Maandag 26 januari
Het kan natuurlijk niet missen dat ik vanmorgen voordat ik mijn vaste overleg heb op de gemeentewerf eerst even langs de Lijsterhof rijd.  Het valt niet mee om de straat in te rijden want de eerste drie opleggers met compartimenten van de noodlokalen versperren al een beetje de weg: in dit geval zie ik dat graag: de opbouw van de noodlokalen kan vandaag dus beginnen. En dat nog binnen een week na de heftige brand! Volgende week maandag moet het noodlokalencomplex gebruiksklaar opgeleverd zijn.

Bij de Fontein zijn alle leerkrachten al weer een paar uur aan de slag met het naar hun zin groeperen van de schoolbankjes en proberen de draad weer op te pakken. Het is niet niks om na een enerverende week je eigen school weer binnen te gaan. Iedereen is tevreden over de schoonmaak en opknap. Alles ziet er lichter uit: nieuwe plafondtegels en ook nieuwe TL-bakken. Sommigen grappen dat het nog nooit zo schoon is geweest als nu. Eén groep moet een week naar een andere locatie. De eerste dag zullen ze daar gezamenlijk naar toe gaan.

Ook de leidsters van Dikkertje Dap zijn al weer in de weer. En de ouders en leerlingen laten zich ruim voor 08.30 uur weer zien.

Op het spreekuur gesproken met een trouwe vrijwilliger van Vluchtelingenwerk. Zij begeleidt een Birmees gezin.  U (en ook ik hoor) kunt niet bevroeden hoeveel inzet deze mensen leveren. Want de inburgering van deze mensen die rechtstreeks uit een vluchtelingenkamp zijn gekomen is een immens pittige opgave, voor de Birmezen zelf maar ook voor de betrokken Barnevelders die hen tot hulp zijn.

Het betreffende gezin is nu een kleine twee jaar in Nederland en leeft van een bijstandsuitkering. Dat is geen vetpot. Voor de kinderen die nu op het voortgezet onderwijs zitten is een computer niet te ontberen. Maar waar betaal je hem van? Enkele regelingen krijgen pas kracht nadat je 3 jaar in de bijstand zit. En de kinderen krijgen studiefinanciering die opgaat aan reiskosten, boeken enz.  En de inrichtingskosten die zij bij aankomst in Barneveld in de vorm van een lening hebben gekregen moet strikt besteed worden aan de inrichting en daar hoort een computer niet bij.

Je zit dan voor een dilemma: op het eerste gezicht laten de regels geen ruimte, maar ondertussen snapt iedereen dat een computer onmisbaar is voor de ontwikkeling. Regels zijn een noodzaak om rechtvaardig te kunnen handelen, maar er zijn van die situaties waarin je de regels verafschuwt.  De ambtenaren gaan op zoek naar een oplossing.


Dinsdag 27 januari
Tijdens B&W heb ik aan de burgemeester gevraagd hoe het staat met het politieonderzoek in zake de brandstichting in de Lijsterhof. De burgemeester liet zich er niet over uit. Ondertussen vraag ik me wel af hoe het in de wereld mogelijk is dat iemand het in zijn hoofd haalt om een school in de brand te steken. Je hoeft toch geen rijke fantasie te hebben of een hoog IQ om te beseffen dat de gevolgen onvoorstelbaar groot zijn. En als je er bij stilstaat realiseer je je ook dat het zo volkomen zinloos is. Dat er misschien ooit iemand is geweest die het Rijksdaggebouw in Berlijn in de brand stak met de bedoeling om het bewind van Hitler aan te vechten, daar snap ik nog iets van. Maar dat soort hoge doelen kan ik bij een scholenbrand niet ontdekken, zelfs niet in de verste verten, zelfs niet met een rijke fantasie.


Woensdag 28 januari
Vandaag sinds een paar maanden weer eens een naturalisatieceremonie. Voor de betrokkenen een feest en voor mij niet minder. Het gaat om totaal verschillende mensen. Ze zijn afkomstig uit verschillende landen: Irak, Iran, Marokko, de Fillipijnen.  De een is hier al vanaf zijn tweede levensjaar de ander nog maar een jaar of 4. Deze mensen hebben een heel verhaal . Met je familie in Irak of Iran heb je heel moeilijk contact. Je mist je familie meer dan je land en je hebt het tegelijkertijd heel goed in Nederland. (één vrouw heeft de zegening beleefd van een behandeling tegen borstkanker; dat was in Irak wel anders geweest)

Tot mijn vreugde en ook een beetje tot mijn verbazing maken deze mensen allemaal niet of nauwelijks discriminatie mee. En tot mijn verbazing wordt er best vaak Hollandse pot gegeten/genoten.

