Maandag 2 maart
Vandaag heb ik een eerste overleg gehad met de eigenaren van het gebouw van de Ark. Deze liefdadigheidsstichting wil zich na fusieactiviteiten van het afgelopen jaar weer volop gaan richten op de herontwikkeling van het huidige gebouw.  Het is de bedoeling dat er een complex wordt gerealiseerd met een aantal betaalbare seniorenwoningen (daar is echt een schreeuwende behoefte aan) en op de begane grond de mogelijkheid van dienstverlening en winkels. Om deze begane grond gaat het er natuurlijk om of daar de Ark [voor de leken onder de lezers: een tiental Derde Wereld organisaties die samen in één gebouw -uniek voor Nederland!- van alles en nog wat verkopen ten behoeve van de armsten in de wereld] ook na nieuwbouw in gehuisvest kan worden.  Het bestuur wil daar graag aan meewerken. Maar daarvoor moet wel overeenstemming bereikt worden over het huurcontract. De komende tijd gaat het stichtingsbestuur de ro- en de definitieve ontwerpprocedure vorm en inhoud geven.  Ondertussen kunnen we verder praten over een huurcontract.

Vanmiddag heb ik met de beleidsmedewerkers die de opbrengsten van werkconferentie Gelijke Kansen (eind vorig jaar gehouden met de bedoeling samen met burgers en organisaties te zoeken naar verdere verbetering van het armoedebeleid) hebben uitgewerkt tot een actieplan  gesproken over de mogelijkheden. Het ziet er goed uit en er staan goede verbeteringen op de rol om de drempel voor de bijstandscliënten te verlagen.  Het lastige zal nog worden om alle acties binnen de huidige personele bezetting op korte termijn gerealiseerd te krijgen. Misschien moeten we voor dit plusprogram wel een paar jaar uittrekken.


Dinsdag 3 maart
Het is al weer een aardig poosje geleden dat er in de raad is gevraagd om een nader onderzoek naar de gevolgen van een eventuele afwijking van het masterplan primair onderwijs door de Antoniusschool blijvend te huisvesten in het huidige oude gebouw.

Jammer genoeg kan ik nog niet op de details in gaan; eerst informeren we vertrouwelijk de betrokken scholen, dan b&w en dan de rest van de wereld. Ik ben trots op de medewerkers die dit onderzoek hebben uitgevoerd. Het is een zorgvuldig en omvangrijk rapport geworden.  Ik hoop dat het besluitvormingsproces nu snelheid kan gaan krijgen; het is niet goed als schoolbesturen lang in onzekerheid moeten zitten. Ik kom op dit onderwerp vast nog minstens één keer terug.


Woensdag 4 maart
Vandaag moest ik op het matje komen. Althans, zo voelde het. De provincie houdt namens het rijk toezicht op de uitvoering van de huisvesting van de reguliere opvang van statushouders en de opvang van de pardonners. Elke gemeente krijgt naar rato van haar inwoneraantal een jaarlijkse opgave om toegelaten vluchtelingen met voorrang te huisvesten.

Vanaf 2006 hebben we een enorme inhaalslag gemaakt en hadden we alles goed op orde. Zeker ook dankzij de goede samenwerking met de woningstichting die de vereiste woningen beschikbaar moet stellen.

Maar het laatste halfjaar loopt de achterstand, mede door de pardonners, flink op. En de gedeputeerde, de heer Peters, wilde mij op het provinciehuis  persoonlijk op mijn bestuurlijke verantwoordelijkheid wijzen.  Dat is zijn taak. En daar heb ik begrip voor.

Momenteel stelt de woningstichting per maand twee woningen beschikbaar; en dat is te weinig om de achterstand weg te werken. er zal op nieuw een inhaalslag gemaakt moeten worden. Dat is een pittige klus als je bedenkt dat door de huidige recessie het aantal vrijkomende woningen sterk aan het dalen is, terwijl de vraag onverminderd groot blijft, ook onder geboren en getogen Barnevelders.


Donderdag 5 maart
Elke dag brengt de bode een stapeltje post. Daar zit van alles bij. Ministeriele brieven, uitnodigingen voor (dure) congressen, interne stukken en ook heel soms boze brieven van burgers. Vandaag zat er eentje bij van een inwoner die zich er al een jaar aan ergert dat hij vanuit zijn appartement uitzicht heeft op een (eentonig) grasveld met een bescheiden rozenperk. Daarover had hij de rayonbeheerder aangesproken. Deze stuurt de teams aan die het onderhoud doen in de wijken. De rayonbeheerder had naar de beste burger aangegeven dat uitbreiding van het rozenperk niet tot de mogelijkheden behoorde vanwege de intensieve zorg van die betreffende struiken. De gewenste bloembollen die in het voorjaar een vrolijk lentegevoel opleveren had hij echter naar de bewuste bewoner wel toegezegd.

