Maandag 25 januari
Het afgelopen weekend in het oude centrum van Utrecht verbleven in het bovenhuis van onze dochter die op vakantie is. Omdat we van elders kwamen arriveerden we niet met de trein. Na het uitladen van de spulletjes moet de auto verder weg om gratis te kunnen parkeren. Maar vervolgens hoef je maar een paar minuten te lopen om in het hartje van de stad te zijn.

In de Jacobikerk zijn we zondags naar de kerk geweest. Een levende gemeente met veel studenten maar ook gezinnen met kinderen. Een bloeiende kerk in de grote stad, dat beleef ik als verblijdend. De kerk heeft wat te zeggen voor de stad. De christenen mogen meerwaarde hebben voor een stad. Soms verlang ik er wel naar om in de stad te wonen. Christen zijn zonder dat het iets vanzelfsprekends heeft in je omgeving. Christen zijn in een gemeenschap die niet stil staat bij de levende God.

De vraag is natuurlijk of het me in praktijk zo gemakkelijk zou afgaan, dat leven en geloven in de stad.

Vandaag opnieuw een gesprek gehad met de Irakese evangelieverkondiger. Ik ben blij dat ik deze overtuigde christen in contact kan brengen met andere kerken. Met nadruk herhaalt hij zijn uitnodiging bij hem te komen eten. Dat ga ik echt doen.

Dinsdag 26 januari
Vanmiddag heb ik een uurtje bijgepraat met Christiaan Mensinga uit Voorthuizen. Christiaan is een oude bekende voor me. Als rolstoeler heeft hij me geadviseerd over de toegankelijkheid van trottoirs, enz. en ik ken hem ook van zijn honderden kilometers lange sponsorrolstoeltochten. Het afgelopen jaar heb ik hem mogen uitzwaaien toen hij aan de Elfstedentocht-plus ging beginnen. Hij laat me trots de foto’s zien van de tocht. Na elke etappe (al gauw meer dan 30 km!) wacht een gastgezin hem op en kan hij lekker verwend worden.

De komende maand juni staat een jubileumtocht op het programma. Het is de 10de keer dat hij gaat rollen. Nu de hele kust langs, te beginnen in zuid Zeeland en eindigend in de uithoek van Groningen.

Het geld dat hij bij elkaar rolt is voor Kosovo. En daar gaat hij in de zomer altijd zelf heen om te zien hoe bijvoorbeeld het werk onder kinderen verloopt.

Christiaan heeft de kracht om van zijn leven met beperkingen toch iets moois te maken. Hij heeft minder mogelijkheden dan ik. Hij doet vrijwilligerswerk omdat een baan voor hem niet weggelegd is. Hij put moed uit de liefde van de Here Jezus en is blij met wat hij nog wel kan. Soms heeft hij ook wel zijn tegenslagen en zijn diepe twijfels, maar nooit voor lang. En klagen en zeuren komt in zijn woordenboek niet voor.

Ik heb ook wel eens mijn dagen waarin mijn passie ontbreekt en ik me afvraag waarvoor ik alles eigenlijk doe. Christiaan is een voorbeeld voor me. Als hij de moed erin weet te houden in het leven, dan mag ik zeker niet achterblijven.

Op zijn folder voor de nieuwe sponsorrit met alle etappes apart vermeld, noteer ik in een hoekje wat aantekeningen waar ik wat mee ga doen. Vanuit de gehandicapten zelf krijg je de beste tips als het gaat over de leverancier van rolstoelen, het onderhoud, enz.

Nog voor hij aan zijn sponsorrit gaat beginnen spreken we elkaar nog, als het kan in het zonnetje op het terras bij Bunckman.

Woensdag 27 januari
Vanavond de laatste commissie Samenleving van deze raadsperiode. Voor het laatst toont mevrouw Den Dunnen van Pro98 haar inzet in deze vergadering. Zij heeft voorgesteld om de wachttijden schuldhulpverlening en de kwestie van de urgentieverlening bij huurwoningen op de agenda te zetten.

Voor de schuldhulpverlening is een tweetal memo’s de grondslag van het gesprek. Het werkproces van de schuldhulpverlening wordt daarin uitgelegd. En ook wordt vermeld hoe we de wachttijden te lijf willen gaan. Nu is het tijd te kunnen melden dat we vooruitgang boeken maar nog lang niet zijn waar we zijn willen. Het eerste budgetadvies gesprek vindt gelukkig weer binnen 2 weken (was 4) plaats en voor crisissituaties is er binnen 3 dagen een plekje. (dus niemand wacht langer dan 2 weken voor de eerste gesprekken.) Als er een daadwerkelijk langdurig proces noodzakelijk is dan moet in tweede termijn meer dan 10 weken gewacht worden op een vervolg. Veel te lang.

