Maandag 22 september
Ik schrijf m'n weblog altijd voor één week in zijn geheel. Deze maandag weinig vermeldenswaard in mijn agenda. Daarom volg ik bij uitzondering geachte webcollega's die wel vaker hun blik op de media werpen.

Het eerste is: waarom ik bijzonder hartelijk heb zitten gniffelen toen ik in de krant las dat er ergens in Nederland ten behoeve van voedselbanken een heel aardappelveld werd geschonken. Maar de aardappels (genoeg voor een lange koude winter) moesten wel opgeraapt worden. Een klus voor scholieren als maatschappelijke stage. Niet verkeerd. De eerstvolgende keer smalen de piepers vast lekkerder. Maar het meest stuitend vond ik dat er geen enkele gebruiker van de voedselbank kwam opdagen. En dat was ook al zo bij de volkstuinen die speciaal benut worden voor de teelt van verse groenten voor de voedselbankers. Snapt u dat een klein beetje?? Iemand die het me kan uitleggen is zeer welkom!

Verder las ik een interview met minister Donner omdat hij al in de 60 is en hoe hij aankijkt tegen zijn arbeidszame leven dat nog voor hem ligt. (Nu heeft hij belangwekkende voorouders: zijn grootvader was tot zijn 85ste lid van de Hoge Raad.) En Donner wil nog lang niet ophouden. Je mag het niet te vroeg zeggen maar nog een keer minister worden? Graag! Nog eens lid van de Hoge raad? Graag! En een studie theologie leek hem ook heel aantrekkelijk. (zijn overgrootvader was predikant)

Als ik me niet vergis was mevr. Dresselhuys de gesprekspartner. Van haar had ik wat geëmancipeerder vragen verwacht! Zoals: minister Donner: voelt u het ook als uw plicht om ooit tijd beschikbaar te stellen voor vrijwilligerswerk en mantelzorg? Niks daarover! Van alle Nederlanders wordt meer en meer (het einde is nog lang niet in zicht) een beroep gedaan om vrijwilligerswerk te doen. Misschien is meneer Donner zo hoogbeschaafd dat hij niet te koop loopt met zijn goede werken; dat zou kunnen. Maar het alternatief van onbesproken laten is dat elke lezer vreest dat voor mensen in Den Haag andere waarden gelden dan voor de mensen van daarbuiten.


Dinsdag 23 september
Vanmiddag op de Meerwaarde bestuurlijk overleg gehad. Die bouwtrein tjoekt ook verder. De school heeft opdracht gegeven om het definitief ontwerp te laten maken ook al is het rapport van de gemeente over de beoordeling van het voorlopig ontwerp nog niet helemaal klaar.

Er wordt hard gewerkt. Er moet ook nog veel gebeuren. De komende maande zullen we zeker de nodige uren moeten besteden in het dichten van het financiële gat, want dat de bouwprijzen de VNGnorm rijkelijk overschrijden had iedereen wel kunnen verzinnen.

Wordt vervolgd.


Woensdag 24 september
Vandaag voor het eerst vergaderen in nieuwe stijl. Kwas heel benieuwd want ik loop nooit zo snel warm voor structuurveranderingen. Maar ik weet dat ik mijn eenzijdigheden heb. Ik moet eerlijk zeggen dat het zeker verbeteringen met zich meebrengt. De belangrijkste verbetering is in mijn ogen dat burgers die bij een onderwerp betrokken zijn door hun bestuursfunctie of vrijwilligerswerk tijdens deze vergaderronde gewoon kunnen meedoen. Raadsleden stellen rechtstreeks vragen aan deze burgers en hebben zo veel rechtstreekser voeling met wat leeft in de samenleving.

Nu kreeg deze avond wel een smeuïge afsluiting waar ik wel graag even op terugkom. In de Barneveldse Krant van de volgende dag staat een smakelijke weergave van een misverstand: vanwege de vergaderblokken weet je precies wanneer je weg mag. Ik ging dus op huis aan. Niet wetend dat er voor mij rondvragen waren gereserveerd. Voordat iedereen nu denkt dat ik al te slaperig was en snel naar bed wilde. Bij een rondvraag ben ik graag aanwezig: een informatief antwoord geef ik graag. Maar later bleek dat er bij het secretariaat iets over het hoofd was gezien. Moet kunnen de eerste keer. En die vragen? Die heb ik de volgende morgen beantwoord en laten opsturen.