En daar zat nou net de kneep: die man was er heilig van overtuigd dat de gemeente de belofte niet nagekomen was. En dat wilde hij wel eens vertellen aan de burgemeester en de wethouders.

Op mijn wekelijkse overleg met de mensen van Beheer Openbare Ruimte bespreek ik dat soort dingen. En wat blijkt? De gemeente heeft die bloembollen keurig in de grond gestopt, maar ze moeten gewoon nog boven de grond komen! En dat gaat het eerste jaar altijd wat moeilijker dan de daarop volgende jaren, echt waar.  En niet elk soort is even vlot. (net mensen)

Maar ondertussen staat deze boze brief wel in de krant en ondertussen gelooft iedereen deze briefschrijver onmiddellijk dat die ambtenaren hun beloftes weer eens niet nakomen...

Jammer dat zo'n briefschrijver, ook na een telefoontje van de betreffende ambtenaar, niet wil gaan geloven in bloembollen.

Begrijpt u nu waarom ik zo vurig hoop op een paar lekker warme voorjaarsweken? Kzou die bollen wel de grond willen uitkijken. En de eerste bloeier zou ik maar wat graag plukken en aan die meneer geven als bloeiend bewijs dat die ambtenaren meer doen dan de meesten wel willen geloven.


Vrijdag 6 maart
Met regionaal verantwoordelijken van het UWVwerkplein (voormalig CWI) hebben we vandaag gesproken over de toekomst van ons lokale werkplein. Zoals u weet is er eind vorig jaar besloten dat een aantal vestigingen dicht moet, waaronder die in Barneveld. Mijn verontwaardiging heb ik hier al eerder gespuit; vooral omdat er net het afgelopen jaar samen met het CWI veel geld in de verbouwing is gestopt en deze vestiging tot een van de besten van Nederland behoort.  Het CWI kan nog niet aangeven hoe de wereld er precies gaat uitzien. Zeker door de recessie en de extra werkdruk die er op het UWVwerkplein afkomt (minister Donner heeft extra formatie beschikbaar gesteld om de werkeloosheid zo adequaat mogelijk te kunnen oppakken) is veel nog onduidelijk. Zodra vanuit het UWVwerkplein alles helderder is geworden praten we verder. Voorlopig geldt in ieder geval voor onze CWIvestiging: gewoon onveranderd hard doorgaan met het helpen van mensen.

Tussen de middag was Barneveld aan de beurt. Ik bedoel als gastheer voor de Gelderse CU-wethouders en de CU-gedeputeerde. Elke 6 weken ontmoeten we elkaar en praten we op het gemeentehuis  onder het genot van een lokale lunch over allerlei bestuurlijke en politieke ontwikkelingen. Dit keer hebben we het natuurlijk  gehad over de recessie en de bestuurlijke benadering daarvan. Ook de verkoop van de nuonaandelen kwam aan de orde.  Met de gedeputeerde in huis was het vervolgens ook nuttig te praten over de vormgeving van de door Den Haag zo fel begeerde omgevingsdiensten waarvoor we in Gelderland de Gelderse Maat proberen vorm te geven. Ik moet zeggen dat Annelies (gedeputeerde) daar keihard haar best voor doet.  Daar worden de gemeentes niet slechter van.

Er is op deze lunchbijeenkomsten ook altijd ruimte voor het delen van zorg en het tonen van medeleven naar die collega's bij wie het tegenzit met de gezondheid of het werk.

Alsof het nog niet genoeg was voor vandaag mocht ik ook nog mijn favoriete onderwerp: het ketenbeleid, aan de man brengen bij de CDAfractievertegenwoordigers uit de Tweede Kamer. Bij hen kon ik op bijval rekenen. Met name maakt deze fractie zich er hard voor dat de gemeentes ruimte krijgen om eigen beleid te formuleren. (dat is wat anders dan alles op zijn beloop laten)


U wilt reageren? Van harte welkom! Plaats hieronder uw reactie of stuur een mail naar l.verweij <at> barneveld.nl