Het zal een dag vol indrukken worden, van de problemen die zich kunnen voordoen en welke zorg er geboden kan worden. Ook zal blijken of er nog meer zorgaanbieding nodig is. De ChristenUnie heeft jeugdzorg hoog in het vaandel staan. Niet alleen op landelijk gebied met haar eigen minister, maar ook op provinciaal niveau. Ook in Gelderland staat jeugdzorg hoog op de agenda, reden voor de hele fractie van de ChristenUnie  om een dag mee te draaien en zelf te ervaren met welke problemen de jeugdzorg te maken heeft en wat er aan te doen is.

---

Lees hieronder de reacties van alle betrokkenen.

Marien Bikker, Statenlid; Vandaag geen theoretische beschouwingen in Arnhem over jeugdzorg, ook die zijn soms nodig en zinvol. Vandaag heel dicht naar de werkvloer gaan. We spraken met de kinderen. Zij zijn niet zomaar uit huis geplaatst, komen tot rust, voelen zich veilig, hebben of krijgen weer zicht op de toekomst. Wat mij opviel is dat deze kinderen weer ontwikkelingskansen krijgen. Dat is iets waar zij recht op hebben. Mooi werk in Bredervoort!

Anthony Schouten, Bestuurslid; Te gast geweest bij een gezinshuis. Bij zestienjarigen is het de bedoeling dat ze uitgeplaatst worden naar het Fasehuis in bijvoorbeeld Barneveld. Ik sprak met een jongen van bijna vijftien die al wel geregeld weer naar huis gaat. Gezien het feit dat deze jongere in De Glind woont, komt hij lastig aan een bijbaantje om wat bij te kunnen verdienen. Stigmatisering kan dus leiden tot een lastige plaats in de maatschappij. Het is een roeping om gastoudergezin te zijn, voor het geld kun je beter wat anders doen. Ik ben onder indruk vertrokken.

Lubbert van den Heuvel, Statenlid; "De Glind ik kom zeker nog eens terug", woorden van deze strekking schreef ik vorig jaar in het ‘stageverslag' van mijn bezoek aan De Glind tijdens de Week van de Jeugdzorg. Gisteren was het zover, opnieuw een bezoek aan De Glind, deze keer bezocht ik een groepshuis. Ik spreek met de leiding, we lunchen met z'n allen en vervolgens spreek ik diverse jongeren tijdens hun dagdagelijkse activiteiten. Het raakt me opnieuw: de jongeren hier zijn nog kinderen, niet anders dan andere kinderen, maar in hun gezinssituatie of hun opvoeding is iets goed scheef gelopen. Wederom een indrukwekkend werkbezoek, de jeugd heeft recht op onze aandacht!

Janneke Vos-Arwert, Fractieassistent; Tijdens de inleiding vooraf aan het bezoek bij een leefgroep is me gebleken dat de betrokkenheid van de medewerkers erg groot is. Komt op vrijdagmiddag nog een zorgvraag binnen, dan wordt daar direct op ingegaan. Het is mooi dat er instellingen zijn om hen hulp te bieden, maar het is erg dat het nodig is. Ook tijdens het bezoek aan de leefgroep viel mij de grote betrokkenheid op. Wanneer er een grote bezetting nodig is van personeel, dan worden extra diensten gedraaid. Het werk wordt opgevat als een roeping, niet als een beroep. In deze leefgroep werden kinderen opgevangen in de leeftijd van 6-12 jaar. De dagindeling is strak, de regels strikt, de leiding streng, maar zoals een van de kinderen zei: wel erg lief. En dat zegt veel. Het betreft allemaal kinderen uit gebroken gezinnen, zo vertelde een psycholoog ons aan het einde van het bezoek. Een veilig thuis voor kinderen is geen luxe, maar is noodzakelijk om op te groeien als evenwichtige mensen die verantwoordelijkheden op zich kunnen nemen.

Evert de Graaf, Fractievolger; Bij mij stond een bezoek gepland aan een gastgezin met zes kinderen. Twee meisjes en vier jongens, in de leeftijd van 6 tot en met 12 jaar. Veelal kinderen uit gebroken gezinnen en enige van hen zelfs afkomstig uit het buitenland. In het gastgezin, een woonhuis in het buitengebied, wordt ze geleerd structuur aan te brengen in hun leven. Elk kind heeft zijn of haar eigen sier- of moestuin en verzorgt een paar dieren, zoals siervogels in een volière, kippen en fazanten, konijnen, geiten en bokjes. Het leek wel een mini-kinderboerderij. Fijn, dat in stilte dit heilzame werk, met subsidiegeld van de provincie Gelderland, mogelijk wordt gemaakt.

Pieter Plug, Statenlid; Tijdens mijn bezoek aan een leefgroep heb ik gemerkt dat de werkdruk bij hulpverleners toch bijzonder hoog is. Het aantal begeleiders/hulpverleners per leefgroep kan met de huidige financiering niet worden uitgebreid. Maar het zou wel wenselijk zijn om de groepen te verkleinen waardoor de jongeren meer persoonlijke aandacht ontvangen. Die aandacht hebben ze nodig. De problematiek is soms te heftig en juist door structuur en extra aandacht kunnen de jongeren op weg worden geholpen naar hernieuwde start. Bijna alle jongeren die in de hulpverlening terecht komen zijn geconfronteerd met de gebrokenheid in onze samenleving. Daar waar ouders het laten afweten is het onze taak als provincie om de opvoeding over te nemen.