat ik daar allemaal mee zou kunnen bedoelen. En deze jongeren weten misschien wel meer van me dan ik op die avond realiseerde: mijn weblog werd door een van hen trouw gelezen. Nu nog wachten op hun reacties!


Woensdag 16 april
Aan het eind van de middag ben ik op visite geweest bij de SWOB (Stichting Welzijn Ouderen Barneveld). In de Veluwehal waren zo’n 200 senioren bijeen voor een gezellige middag. Die hebben ze natuurlijk wel vaker. Maar zo in april of mei is de zogenaamde afsluitingsmiddag van het jaar en wordt er na afloop gezellig gegeten. Afsluiting is eigenlijk niet het goede woord. Zeker niet als u kennis neemt van het brede zomerprogramma dat weer op stapel staat.

De SWOB is een van de organisaties die zich inspannen voor de Barneveldse ouderen. In de wereld van vandaag neemt de eenzaamheid toe. Kinderen wonen verder weg en/of zijn ook de hele week druk met gezin en werk. De activiteiten van SWOB helpen een handje bij het doorbreken van de eenzaamheid.

Dat de SWOB het goed doet, blijkt wel uit de opkomst. En dit was alleen Barneveld nog maar; eenzelfde middag stond nog voor Voorthuizen op het program.

Het mooie van het Kulturhus in Kootwijkerbroek en de Kruimelstaete in Garderen is dat ook de SWOB daar meer mogelijkheden krijgt om  in die dorpen activiteiten te ontwikkelen. Daar zijn/worden deze gebouwen ook mede voor gerealiseerd.

Dank en waardering aan alle vrijwilligers bij de SWOB die dit goede werk op hun schouders hebben genomen.


Donderdag 17 april
Een nieuwe taak erbij gekregen. Voorzitter van de stuurgroep wijkplatforms. De wijkplatforms bestaan al een aantal jaren. Doen ook goed werk. De gemeente zou niet meer zonder kunnen en willen! Toch is er nog zat te verbeteren. Soms blijft heel lang onduidelijk wat er met vragen en opmerkingen van de wijkplatforms gebeurt. Als er lang onduidelijkheid blijft, neem t je motivatie stellig af. En dat moet niet.

Ook komt het nog te vaak voor dat de wijkplatforms uit de krant horen wat er in hun wijk gaat gebeuren zonder dat zij rechtstreeks zijn geïnformeerd. Dat geeft een gevoel van: oh,  alleen als ze ons nodig hebben weten ze ons te vinden en anders hebben ze lak aan ons. Ik begrijp dat gevoel heel goed. Daarom dat het ook goed is om de platforms beter te informeren.

In de wijkplatformvergaderingen moeten door de aanwezigheid van de gemeente op zoveel mogelijk dingen antwoord komen. Dingen die daar niet opgelost kunnen worden komen in de stuurgroep. En daar zitten alle betrokken afdelingshoofden van de gemeente en de vertegenwoordigers van de wijkplatforms aan een grote tafel.

We zijn maar eens begonnen met heel duidelijk en expliciet te formuleren wat de acties zijn die we hebben afgesproken. Zo moet de voortgang er steviger inkomen. Ik heb er alle vertrouwen in dat we goede jaren tegemoet gaan met de wijkplatforms. Ook als we soms aan elkaar nee moeten verkopen. Nee is beter dan geen antwoord.

Veel gaat er ook naar tevredenheid. Met name de rayonbeheerders (van 4 naar 5 uitgebreid, mede vanwege de toenemende vragen uit de platforms) worden zeer gewaardeerd. Zij zijn altijd op de vergaderingen aanwezig en kunnen heel veel praktische probleempjes over tegels en lantaarns snel en gericht op (laten) lossen. De waardering voor deze vijf mannen en hun teams schrijf ik hier maar eens helder neer.

Ik durf te beweren dat de wijkplatforms in Barneveld veel beter functioneren dan op veel plekken in het land. Maar wij willen graag nog een paar stappen verder vooruit.


Vrijdag 18 april
Gisterenavond was er in de raadzaal een voorlichtingsavond over alcohol en jeugd. Via de scholen voor voortgezet onderwijs waren alle ouders uitgenodigd. Onderweg naar het raadhuis maakte ik me zorgen: zouden de belangstellenden er wel inpassen? Tot mijn teleurstelling en eigenlijk ook wel boosheid waren er nog geen 20 (twintig) belangstellenden! Er waren toch grofweg zeker wel 1500 ouders van leerlingen uitgenodigd.

Betekent zo’n lage opkomst dat er geen alcoholprobleem is in Barneveld of dat het alcoholprobleem er wel is maar dat we het bagatelliseren? Ik weet het niet. Maar zo’n geringe opkomst is een slecht, zelfs een verontrustend teken. Uit onderzoek blijkt dat 100% van de ouders het alcoholgebruik van hun kinderen lager inschat dan het feitelijk is. Zou dat hier niet zo zijn?

Weet u dat ruim 80% van jongeren onder de 16 jaar al alcohol (heeft) gebruikt? Van de twaalfjarigen is 20% al in aanraking gekomen met alcohol. Op jonge leeftijd alcohol gebruiken geeft een 4 keer zo grote kans op verslaving. Terwijl er momenteel al 1 miljoen probleemdrinkers (dagelijks minimaal 3 glazen alcoholische drank) zijn!

Ook al denken veel ouders van niet: de verandering in het drinkgedrag van jongeren moet van de ouders komen. Zíj zijn de voorbeelden, zij zijn degenen die de grenzen moeten stellen, zij zijn het die open en eerlijk in gesprek moeten gaan met hun kinderen.

Doordat we met een kleine groep waren werd het een heel open en extra leerzame avond. De ouders lieten van zich horen, wisselden ervaringen met elkaar uit. En ik deed geboeid mee; kwas een gewone ouder net als alle anderen.

Meer informatie?  www.Iriszorg.nl (deed de voorlichtingsavond). Als u in uw vereniging, sportclub of school ook voorlichting wil; vraag Iriszorg (of een andere gekwalificeerde instelling) en de gemeente is bereid om tegemoet te komen in de kosten. Andere sites: www.uwkindenalcohol.nl; www.drankjewel.nl; www.watdrinkjij.nl

U wilt reageren? Van harte welkom! Plaats hieronder uw reactie of stuur een mail naar l.verweij@barneveld.nl