Maandag 11 januari
Een goed begin is het halve werk daarom begin ik de maandag altijd op de gemeentewerf. Vandaag eens rustig bijgepraat met de chef van de zoutstrooiers. Eentje die past bij zijn onderdanen. Het liefst ging hij zelf ook op de wagen en de sneeuw in. Over zijn manschappen heeft hij niks te klagen. Dit werkvolk is net als brandweermannen: hoe vaker er brand is hoe beter het is (vat u me niet verkeerd op alstublieft) Alles is onder controle en er is ruimte en tijd om de sneeuwplekken in de woonwijken nog een beert te geven. Ik heb het idee dat de klachten sterk zijn afgenomen; niet omdat de sneeuw uit de wijken is weggepekeld, maar omdat we er met zijn allen aan gewend zijn geraakt. De vorst en sneeuw, het krabben van de auto, het rekenen met de gladheid is stukje van onze gewone dag geworden. We moesten er aan wennen dat je van regen nat wordt en dat je je daar toch echt bij neer moet leggen.

Voor de mensen die slecht ter been zijn is dit sneeuwweer wel een ramp. Ook al zie ik zo af en toe een stoere oudere burger achter de rollator over gladde stoepen gaan, de meesten zijn terecht te bang voor gebroken heupen en wachten op beter weer. En dan blijkt pas hoe heerlijk een praatje in de winkel is. Even eruit geeft een dag fleur. Laten we de ouderen in onze omgeving een beetje extra aandacht geven in deze koude tijden, het is vast warm genoeg bij hen in huis.

Dinsdag 12 januari
Vervelende boodschappen op begrijpelijke, inlevende en toch duidelijke manier overbrengen aan cliënten is een hele kunst. Met een zekere regelmaat krijg ik een burger op bezoek die niet tevreden is over een besluit van de gemeente, bij voorbeeld over de weigering van een toekenning van een voorziening voor een gehandicapte. Vaak worden er dan woorden in de mond van een ambtenaar gelegd die onjuist of ongevoelig zouden zijn. Maar wie moet je dan geloven? Beelden bij een boodschap die ontvangen wordt zijn vaak getekend door de teleurstelling en gevoelens van onrecht.

Ik ben blij dat ik voldoende op de hoogte ben van de materie om het zelf nog eens uit te kunnen leggen. En bijna altijd groeit er veel begrip en gaan we op prettige wijze uit elkaar. Daarbij moet ik wel zeggen dat een gesprek met ruimte voor een belangstellend woord over de persoonlijke omstandigheden, een heldere en simpele uitleg en begrip voor de onvrede (want was is rechtvaardig?) al gauw meer dan een half uur duurt. Iedereen zoveel aandacht en ruimte geven past terecht niet in het straatje van de afdelingsmanager. Het lijkt de gemiddelde huisarts wel waar je binnen 7 minuten weer buiten staat; en je je hemd nog in je broek staat te stoppen. Zo is het in onze “efficiënte” samenleving geregeld.

Woensdag 13 januari
Niet alleen in Voorthuizen zijn we druk met alcoholmatiging. Ook in de regio. In dat kader hebben we vandaag een ontmoeting met de directies van alle scholen van voortgezet onderwijs in Ede. De andere scholen in de regio hadden we al eerder ontmoet. Ook aan hen hebben we de vraag voorgelegd of zij willen meedenken en doen in de strijd tegen overmatig alcohol gebruik bij jongeren.

Het belangrijkste beginpunt is dat zij allemaal overtuigd zijn van het feit dat er een alcoholprobleem is onder jongeren. Dit blijkt alleen al uit het feit dat alle scholen bij een schoolfeest bij de ingang fouilleren en bij iedereen een blaastest doen. Dat is nodig. Maar als je het hoort word je er diep bedroefd van. Een feest dat begint met een dubbele controle! De volgende maand houden we in ons gemeentehuis een meeting waar alle vo-scholen bij aanwezig zijn. En dan gaan we gezamenlijk beleid formuleren om het te veel, te vaak en te vroeg van alcohol gebruik te gaan aanpakken.

Dankbaar verlieten we het mooie gebouw van gastschool het Marnix College.

Vanavond veel te laat naar bed gegaan omdat ik het niet kon laten de live debatten te volgen over het onderzoeksrapport Davids. Kheb bewondering voor al die hardwerkende politici die tot diep in de nacht het hoofd er nog zo scherp bij kunnen houden. Ik kreeg er tegelijkertijd ook een soort walging bij. Want bij elke spreker verscheen er een aantal hongerige hyena’s die uitzijn op bloed. En wat zijn die hyena’s behendig in het bespringen van hun prooi!

