Maandag 9 november
Afgelopen zaterdag was de afsluiting van de Aktie Schoenendoos. In de bibliotheek waren bijna 1400 schoendozen opgestapeld door kinderen van een aantal pc basisscholen. Het was een hele piramide geworden dankzij de timmermanshulp van Meerwaarde scholieren die daarvoor een stellage hadden gebouwd.

Nu de volgende stap: de dozen moesten op pallets in een vrachtwagen om te worden verhuisd naar een zeecontainer. Over zee naar Mombassa en dan naar de basisscholen in Kenia.

Een slinger van kinderen vormden een lopende band waarover de dozen naar de vrachtwagen getransporteerd werden. Ook al ben je met velen dan nog is het een fikse klus om er 1400 in de vrachtwagen te krijgen. Het was leuk om er een uurtje aan meet e helpen. Het was goed te zien hoeveel enthousiaste mensen zich inzetten voor de armen van ver weg. Elke doos die door je handen gaat ziet er weer anders uit: versierd en geverfd. De regendruppels die ze daar zo pijnlijk missen vielen hier ruim voldoende uit de lucht. Maar dat mocht de pret niet drukken.

Complimenten voor de mensen van de Stichting Nkoilale die al weer 5 jaar volop actief zijn voor Kenia en die na een “toevallige” reis naar dat Afrikaanse land besloten “wat” voor dat land te gaan betekenen. En dat doen ze nu al 5 jaar met pracht resultaten.

Dinsdag 10 november
B&W is vandaag op bezoek geweest bij de recreatieplas Zeumeren en het daaraan grenzende Schateiland. Ik ken de plas alleen maar van de Oudjaarsduik. Een bredere kennismaking met de mensen daar en te luisteren naar hun inzet en toekomstplannen is de moeite waard. Er wordt creatief gedacht over oplossingen om vandalisme tegen te gaan.

Er is op een fantastische manier inhoud gegeven aan het overdekte speelparadijs Schateiland. Een ideale bestemming voor schoolreisjes maar ook voor individuen. Het ziet er origineel uit. En doet een beroep op de avontuurlijke gevoelens die bij elke jongen en meid leven.

Als wethouder volksgezondheid schrik ik altijd weer van de verhalen over alcohol. Aan de verkoopbalies mag het niet verkocht worden; alleen maar op het terras. Massaal brengen mensen kratten mee. (en laten krat, kapotte flesjes maar al te vaak achter). In een omgeving met heel veel jeugd moet alcoholconsumptie echt zo veel mogelijk weg blijven. Maar wat doe je eraan als het van huis wordt meegenomen of onderweg wordt ingeslagen? Jonge kinderen krijgen het slechte voorbeeld. En de scherven zijn de volgende morgen voor het personeel.

Woensdag 11 november
Vandaag constructief gesproken met de mensen van de stichting die o.a. De Ark in eigendom heeft. Ik wil nog voor de kerst concrete afspraken met hen gaan vastleggen over de nieuwe Ark. De gebruikers van de Ark hebben er recht op om te weten welke kant het op gaat en wij willen dat ook. Temeer wanneer we ook op pad moeten naar een tijdelijk ander onderkomen van alle arkbewoners.

De stichting wil zelf graag meewerken en is volop bezig met het verder uitwerken van het bouwplan in overleg met de gemeente. Er moet volgens mij ook een bestemmingsplanprocedure gevolgd worden en dat duurt altijd weer een fikse tijd. Tzou geweldig zijn als er volgend jaar om deze tijd al gebouwd zou worden maar dat is wat te enthousiast gedacht, vrees ik.

Zij komen met een aanbod naar ons: hoeveel vierkante meters onder welke voorwaarden wij kunnen huren. Als we het daar over eens zijn gaan we dat in een overeenkomst opschrijven.

Vanavond zitten we in een vergaderzaal met mensen van politie, onderwijs, gezondheidszorg, enz. om te horen hoe we moeten gaan werken met de verwijsindex. Dit is een digitaal systeem waarin alle kinderen van 0 tot 19 jaar in opgenomen zijn. De bedoeling is nu dat elke instantie die professioneel bij de jeugd betrokken is de mogelijkheid heeft om aan te melden dat hij of zij zich zorgen maakt over een kind en met dat kind ook al aan de slag is. Zodra een tweede professional dat ook doet, krijgen beide een automatische melding via hun email. Beiden weten dan dat ze niet de enige zijn die met een kind bezig is. Beiden zijn dan verplicht contact met elkaar te zoeken. U snapt het al: zo moet voorkomen worden dat mensen niet van elkaar weten dat ze vanuit een verschillende ingang bij eenzelfde kind betrokken zijn. In de komende weken wordt dit (wettelijk verplichte) systeem ook in Barneveld operationeel. Elke afzonderlijke instelling moet zich aanmelden en via een convenant instemmen met de werkwijze en voorwaarden.

Het systeem staat of valt bij de bereidheid van partners om mee te werken. Door veel informatie te verstrekken over dit in eerste instantie best lastige systeem (wanneer meld je wel en wanneer niet?) doet de gemeente er alles aan om het ook bij ons van de grond te tillen. Barneveld doet mee met een regionaal systeem (VIVallei) en dat systeem zit weer aan een nationale paraplu zodat er door betrokkenen van buiten de regio of bij verhuizingen geen gaten vallen.