Donderdag 25 september
Vanmiddag was ik op uitnodiging bij een kleinschalig symposium in Amsterdam. "Grote" sprekers: Maarten van Rossem, Adjiedj Bakas en Iteke Weeda. Ik ga zelden op pad omdat het vaak tegenvalt wat je opsteekt en je gewone werk blijft nog liggen ook. Maar het was me een genoegen om er te zijn.

Maarten van Rossem hield een verhaal uit de losse pols over de samenleving. De rol van de media. Hij wil graag uitblinken in extreme typeringen. Zijn huisstijl is wel die van overdrijving en toch blijft het leuk. Hij probeerde een verklaring te geven voor het feit dat ruim 80% tevreden is over zijn eigen leven maar het omgekeerd evenredige vindt van de samenleving. Maarten stelt dat de media daar de grote oorzaak van zijn. De krant, de tv, ze vertellen je over je eigen leefomgeving en dat zijn altijd negatieve feiten en nooit positieve. Vervolgens probeerde hij uit te leggen wat dat voor politieke effecten heeft. [toch eens opletten als Maarten weer eens op tv is of ie dan een positieve talk heeft)

Van de trendwatcher Adjhiedj had ik nog nooit gehoord. Een vlekkeloos en gelikt en sterk geregisseerd verhaal. Weinig zeggend, voor mij althans.

En toen m'n eerste ontmoeting met Iteke Weeda. Net als Maarten noemt ze haar verhaal het liefst een causerie. Net als maarten geniet ze van haar optreden en voelt ze de scheiding tussen wetenschapper en toneelspeler amper. Zij verweeft haar verhaal met grappen over hoe vrouwen over mannen en mannen over vrouwen denken. Ja ik heb gelachen. Jammer dat ik ze al weer vergeten ben als ik thuis ben!

Wat je daar nou aan hebt als je wethouder bent? Dat weet ik niet. Maar een ding was duidelijk: ik werd geprikkeld na te denken over de ontwikkelingen in de samenleving. Werd bepaald bij de goeie mix van masculin en feminine gedrag in organisaties. Even helemaal los van de WMO, hondenpoep, scholenbouw, enz. Even je hoofd open voor andere maatschappelijk relevante zaken.


Vrijdag 26 september
Morgen opent logeer- en zorgboerderij De Duiventil (Rijksweg 77) in Voorthuizen de deuren van hun splinternieuwe multifunctionele gebouw. In dit gebouw kunnen per dag zeker een 8 personen een op hen toegesneden vorm van dagbesteding krijgen. Ik had de heer en mevrouw Herma & Willem Kuijsten nog niet eerder ontmoet; de moeite waard om dat nu eens te beleven. Mensen met het hart op de goede plek. Mensen die bewuste keuzes maken in het leven en zich inzetten voor de kwetsbare mens. Nu zijn het geen groentjes als u dat soms zou denken. In een ander gebouw vangen deze mensen al een jaar of acht drie weekenden in de maand 8 autistische jongeren op. Voor deze jongeren een verademing: even onder gelijken. Voor de ouders een moment om weer op te laden. Deze kinderen komen uit het halve land. En er is ondanks drie weekenden per maand nog een wachtlijst!

Wat u misschien niet weet is dat de staatssecretaris bezig is met het formuleren van enorme bezuinigingen die o.a. zullen neerkomen op de levens van vele mensen die nu hun bestemming vinden in de dagbesteding. Den Haag "denkt" dat je van de ene op de andere dag (1 jan 2009), (zonder dat je nu nog kan melden om wie het precies zal gaan) met zo'n voorziening kunt stoppen! Een voorziening die door Den Haag zelf nog maar een jaar of 5 geleden in het leven is geroepen. Een voorziening die misschien best in een zekere fasering enige versobering kan overleven. Maar op deze manier is het schande. En het wonder vind ik dat mensen als Herma en Willem die hun investeringen deden ver voordat de plannen van Bussemaker wereldkundig werden, vol vertrouwen verder gaan. Bewonderenswaardig!

Bewondering heb ik ook voor al de sponsors die aan deze voorziening royaal hebben geschonken. En weet u hoeveel vrijwilligers bij de Duiventil betrokken zijn? Ook daar word je stil van!

U wilt reageren? Van harte welkom! Plaats hieronder uw reactie of stuur een mail naar l.verweij <at> barneveld.nl