Maandag 18 januari
Vanavond ben ik bij mijn duomaat op bezoek geweest. Een hecht gezin van moeder (vader kortgeleden overleden) en een volwassen zoon en dochter. In huis wordt de Syrische moedertaal gesproken en staat de tv vaak op een Arabische zender. In huis is het de Syrische cultuur, buiten de Nederlandse. Een leven in twee werelden. Moeilijk om goed aan te voelen hoe dat is.

Zoon en dochter werken alle twee en hebben het goed naar hun zin en zijn best tevreden over de contacten op het werk.

Deze Syrische mensen zijn christen en voelen zich verbonden met de Goede Herderkerk en leven daar ook mee. Vanuit die kerk krijgen ze ook regelmatig bezoek. Deze kerk maakt er wel werk van! Deze Syrische mensen zijn niet de laatste over wie zij zich hebben ontfermd! Ook een aantal Birmezen vindt er een warme plek. De kerk doet zijn naam eer aan. De Herder is herder van allerlei soorten schapen. Zwarte en witte, makke en koppige, grote en kleine.

Mijn maatje bezoekt zelf ook een Syrische kerk in een van de grote steden. Daar ga ik een keertje mee naar toe. Lijkt me leerzaam en schept verbondenheid.

Dinsdag 19 januari
Het was al weer een poosje geleden dat we met B&W op werkbezoek waren geweest. De hoogste tijd dus voor een nieuw. In Terschuur zijn we bij een hypermoderne boer op visite geweest. Hij heeft twee melkrobots in zijn schuur en die nemen het koeien melken helemaal voor hun rekening. Als ouderwetse boerenzoon dacht ik dat die apparaten dan ‘s morgens en ‘s avonds in stelling worden gebracht. Nee dus. De koeien kunnen komen wanneer ze willen (met een hapje voer als lokkertje). En de computer bekijkt of het nog niet te kort geleden is dat mevrouw koe er nog was. Wonderlijk zo natuurlijk als die beesten in zo’n systeem passen. Een koe met uierontsteking (weet ik nog van vroeger) was gruwelijk slecht: als dat bij de melk van de andere koeien kwam was meteen de heel vracht melk weinig meer waard. Ook dat regelt de computer. Komt de ontstoken koe langs dan wordt ie gewoon gemolken maar wordt de melk apart opgevangen en de apparatuur extra gereinigd.

Een boerenechtpaar met een groot boerenhart. De boer wijst er met trots op dat er in die moderne stal boven in de nok ook al een uil zijn winterplekje heeft gevonden. Van de boer krijgt ie een luxe broedkast: wie weet blijft hij dan! Modern van bedrijfsvoering maar met behoud van hart voor de natuur.

Mijn vader, een boerenzoon uit het jaar 1922, zou zich niet hebben kunnen voorstellen dat een boer in 2010 met een laptop op schoot de productie van de koeien op een rijtje heeft en de computer weet wie welk voer moet hebben. Deze boer moest wel over extra centen beschikken om dit te kunnen realiseren. Als je je oude boerderij t.b.v. een woonwijk van de hand kan doen biedt dat perspectieven.

Mooi dat een zoon van rond de 14 al heel veel van het bedrijf weet en al heel veel doet. Een opvolger in de startblokken maakt het nog een stuk leuker om zo’n bedrijf op te bouwen.

Woensdag 20 januari
Gisterenavond was er een verlenging van de raad van december. Een aantal agendapunten kunnen nu pas aan de orde komen. Een raadsvergadering kort voor de verkiezingen schreeuwt om extra input en wat bombarie. Aan het aantal moties en amendementen was dat wel af te lezen.

De kaders van het centrum voor jeugd en gezin werden met een aanvulling unaniem vastgesteld. Daar kunnen we mee verder. Het streven is dat we nu spoedig een samenwerkingsovereenkomst gaan sluiten met de kernpartners en dat we samen met hen tot snelle besluitvorming komen voor de locatiekeuze en de werving van een coördinator. Midzomer hoop ik dat we een heel eind op dreef zijn.

Vanmiddag een persoonlijk en informatie gesprek gehad met een moeder van een Leonardo-kind in spé. Deze vrouw is al een tijdje bezig met het bespoedigen van de komst van een Leonardoschool in Barneveld. Dat wil zeggen, enkele klassen/groepen die speciaal gericht zijn op kinderen met hoogbegaafdheid. In de volksmond heten deze kinderen mazzelaars die lekker makkelijk kunnen leren en het ver zullen schoppen. De praktijk is anders. Het is in veel gevallen een moeizaam leven voor een hoogbegaafd kind omdat je niet in het reguliere systeem past. Biologisch hoor je gewoon bij je leeftijdgenoten, maar qua leerstof hoor je misschien wel drie groepen verderop. En welke school is daarop ingericht?

De Leonardo scholen zijn een particulier initiatief. Dat wil zeggen dat de overheid er geen extra fondsen voor beschikbaar stelt. Terwijl het wel extra geld kost om iemand in zijn lagere schoolperiode ook al de leerstof van de eerste drie klassen van het vwo aan te bieden! Een aantal ouders heeft contact met de Antoniusschool gekregen en die zien het misschien als een uitdaging om Leonardo onderwijs te gaan organiseren. Ik ben benieuwd hoe het gaat lopen.

Zakelijk gezien zou je het een speciale soort van speciaal onderwijs kunnen noemen.