Op deze avond miste ik de huisartsen. Terwijl zij zeker een belangrijke medespeler bij de verwijsindex zijn. Zij zijn naast de scholen misschien wel de partner die in de eerste lijn het meeste weten of waarnemen.

Donderdag 12 november
Collega wethouder Van de Hengel heeft vandaag een overleg met ondernemers in het toerisme. Op mijn verzoek schuif ik heel kort aan om een probleem te delen en te zoeken naar een oplossing. Vakantiehuisjes en stacaravans hebben geen uniek huisnummer en vallen onder het huisnummer van de beheerder. Dat levert problemen op bij het AED-netwerk. Als iemand 112 belt vanwege hartproblemen gaat de ambulance op pad, maar tegelijkertijd worden via sms een aantal vrijwilligers in de omgeving van de patiënt opgeroepen om naar de plaatst des onheils te gaan. Maar als je bij de ingang staat hoe weet je dan bij welk huisje je moet zijn om de reanimatie te beginnen in afwachting van medische specialisten? En dan gaan er fatale minuten verloren.

De ondernemers gaan samen met ons nadenken over dit probleem. Kben benieuwd!

Vanavond is het team van buurtbemiddelaars met 9 personen uitgebreid. Zij kregen vanavond het certificaat na de doorlopen cursus en kunnen nu aan de slag. Het zijn enthousiaste mensen met de wens een bijdrage te leveren aan een betere wereld. Heel dichtbij. In het afgelopen anderhalf jaar zijn er meer dan 100 verzoeken om buurtbemiddeling binnengekomen. Dat zegt iets over nut en noodzaak ervan. De politie, de woningstichting, maatschappelijk werk en de gemeente zijn zeer gebaat bij de inzet van deze mensen, die in veel gevallen kunnen bijdragen aan het opklaren van de lucht. Een van de vele kostbare groepen van vrijwilligers.

Gelukkig gaat een ledenvergadering van de CU ook van start zonder mij. Ik kom er pas na de pauze binnenwaaien, maar gelukkig nog net voordat de lijst is vastgesteld en de lijsttrekker is verkozen. Het bestuur is flink in de weer geweest om op een zorgvuldige manier tot een goede kandidatenlijst te komen. Leuk om ook nieuwe frisse gezichten te zien: ook vrouwen en jongeren. Ik ga gauw eens een uurtje of wat met de nieuwe gezichten aan tafel zitten om elkaar beter te leren kennen.

Dat Heimen fractievoorzitter zou worden was her en der al gefluisterd en vermoed. En nu dus bewaarheid geworden. Het is niet niks waaraan je begint als lijsttrekker. Vanaf deze dag al, want de verkiezingskoorts gaat toch langzaam aan oplopen, al was het alleen al om het feit dat er komende week in Venlo en andere heringedeelde plaatsen al verkiezingen zijn. Maar ook na de verkiezingen, bij de collegeonderhandelingen en daarna de hele vier jaar speelt een fractievoorzitter toch een belangrijker rol dan een doorsnee raadslid. Heimen heeft er zin in. En ik heb er vertrouwen in dat hij de fakkel van Tjitkse met verve zal overnemen. Het interview in de krant was voor mij een bewijs dat Heimen er goed inzit.

Iedereen is vervangbaar (op het CDA congres zei iemand tegen een journalist dat het kerkhof vol met onmisbare mensen ligt, las ik in de krant) maar om Tjitske te gaan opvolgen is pittig. Zij heeft de ChristenUnie in Barneveld een menselijk en betrokken gezicht gegeven. Oog voor de mens en de ontwikkelingen in zijn omgeving. Op de ledenvergadering is het ook al gezegd: afscheid nemen van Tjitske doen we nu nog niet!

Vrijdag 13 november
Elke vrijdag heb ik overleg met het afdelingshoofd van onderwijs, jeugd en sport. We nemen dan alle lopende zaken door en maken afspraken over vervolgstappen. Dit keer wel een beetje anders dan anders. Dit afdelingshoofd gaat ruim 3 weken op vakantie en dan moet je de boel wel up to date achter laten en een waardig waarnemer hebben. Belangrijke bespreekpunten zijn de voortgang van het jeugdhonk in Voorthuizen (ik wil echt dat er in het voorjaar een voorziening gerealiseerd is).

Vanmiddag was het 6 wekelijkse overleg met de ChristenUnie collega’s in de provincie. Putten is vandaag de gastheer. Elk gemeentehuis heeft zijn eigen sfeer en uitstraling. Ook al zie je dat van buiten niet: de bestuursvleugel heeft een adellijke uitstraling en geeft je het gevoel dat je een klein burgertje bent in een gewichtig kasteel. Het gekke is dat je dan als klap op de vuurpijl een zeer royale raadszaal aantreft. En dat is absoluut niet het geval. Het heeft er alle schijn van dat destijds de raadsleden zich bij het programma van eisen minder betrokken hebben gevoeld dan de toenmalige voorzitter van raad en college. Als ik het zeggen mag vind ik dat een gemeentehuis vooral een plek moet zijn van de inwoners, laagdrempelig en toegankelijk. Maar wie ben ik?

U wilt reageren? Plaats hieronder uw reactie of stuur een mail aan l.verweij at barneveld.nl