Maandag 31 augustus
Deze week is de aula bij de Barneveldse begraafplaats weer open voor gebruik. Ik ben wezen kijken hoe deze er nu in zijn afgewerkte en ingerichte vorm uitziet. In één woord: prima. Naast een heel ruime luifel boven de entree is ook de ontvangsthal groter en fris van kleur. De ontvangstkamer is ook van nieuwe stoffering en meubels voorzien en is zeker in uitstraling verbeterd. De nieuwe voorziening, een familiekamer, is praktisch en mooi. Ik ben er zeker van dat de aula op deze manier tot tevredenheid van de Barnevelders weer jaren gebruikt zal worden.

Vanmiddag kreeg ik de toezichthouder van de provincie op bezoek. Deze man houdt in de gaten of we de statushouders en pardonners tijdig aan onderdak helpen. We kregen complimenten: bijna het volledige aantal van 2009 dat ons is opgedragen hebben we een woning kunnen geven. We hebben wel ons beklag gedaan over de moeizame communicatie met de verschillende azc.

Als het gaat over de aantallen toegewezen pardonners (toegelaten door de pardonregeling van een paar jaar geleden) zouden we nog een achterstand van 29 personen hebben. Maar daar doet zich een wonderlijk fenomeen voor. Op papier is er een bepaald aantal en die zijn verdeeld over alle gemeenten. Maar in werkelijkheid zijn er veel minder. Hoe dat zit weet niemand. Waren ze al weg naar hun oorspronkelijke land? Hadden ze al onderdak? In ieder geval is vrijwel zeker dat die opdracht niet hoeft te worden afgemaakt.

Zoals u waarschijnlijk ook wel in de kranten leest is al wel duidelijk dat er voor volgend jaar een toenemend aantal statushouders onderdak gegeven moet worden. Het aantal vluchtelingen naar Nederland neemt toe.

Omdat de provincie tevreden is over Barneveld heb ik bij de woningstichting en bij vluchtelingenwerk een bloemetje laten bezorgen. Zonder hun inzet was het nooit zo goed voor elkaar geweest. Bedankt!

Dinsdag 1 september
Gisterenmiddag zat de Glindkerk boordevol. Vrijwel alle personeelsleden van het Johannes Fontanes College gingen als “alternatieve” personeelsstart een middagje klussen bij allerlei gezinshuizen, de zorgboerderij, enz.

In 2011 wordt het voor alle scholen voor voortgezet onderwijs verplicht om de leerlingen 72 uur een maatschappelijk stage te laten lopen. Op het jfc zijn ze hun tijd ver voor uit; daar is men er al volop mee aan de slag. Vandaag dus om het personeel te laten voelen wat de leerlingen beleven op zo’n stage.

Het initiatief is onder leiding van de vcb (vrijwilligers centrale Barneveld) gerealiseerd. Deze club is van onschatbare waarde voor alle vrijwilligers en mantelzorgers en ook voor de maatschappelijke stages.

Ik vind die stages kostbaar én noodzakelijk. Want de gemiddelde scholier heeft vanaf zijn 15de een baantje bij een supermarkt of zo en verdient daar een lekker centje mee (niks mis mee) en heeft geen enkel zicht op vrijwilligerswerk, werk dat je niet doet voor het geld maar uit betrokkenheid bij je medemens (en wat weleens meer blijvende voldoening zou kunnen geven). Leerlingen komen zo ook op plekken in de samenleving waar velen anders nooit zouden komen. Velen komen nooit in een verpleeghuis als er geen opa of oma woont. Als je geen gehandicapt familielid hebt kom je ook niet snel met gehandicapten in aanraking. Die stages zullen zeker zorgen voor een wijdere blik op het leven en misschien ook nog de studie of beroepskeuze beïnvloeden.

Het is voor de ontvangende instelling wel een hele klus om mensen op te vangen en nuttig aan de slag te krijgen. Maar de instellingen stellen zich positief op: het is een investering in de toekomst. Het contact van nu kan uitgroeien tot een toekomstige beroepskracht of een trouwe vrijwilliger.

Als je gaat rekenen voor Barneveld: er zijn toch zeker 4000 middelbare scholieren. Vermenigvuldigd met 72 zit je op een kolosaal aantal uren. Maar goed dat het verspreid mag worden over meerdere leerjaren. En hopelijk is die tijdsbesteding een leven lang van waarde.