Er is nu extra personeel aangetrokken en daarom verwachten we een verdere verkorting van de wachttijd. Maar dan moet de groei in het aantal cliënten niet drastisch blijven doorgroeien.

De urgentieverlening is in de belangstelling gekomen door een situatie die de pers haalde. En de indruk die bij sommigen ontstond was dat de gemeente te streng zou zijn in het honoreren van urgentieaanvragen. Gelukkig heb ik kunnen aantonen dat hiervan geen sprake is. Het afgelopen jaar is er slechts in één geval door de externe onafhankelijke klachtencommissie een bezwaar tegen een besluit van de gemeente gehonoreerd. Dat is een aantal jaren geleden wel anders geweest: toen kwam dat vaker voor, mede door de toentertijd onvolledige medisch sociale advisering.

De bespreking in de commissie gaf de leden voldoende aanleiding om het beleid te willen houden zoals het nu is.

Feit is in problematische woonsituaties dat geen enkel geval hetzelfde is en elk geval op zijn eigen waarde beoordeeld moet worden. Dat echtscheidingsgevallen in Barneveld sowieso zijn uitgesloten van urgentie bekt lekker in de krant, maar is erg ongenuanceerd. Met name de verdere omstandigheden in een echtscheidingssituatie bepalen of die urgentie er wel of niet komt.

Donderdag 28 januari
Jaarlijks is er in Ede een happening waar mensen vanuit verschillende disciplines bij elkaar komen om te spreken over huiselijk geweld en kindermishandeling. Het is voor mij elk jaar weer een gruwelijke opfrisser. Je staat er versteld van wat er zich binnen de muren van een huis allemaal afspeelt. En ook hoe verschrikkelijk ingewikkeld het is om de goeie aanpak te hebben. Het veiligheidshuis in Ede (voor de hele regio) speelt hierin een belangrijke rol. Telkens weer wordt duidelijk dat het gevaar er is dat de verschillende betrokkenen van elkaar te weinig weten wat ze doen. Daarin moet de verwijsindex een verbetering kunnen brengen.

Op tv hoorde ik kort hierna dat 1 op de 3 moorden in Nederland gerelateerd is aan huiselijk geweld, aan families dus. Dat is schrikbarend veel.

Vervroegd moest ik uit Ede weg om in de raadzaal een groep van 70 leerlingen van het Groenhorst College te ontvangen. Vanuit het vak burgerschapskunde waren ze bij de politiek aangeland. Deze lui van tussen de 16 en 18 jaar hebben dat vak niet zelf uitgekozen, zeker niet als je een opleiding volgt voor dierenarts assistent of zoiets. Ze hebben zich voorbereid door in groepen over een van de Barneveldse politieke partijen te verdiepen. Leuk om bij de presentaties te horen hoe zij tegen onze partijen aankijken.

Ze waren vorige week ook al even bij de raadsvergadering wezen kijken. En dan blijkt weer dat de politiek toch wel een aardig eindje bij de doorsnee burger vandaan staat. Politiek is voor de jongeren absoluut saai en niet relevant.

Ik heb het vuur uit mijn sloffen gelopen om naast de docenten iets over te brengen van de verantwoordelijkheid van elke burger. De samenleving, jouw dorp is niet van een ander maar juist ook van jou. Mee doen moet. Ook door te stemmen op 3 maart als je al mag. Niet meedoen is eigenlijk je rechten verspelen om nog kritisch te zijn over je eigen samenleving.

Vrijdag 29 januari
Vandaag stond de kerk bij mij wel midden in mijn agenda! Vanmorgen heb ik gesproken met mensen van het hervormde jeugdwerk. De visie die er bij hen leeft voor de hele samenleving en niet alleen voor de eigen mensen, spreekt me aan. Samen verkennen we de toekomst en wat we daarin van elkaar te verwachten hebben.

Vanavond in de oude kerk een korenavond ten bate van Haïti. De ernstige gladheid door ijzel weerhield veel mensen niet om toch te komen. Een geweldig initiatief! Alleen al omdat (jongeren-)koren van verschillende kerken nu ineens in één dienst optreden. Nu een predikant van één kerk die leden van meerdere kerken mag toespreken. Is dit een van de goede kanten van de ramp in Haïti? Hoe dan ook. Aan mij de taak om de collecte aan te kondigen en aan het eind van de avond de totale opbrengst bekend te maken. Ruim 10.000 euro is het resultaat! Ook dat is Barneveld. Hartverwarmend is dat. Mooi te merken dat we in deze zakelijke kille wereld best nog solidair willen zijn met mensen in nood. Ik bid dat het vele geld t.b.v. Haïti verantwoord en eerlijk wordt besteed. Ik bid dat de Haïtianen de moed vinden om het leven op te pakken en de financiële steun te beleven als een warm mededogen van ver.

U wilt reageren? Van harte welkom! Plaats hieronder uw reactie of stuur een bericht naar l.verweij at barneveld.nl