Vanmiddag is de aftrap gedaan. Onze politieregio (Gelderland Midden) heeft een regionaal antidiscriminatiebureau gekregen. Elke gemeente in deze regio heeft een eigen loket waar je een geval van discriminatie kunt melden. Op het bureau in Arnhem wordt zo’n melding vervolgens in behandeling genomen. In onze regio heet het bureau Artikel 1. Een verwijzing naar de grondwet waarin wordt benadrukt dat iedereen gelijk is en dus niet gediscrimineerd mag worden op basis van ras, geloof, enz. Ik hoop dat deze voorziening een gezonde plek in onze samenleving krijgt. Ik bedoel dat het niet alleen bedoeld is voor aanpak van rassendiscriminatie, maar breed en op alle fronten. Mensen van reformatorische komaf, om maar wat te noemen, kunnen ook te lijden hebben van discriminatie!

Donderdag 21 januari
Zoals ik al eerder vertelde, heb ik me verdiept in de Wet Wajong. Vandaag mocht ik mijn bevindingen aan een groter publiek vertellen. Den Haag heeft de wet net aangepast en is in zijn nieuwe vorm op 1 januari 2010 ingegaan. Net als bij de nieuwe bijstandswet, komt ook bij deze wet de nadruk te liggen op wat een mens nog wél kan en niet wat hij niet meer kan.

Het aparte is echter dat de uitvoering van deze wet niet aan de gemeente is gegeven maar aan het UWV. Als ik er dieper over nadenk vind ik dat jammer. Want nu heeft de gemeente slechts zeer beperkt zicht op deze bevolkingsgroep van jong gehandicapten. Uit cijfers kan ik afleiden dat we in Barneveld ruim 400 jongehandicapten hebben van 18 jaar en ouder die aangewezen zijn op een wajong uitkering (dat zijn er veel meer dan het aantal mensen dat een bijstandsuitkering krijgt!). Maar niet in zicht krijg ik waar deze jongeren zich bevinden. Een enkeling is bij de Permar, maar van de rest weten we als gemeente heel weinig. Jammer omdat we deze mensen via de Wmo mogelijk ook wat zouden kunnen bieden. Ook jammer omdat als het om re-integratie gaat, want wij doen voor die groep uit de bijstand de re-integratie en het UWV voor de andere groep, de wajongers.

De wajongers zelf waren in de zaal ook aanwezig. Zij zorgden voor een pittige discussie. Bij de wwb en wsw hebben we in beide gevallen een cliëntenraad die de stem van de gebruikers van de wet vertolkt, of die er bij de wajong ook is weet ik niet.

Jammer genoeg kreeg ik als dank voor mijn verhaal geen kistje met een paar flessen wijn. Ik had beloofd dat als ik iets zou krijgen ik het zou doorgeven aan de ambtenaren die de nodige informatie voor mij bij elkaar hadden verzameld. Jammer nou.

Vanmiddag op het JFC de gezamenlijke beroepenmarkt van Barneveld geopend. In de aula en eromheen presenteren talloze vervolgopleidingen zich aan de leerlingen. Een goeie kans om meer duidelijkheid te vinden over je toekomst na de middelbare school. Ik heb soms de indruk dat de meeste leerlingen niet half beseffen voor welke belangwekkende keuze ze staan. Kiezen voor een studie en vervolgens een beroep beïnvloedt je verdere leven drastisch en dominant! Nu dus de kans om goeie keuzes te maken. Pittig om als vervolgopleiding in korte goeie woorden aan te geven wat jij een leerling te bieden hebt en dat die leerling dat nog oppikt ook. Kben blij dat de weggeefacties en lokkerijtjes zeer beperkt zijn, want daarmee maak je het keuze proces in feite belachelijk.

Dat is ongeveer hetzelfde als op een datingbeurs met je bankafschriften wapperen en geloven dat dat echte liefde oplevert.

Vrijdag 22 januari
Een keer in de 6 weken hebben we met alle wethouders van de ChristenUnie in Gelderland een inhoudelijk en bezinnend overleg. Voor de meesten breken spannende tijden aan: wat zullen de gevolgen zijn van de verkiezingen voor de samenstelling van het nieuwe college? Zal ik verder kunnen als wethouder vraagt menigeen zich af?

We spraken met elkaar af om ruim voor de 3de maart bij elkaar te komen als afsluiting van 4 jaar goede contacten. Rond kasteel Staverden paste dat goed: na een ontvangst in het koetshuis zijn we lopend naar de kapel gegaan om daar te zingen, te bidden en te overdenken.

Een klein kerkje, een groepje van een man of 20, een orgel en door iedereen aangedragen liederen. Iedereen introduceerde zijn eigen liedkeuze. Het was een persoonlijk en intiem samenzijn.

Daarna gezellig een hapje gegeten. Een van ons memoreerde dat geen van de Gelderse wethouders in de volle periode ten val was gekomen. Dat is al een zegen op zich en niet in lijn met de algemene trend. Nu gaan we vol vertrouwen de verkiezingen tegemoet. We voelen ons geroepen om God te dienen in de rol van wethouder.

Maar uiteindelijk hebben we ons lot niet in eigen hand. Op mijn bureau staat een spreuk: wie aan God de keuze laat, zal Hij het beste geven. Dat geloof ik.

U wilt reageren? Van harte welkom! Plaats hieronder uw reactie of stuur een mail naar l.verweij at barneveld.nl