Woensdag 2 september
Vandaag was er weer een naturalisatieceremonie in de raadzaal. Ongeveer 10 mensen kregen hun Nederlanderschap. Voor deze mensen een dag van grote historische betekenis. Het viel mij dit keer erg op dat er minstens twee of drie personen waren die via internet in contact gekomen waren met een Nederlander. Ofwel: ook de liefde zorgt voor heel wat nieuwe Nederlanders. Dit keer was er ook een gezinnetje uit India die het Nederlandse staatsburgerschap kreeg. Weet u hoe die in Nederland verzeild geraakt waren? Via het bedrijf van Baan! Die man heeft daar jaren gewerkt en is toen uiteindelijk hier blijven wonen.

Tot mijn oprechte vreugde wordt er vrijwel unaniem gezegd dat men heel weinig van discriminatie merkt. Dat is wel iets om blij om te zijn.

Men moet tijdens deze ceremonie de eed of gelofte afleggen. Ik laat hen die helemaal voorlezen. Je merkt dat dat een emotioneel moment is; de grootste kerel doet het met trillende handen. Dat vind ik mooi en indrukwekkend.

Donderdag 3 september
Vanmiddag waren de vertegenwoordigers van de WMOraad mijn gast. Elk kwartaal hebben we een gesprek over hoe het allemaal loopt. Komen nieuwe ontwikkelingen aan de orde. Spreken we over adviezen. Dit keer konden we melden dat de aanbesteding van de huishoudelijke hulp op een oor na gevild is. Over een paar weken worden de nieuwe contracten weer gesloten.

Ook hebben we het gehad over de stijgende kosten naar aanleiding van de veranderde wetgeving en de nieuwe aanbesteding. En hoe we in dat verband moeten omgaan met de pgb’s met ingang van 2010. De WMOraad verovert steeds beter een plekje in de samenleving en werkt er hard aan om de eigen kwaliteit nog verder te verbeteren. Ik ben dankbaar met de goeie samenwerking.

Vanavond was de tweede informatieavond over het project Hessenweg. De komst van de Meerwaarde en de hersteld hervormde kerk vragen om infrastructurele maatregelen. Niet alleen in de vorm van nieuwe toegangswegen, een fietstunnel, enz. maar ook als het gaat over de route die de leerlingen over bestaande wegen zullen gaan.

De gemeente heeft op een rijtje gezet hoe het met die stromen van leerlingen zit en geprobeerd in te schatten wat dit aan maatregelen vraagt om de veiligheid te bewerkstelligen.

Er kwamen veel goede vragen en opmerkingen, niet in het minst over de Valkseweg. Duidelijk is trouwens wel dat iedere Nederlander ook weggebruiker is en dus graag meepraat over verkeerszaken. Dat maakt het voor verkeerskundigen (een echt vak!) wel eens moeilijker om hun onderzoeksresultaten geaccepteerd te krijgen.

Op de derde avond die over een maandje of twee gaat volgen moeten we tot eindvoorstel komen en moet het traject van besluitvorming opgepakt worden. Er moeten uiteindelijk knopen doorgehakt worden, ook als we niet ieders mening hebben kunnen honoreren.

vrijdag 4 september
De Turkse vereniging van de Jonkersweg was mijn gast. Het worden op den duur mijn vertrouwde gasten. Het onderwerp is altijd hetzelfde: hoe staat het met een ander gebouw voor deze mensen? Hun ruimte aan de Jonkersweg (oude noodlokalen van de gemeente) zijn versleten en verrot en andere huisvesting is een dringende noodzaak aan het worden. Gelukkig zoeken ze zelf op een actieve wijze. Ze richten hun aandacht voornamelijk op bestaande panden omdat er met geen mogelijkheid een lap grond beschikbaar is. Ik heb goede hoop dat er binnen een half jaar concrete stappen gezet kunnen worden.

Voordat ik naar huis ging ben ik even binnengewaaid bij de rolstoeltennissers. Zij hebben dit weekend hun toernooi (het enige in heel Gelderland). Vanmorgen was het toernooi geopend door gedeputeerde Esmeijer en wethouder Van de Hengel. En zij moesten er ook aan geloven: in de rolstoel en een racket in je handen!

Vanwege de contacten van de afgelopen twee jaar kon ik het niet laten om m’n belangstelling te tonen. En als u weet hoe enthousiast de spelers maar zeker ook de organisatoren zijn snapt u wel waarom het leuk is om daar te komen. Kan deze tennisclub niet gelauwerd worden voor hun grote inzet voor sporters met een beperking? Van mij mag dat zeker wel.

 U wilt reageren? Van harte welkom! Plaats hieronder uw reactie of stuur een mail naar l.verweij at barneveld.nl