Maandag 22 maart
Het is weer even wennen vandaag! Twee weken heb ik het zonder het gemeentehuis moeten stellen. Een heftige urineweginfectie en hoge koorts brachten me tot een ziekenhuisopname. Na een kleine week was alles weer onder controle en kon ik gelukkig weer naar huis. Je focus verandert dan wel van het ene op andere moment. Ineens zijn heel veel dingen naar je gevoel niet meer van belang. Ineens lig je in een ziekenhuisbed en is je leven veranderd. 

Afgelopen zaterdag kon ik weer een beetje de slag te pakken krijgen. ZOA organiseerde in Kootwijkerzand een landelijke sponsorloop met de kathedraal (Radio Kootwijk) als startpunt. Origineel dat iedere deelnemer (rond de 700) een 5 liter jerrycan mee kreeg met de bedoeling om die 5 kilometer voor de eindstreep te vullen en zo de laatste etappe het gevoel te krijgen wat de mensen beleven die geen stromend water in huis hebben maar naar een waterput of de rivier moeten.

Een opbrengst van meer dan 3ton euro geeft de kans om in Birma heel veel waterputten te slaan en mensen de beschikking te geven over goed water. Er waren bij deze actie ook Birmezen (de afgelopen jaren overgekomen uit vluchtelingenkampen in Thailand) uit Gouda, Ede en Barneveld.

Vanavond de startbijeenkomst meegemaakt voor het onderzoek naar de sociale samenhang in onze gemeente. Tot mijn vreugde waren er veel mensen op de uitnodiging ingegaan. Daardoor is een goede eerste input mogelijk. De resultaten van dit onderzoek verwachten we in september. Dan moeten wij ons een helderder beeld kunnen vormen hoe het er met de leefbaarheid en de sociale samenhang in Barneveld voorstaat. Als het wel goed zit is dat een geruststelling en vraagt dat ook geen nieuw beleid. Maar het kan ook anders. Dat er duidelijk wordt dat er van de gemeente actie wordt gevraagd op terreinen waarvan we niet wisten dat er problemen zijn.

De sociale samenhang wordt in moeilijker tijden met teruglopende welvaart alleen maar belangrijker. Eerder is er behoefte aan steun en hulp is  mijn inschatting.

Mijn vermoeden is dat Barneveld er niet slecht voor staat, maar het is goed dat feitelijk bevestigd te krijgen.  

Dinsdag 23 maart
Je kunt het wel merken dat het college in demissionaire status is. de b&w-vergaderingen duren korter dan gewoon. Er blijft tijd over voor besprekingen.

Zo heb ik vanmiddag een overleg met een bestuursvertegenwoordiging van het Van Lodenstein College over de permanente huisvesting van de nevenvestiging in Barneveld. Nu de Meerwaarde terecht is gekomen in de daadwerkelijke bouwfase kunnen we ons richten op deze school. We gaan de frequentie van de overleggen opvoeren omdat we voor de zomer een overeenkomst willen hebben tussen de school en de gemeente. Ik heb er alle verteouwen in dat dat gaat lukken. 

Woensdag 24 maart
Over een paar weken is er weer het jaarlijkse overleg van de pastores uit de hele gemeente. Vorig jaar hebben we afgesproken dat we samen bepalen welk thema we bij de kop pakken. In klein comité hebben we, op basis van aanmeldingen, die keuze nu gemaakt en gaan we de bijeenkomst verder voorbereiden. Het is de bedoeling dat er op het gekozen thema door een van de pastores, maar ook door mensen van buiten een inbreng wordt gegeven. We gaan met elkaar nadenken over de integratieproblematiek en de eventuele discriminatie. Het is de bedoeling om niet alleen naar verhalen te luisteren maar ook om er met elkaar over van gedachten te wisselen. En als het even kan zou het mooi zijn als we tot het opstellen van actiepunten zouden kunnen komen. Dan gaan we van woorden over naar daden. 