Ik weet dat de oorlog in Irak een ingewikkeld vraagstuk is (hoe blij ik ook ben dat die dictator daar is verdwenen). Maar het ging niet over de inhoud, alleen maar over de procedure. En toch zo veel commotie. Is dit ook een reden waarom de doorsnee burger niets heeft met politiek? Gewoonweg omdat het gaat om het spel, de publiciteit en de peilingen en niet om de inhoud?

 In Maastricht haalden de hyena’s hun (verzwakte) prooi binnen. De overwonnen prooi deed zijn ketting af en dan applaus. Het voelt als een hartelijk gefeliciteerd op een begraafplaats. Weer vraag ik me af of dit de afstand tot de burger wel verkleint?

Donderdag 14 januari
Wat gebeurt er in een tijd van 4 jaar toch enorm veel. Vandaag de eerste voorbespreking gehad over de opening van scholencomplex de Burgt inclusief sporthal. Het is nog geen drie jaar geleden dat de plek waar de school moest komen nog niet eens bekend was. Kun je nagaan!

Het is nog te vroeg voor een terugblik. Die komt wel bij de opening in april.

Jammer dat de vorst nu voor oponthoud zorg t bij de aanleg van het parkeerterrein en de buitenafwerking van de sporthal. Binnen in de hal ligt de definitieve vloer er al en is de afwerking van de kleedkamers volop bezig.

Voor de leerlingen wordt het nog spannend. Bij de eerste steenlegging hebben alle kinderen meegedaan met een ballonwedstrijd. Degenen van wie die het verst kwam mogen meehelpen met de opening. We zeggen lekker nog niet wie de gelukkigen zijn. Ze krijgen vast eerst nog een snelcursus lintenknippen op kosten van de wethouder.

Iets verderop is kort geleden in de rotonde van der Labreelaan begonnen met de plaatsing van een kunstwerk: een hanekam. (de Barneveldse kip blijft inspireren) smaken zullen verschillen. Ik vind het mooi en komisch. In het vroege voorjaar de beplanting nog en dan hebben we alweer een rotonde ingevuld door plaatselijke ondernemers. Volgens mij is er geen gemeente in Nederland die er zoveel in aanleg en beheer heeft uitgegeven aan ondernemers in het groen. Ik vind het geweldig. Een klein reclamebordje is dan echt op zijn plek.

Vrijdag 15 januari
Op een onbewaakt moment ben ik voor de eer bezweken om vanuit het oog van een wethouder iets te vertellen in een thema bijeenkomst over Wajongers in de provincie Gelderland. Een gemeente kent vele burgers die al van voor hun 18de jaar leven met een beperking en daardoor niet (geheel) zelfstandig in hun onderhoud kunnen voorzien. Maar anders dan bij werklozen verstrekt niet de gemeente maar het UWV de financiële ondersteuning en daarmee lijkt er al een aardige afstand ten opzichte van deze burgers. Daarom heel nuttig om me er in te verdiepen. Enkele ambtenaren nemen de feiten van Barneveld met me door en wijden me in in enkele dilemma’s op dit gebied. Daardoor kan bij mij de echte doordenking en voorbereiding van mijn lezing beginnen. Echt iets voor dit weekend. U hoort er later meer van.

Vanmiddag even op werkbezoek geweest in Kesteren. Daar staat een schitterend schoolgebouw dat valt onder het Van Lodenstein College. De raad van bestuur wil de gemeente laten zien hoe dat daar is gerealiseerd. Ik heb iets met scholen en vooral met de leerlingen. Regelmatig raak ik bij de rondleiding bijna de groep kwijt omdat ik even praat met de leerlingen die ik tegenkom.

We zijn in Barneveld razend druk met scholenbouw. De vmboschool de Meerwaarde gaat binnenkort de bouw starten terwijl de Burgtschool net is opgeleverd en de school voor speciaal onderwijs Vogelhorst nog niet wind en water dicht is. Maar nu de Meerwaarde start met de bouw moeten we ook de besluitvorming over de huisvesting van het Witsius als onderdeel van het masterplan vo verder gaan invullen.

Verheugend bericht tenslotte. Ruim een maand geleden verloor ik bij een valpartij op een modderweg in Renswoude mijn fietstas. En die is boven water! Een gewetensvolle Renswoudenaar die in Veenendaal werkt heeft hem gevonden en bij zijn baas neergezet. Deze heeft vervolgens na het nodige gesnuffel in mijn tas ontdekt dat die tas van Leen Verweij is. Vandaag de twee beste mannen een terechte beloning gebracht. Bedankt heren De Kruif en Van Omme!

U wilt reageren? Van harte welkom! Plaats hieronder uw reactie of stuur een mail naar l.verweij at barneveld.nl