Maandag 24 maart (Tweede Paasdag)
Ik was het afgelopen weekend blij met een artikel op de voorpagina van mijn dagblad. Daar werd door een blijmoedige man van rond de 40 jaar verteld dat hij zich op de stille zaterdag (in de vroegchristelijke gemeente werd men op stille zaterdag gedoopt) zou laten dopen. Een no nonsens havenarbeider die op een eerlijke manier uiting gaf aan zijn geloof. Mooi dat dat voor de krant ook nieuws is, de voorpagina waardig! Dat zijn berichten van hoop en van diepzinnigheid.

Dat staat weer in schril contrast met de meest favoriete activiteit voor deze Tweede Paasdag: een bezoek brengen aan Ikea of een meubelboulevard. Sommige afslagen van de snelwegen moesten worden afgesloten vanwege te veel toeloop. En de paasomzet was weer hoger dan voorgaande jaren.

Dat is de andere kant van Pasen. Nou is er niks slechts aan om naar meubels te kijken op Tweede Paasdag, maar toch is er een stemmetje in me dat zegt dat dat zo ver afstaat van de realiteit van Pasen. Maar laat ik eerlijk zijn; dat kun je ook zeggen van familiebezoek dat je aflegt en waar je het over alles en nog wat hebt behalve over de opgestane Here Jezus.

Dinsdag 25 maart
Vandaag hebben we in b&w gesproken over het rekenkamerrapport. De rekenkamer stelt dat het beter is om de bezwarencommissie zodanig aan te passen dat er uitsluitend "mensen van buiten" in komen te zitten. Nou moet ik op mijn tellen passen bij wat ik zeg omdat ik door het college ben aangewezen om voorzitter te zijn van de huidige "interne" bezwarencommissie. Als u denkt dat ik me in mijn voortbestaan voel aangetast is dat niet het geval hoor. De bezwarencommissie vraagt van mij heel veel extra tijd. Dus wat dat betreft zou het me goed moeten uitkomen zo'n externe commissie.

Maar waar het mij omgaat is: doet onze huidige bezwarencommissie het slechter dan andere bezwarencommissie? Daar blijkt mij niets van. Ik durf zelfs te beweren dat we met onze huidige commissie een meerwaarde hebben. We kijken er niet alleen naar of de regels juist zijn toegepast (wetmatigheid) maar kijken er ook naar of er niet andere mogelijkheden waren geweest (doelmatigheid). En dat laatste zal een externe commissie niet snel doen.

Zodra de rekenkamer kan aantonen dat het aantal Barneveldse zaken die bij de rechtbank alsnog gelijk krijgen nadat de bezwarencommissie ongegrond had geadviseerd, duidelijk hoger ligt dan elders ben ik overtuigd. Eerder niet.

Trouwens, ook een externe commissie adviseert het college en ook dan kan het college afwijken van het advies, net als nu.

Woensdag 26 maart
Vandaag staat er een vergadering in Arnhem op het programma: Hulpverlening Gelderland Midden. Alle gemeentes van Gelderland Midden werken samen als het gaat over de rampenbestrijding en GGD. Voor het gezondheidsgedeelte ga ik er heen en voor het politiegedeelte schuiven de burgemeesters aan.

Punt van zorg dat telkens weer naar voren komt is dat de rijksoverheid sterk voorstandster is van verdere regionalisering van de brandweer. Niet meer de aansturing vanuit een gemeente zelf maar vanuit een centrale gemeente. En dat is volgens mij funest voor de brandweer zoals we die nu kennen: een sterke ruggengraat van vrijwilligers. Die vrijwilligers zijn er dank zij de korte afstand tussen de commandanten en de uitvoerders. Als het commando verder weg komt te liggen moet ik nog zien hoeveel vrijwilligers er overblijven.

De aanrijtijd van de ambulances kwam ook weer aan de orde. Tot onze vreugde kon gemeld worden dat de provincie Gelderland en de zorgverzekeraar geld op tafel hebben gelegd om tot aanschaf van enkele ambulancemotoren te komen die 16 uur per dag paraat zijn. Hiermee zal de wachttijd die gemiddeld nog vaak op 15 minuten ligt de komende jaren kunnen worden teruggebracht. Goed nieuws, ook voor Barneveld.

Donderdag 27 maart
Radio Barneveld is een voorbeeld van een organisatie die helemaal draait op vrijwilligers. Een club die de lokale luisteraars voorziet van ontspanning, muziek en ook van actualiteiten.

Men komt met een serie speciaal gericht op senioren (het woord ouderen is in de ban gedaan). Als wethouder WMO mocht ik ook achter de microfoon plaatsnemen. Ik heb wat verteld over de rol van de gemeente in de zorg voor ouderen: het WMO-loket, de WMO-raad en ook al een tipje van de evaluatie van het eerste jaar WMO kwamen aan de orde.

De lokale radio kent vast en zeker een trouwe luisteraarkring. De mensen die gebruik maken van de WMO zullen in die kring stevig vertegenwoordigd zijn. Reden om eens vaker dit medium te gaan gebruiken.

Volgende week begint onze WMO-adviseur aan haar nieuwe uitdaging. We hebben bij de redactie maar vast ruimte gevraagd voor een uitzending in het kader van de senioren waarin deze WMO-adviseur haar werk komt toelichten.

Vrijdag 28 maart
Omdat de burgemeester ter ere van het jubilerende business event als chef-kok moest optreden viel mij de eer te beurt om de jaarvergadering van de brandweer Zwartebroek te mogen bijwonen. Een waardevolle ervaring kan ik zeggen. Iedereen weet dat er veel vrijwilligers bij de brandweer zitten. Maar eens met hen praten over de ins en outs maak je niet snel mee. Laat staan dat je eens eventjes van gedachten wisselt met de vrouwen van de brandweermannen.

Een buitenstaander doet waarschijnlijk een beetje lacherig over een jaarvergadering waar ook de vrouwen en ook de ere leden aanwezig zijn. Ik ben tot het nadrukkelijke besef gekomen dat het waardevol en nodig is.

De brandweermannen vormen samen met hun gezinnen een grote familie. Dat klinkt misschien knus. Maar het is een noodzaak. Op elk moment kan je worden weggepiept voor de meest ingrijpende activiteiten. Dan moet thuis alles gewoon doorgaan. Dat vraagt wat van de moeders en de buren. En als de mannen weer thuis komen is de opvang door vrouwlief soms wel heel erg noodzakelijk. Brandweer mannen staan regelmatig met de dood voor ogen. Dan is het belangrijk dat je op je collega's en je familie kunt terugvallen om je ervaringen een plekje te kunnen geven. En dat gebeurt dus. En zo'n avond draagt sterk bij aan het broodnodige familiegevoel van de brandweer.

Het brandweervak gaat vaak van vader op zoon. Er zijn verschillende gezinnen waarin zoonlief -al is ie nog maar 5 jaar oud- al zeker is van zijn zaak: hij wil later ook bij de brandweer. Voor het spel is er al een (namaak-)brandweerpak en een echt spuit.

De brandweer is ook een van de organisaties die gedijen op het cement van de samenleving: de vrijwilligers. Ik ben hen dankbaar voor wat ze doen, ook in de vorm van studie en oefening.

Dank ook voor de inzet van onder-commandant Florijn, die na 28 jaar trouwe dienst zijn pieper moest inleveren omdat zijn gezondheid het niet meer toelaat.

U wilt reageren? Van harte welkom! Plaats hieronder uw bericht, of stuur een mail naar l.verweij@barneveld.nl