De informateur wil ook graag met alle wethouders een introductie gesprek voeren. Niet zozeer om hen in het proces te betrekken, maar meer om een completer beeld te krijgen van de bestuurlijke situatie in de gemeente. Dus ook ik heb een gesprek gehad met de heer Houtman.

Donderdag 25 maart
Het was er weer tijd voor: een overleg met een delegatie van de WMO-raad. Elk kwartaal zijn er wel weer zaken aan de orde. Dit keer hebben we het over het jaarplan van de WMOraad, maar ook over het WMO-uitvoeringsprogramma. En daarnaast hebben we ook stappen gezet in de uitbreiding van de WMOraad met de achterban van de cliënten uit de bijstand.

De rol van jongeren heb ik ook aan de orde gesteld. Die zitten niet in de WMOraad en het is de vraag of je dat moet willen. Wel zou het een goede stap zijn als er in ieder geval een klankbordgroep van jongeren is waarop de WMOraad een beroep zou kunnen doen in gevallen waar het nuttig zou zijn. 

Op de Zonnebloemschool zijn ze goed bezig! Er is met medewerking van de gemeente en Ons Bedrijf een pannaveldje op het plein gerealiseerd. En dat mocht ik als panaleek openen samen met de makers van het veldje. Het was me een vreugde dat ik per ongeluk een goal scoorde!

Maar daarmee was ik er niet op de ze school. Ons Bedrijf had ook meegeholpen om een heus voorleestheater in een hoek van het plein te maken en dat moest worden ingewijd met een voorleesverhaal. De voorbereidingen waren heel goed: dus kon ik een verhaal over een zonnebloem voorlezen. Toepasselijk natuurlijk, maar om een extra reden: Ons Bedrijf deed aan alle leerlingen een zakje zonnebloempitten cadeau met de bedoeling dat de hele wijk van de zomer geel gaat kleuren. En dan natuurlijk aan het eind van de zomer een echte wedstrijd: welke is het hoogst geworden?

Je kunt zeggen wat je wilt. Deze Zonnebloemschool is een kleine school met een geheel zwarte (zo noemen ze dat ook al zijn de meesten bruin) leerlingenpopulatie. Ik vind dat deze school de zaakjes goed voor elkaar heeft en een kostbare rol speelt in de wijk en zijn leefbaarheid.

Vrijdag 26 maart
Met veel plezier ben ik vanmiddag te gast geweest bij Ons Bedrijf. Een instelling die echt fantastisch werk doet. Heel veel mensen met een verstandelijke beperking wordt hier door dagbestedingsprojecten een goede invulling geboden. Naast professionals zijn er heel veel vrijwilligers die aan het welslagen een steentje bijdragen. Zonder vrijwilligers zou Ons Bedrijf er een stuk minder florissant uitzien.  (en dan heb ik het nog niet gehad over de reïntegratieprojecten die onder de bezielende leiding van Ons Bedrijf in Barneveld en De Glind plaatsvinden) 

Vanmiddag neemt mevrouw Burink afscheid. Naast haar betaalde parttime functie heeft zij een dikke 20 jaar als vrijwilliger heel veel werk verzet. Ik mag haar in het zonnetje komen zetten door haar namens het gemeentebestuur een erebord uit te reiken. Al bij de ingang spreekt een deelnemer mij aan: er zal wel een traantje vallen vanmiddag!

Deze vrijwilligster is voor velen een soort tweede moeder geworden. De extra aandacht kan nooit alleen door de betaalde krachten worden geleverd. Daarom dat die vrijwilligers van zo’n onschatbare waarde zijn. En zoals het een echte vrijwilliger betaamt: die nemen liever onopvallend afscheid zonder toeters en bellen. Nee dus! Het bestuur had bij de gemeente de aanvraag voor een erebord gedaan en die is gehonoreerd en dan is een officieel tintje onvermijdelijk.

Als mooiste blijk van dank kreeg mevrouw Burink natuurlijk de waardering en dank van de deelnemers.

 U wilt reageren? Van harte welkom! Plaats hieronder uw reactie of stuur een bericht naar l.verweij at barneveld.nl