Deze ceremonieën zijn openbaar. Dit keer waren er best wel de nodige lieve Hollandse mensen meegekomen die met deze nieuwe Barnevelders lief en leed delen. Geweldig dat deze betrokken mensen hun bewogenheid en liefde tonen in de dagelijks praktijk. In enkele gevallen zijn deze vrijwilligers de enige echte houvast in hun soms nog onzekere en onwennige leven.


Donderdag 29 januari
Vandaag heb ik een DB-vergadering van de Permar. Dit keer niet in Ede, maar in Achterberg, waar de kwekerij een enorme ontwikkeling doormaakt. In de loop van het jaar komt er een open dag. Het is de moeite waard om daar dan een kijkje te gaan nemen. Super wat daar gebeurt. Niet alleen met WSW-geïndiceerden, maar ook met mensen die uit de reclassering komen en de draad weer gaan oppakken.

Op de agenda staat onder andere de conceptjaarrekening en de aangepaste begroting. Tot op dit moment doen de gevolgen van de kredietcrisis zich nog niet echt voelen. De orderportefeuille is goed gevuld en ook de kweekproducten zijn voor een aanzienlijk deel al verkocht. Toch moeten we er rekening mee houden dat de tijden slechter worden en daar wordt door de directie en ons op geanticipeerd.

Volgende week staat er een stuurgroep vergadering gepland met de vertegenwoordigers van alle wijkplatforms. Het is goed om met de coördinatoren e.e.a. goed voor te bespreken. Ik krijg goede terugkoppelingen vanuit de platforms. En ook met de mensen uit de wijk de Burgt wordt hard gewerkt aan het wegwerken van de lijst van aanpakpunten. Er wordt goede voortgang geboekt. Ik hoop dat we over ruim een maand de balans kunnen gaan opmaken. En mijn verwachting is dat we dan een heel eind verder zijn dan eind vorig jaar.

Ik heb er alle vertrouwen in dat we een constructief en productief jaar gaan hebben samen met de wijkplatforms. Aan de leden van de platforms en aan de gemeente zal het niet liggen.


Vrijdag 30 januari
Het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG) gaat steeds meer de aandacht krijgen die het verdient. Vanmorgen hebben we in Ede in regioverband het contract getekend voor de vormgeving van een gezamenlijke backoffice. De provincie levert voor 50% de cofinanciering!

Tegelijkertijd zijn we in ons eigen gemeentehuis driftig bezig met de voorbereidingen voor de realisering van het centrum van jeugd en gezin. Binnenkort is er een meeting met de zogenaamde kernpartners om tot een soort gezamenlijk concept te komen. Dat zullen we gaan doen op basis van een eerste uitgangspuntennotitie van de gemeente. Daarna staat een sessie op het program met de leden van de commissie samenleving en de zogenaamde schilpartners.

Het is bij dit item goed om nuchter en realistisch te zijn. Sommigen denken aan een of ander groot fysiek centrum. Maar waar het primair om gaat is de coördinatie en afstemming tussen alle betrokkenen. En daarbij heb je veel aan een verwijsindex (die ontwikkeld wordt) en een elektronisch kinddossier (ook in ontwikkeling).  Er gebeurt namelijk al heel veel goeds t.b.v. kinderen en hun ouders. Maar het moet nog beter.

Daarna ben ik naar het prachtig gelegen hervormde kerkje van Langbroek gereden. Daar wordt vandaag de vader van onze gemeentesecretaris begraven. De kerk  was goed gevuld: fijn als er mensen met je meeleven in deze situaties.

Wat me roerde was het moment bij het geopende graf, op de begraafplaats midden in het dorpje. Het was tegen een uur of een. Vlakbij was een basisschool. Terwijl we het Onze vader baden hoorde je het geluid van de spelende kinderen op het schoolplein. Een teken van (nieuw) leven rondom een dodenakker.  Is dat een glimlach van God? Is dat om me te helpen geloven dat de dood het einde niet is?

In de kerk zongen we het prachtige lied: Heer, ontferm U over ons, open uwe Vaderarmen, stort uw zegen over ons, neem ons op in uw erbarmen. Eeuwig blijft uw trouw bestaan, laat ons niet verloren gaan.

U wilt reageren? Van harte welkom! Plaats hieronder uw reactie of stuur een bericht naar l.verweij <at> barneveld.nl