Maandag 3 november
Vanavond is de vergadering van de commissie Samenleving. Het belangrijkste punt op de agenda is "de wijkplatforms". Barneveld is in het trotse bezit van 18 stuks. Nu één wijkplatform de handdoek in de ring heeft gegooid staat dit item sterk in de belangstelling.

De agendacommissie had in haar wijsheid besloten om in deze vergadering het gesprek te beperken tot een gedachtewisseling tussen de raadsleden en de wethouder. De mensen van de wijkplatforms moesten op de tribune zwijgend toehoren. Wel is er afgesproken dat er nog een tweede vergadering (de volgende commissie Samenleving?) belegd gaat worden waarin de wijkplatformleden wèl aan het woord mogen komen. Nog deze maand organiseert het college ook een avond speciaal voor de wijk De Burgt, waar het wijkplatform er mee stopte. Eerlijk gezegd heb ik wel een beetje het gevoel dat het nu wel erg uitgebreid wordt opgepakt. Het was beter geweest dat vanavond ook meteen (voormalig) wijkplatform De Burgt aan het woord was gelaten en eventuele andere wijkplatforms.

Nu wordt er driedubbel uitgebreid ingezoomd op wat misging en wat ook absoluut beter kan. Dat roept op zijn minst de vraag op of er nog wel iets goed gaat in de samenwerking tussen de gemeente en de wijkplatforms. En het antwoord is: ja heel veel gaat er goed. Er gaan dingen mis maar er gaan vele keren meer dingen heel erg goed. En dat zeg ik niet om de gemeente in een al te zonnig daglicht te zetten maar gewoon om de feiten te laten spreken en aan te geven dat de vrijwilligers van de wijkplatforms heel veel hebben weten te bewerkstelligen.

Ik durf te beweren dat bijna nergens in Nederland de wijkplatforms zo goed draaien als in Barneveld. En ik durf ook te beweren dat een grote nieuwbouwwijk (ook nog met een ingewikkelder ontwikkelingsstructuur wel een tikje meer tijd en geduld vergt om alles perfect af te werken.

Als je nog nooit in De Burgt zou zijn geweest en je leest wat er allemaal voor verschrikkelijks in die wijk aan de hand is moet je wel vermoeden dat het een vreselijke wijk moet zijn, terwijl je bij het rijden door de wijk ziet dat het een prachtwijk is, waar zeker een aantal dingen nog beter moet maar ook heel veel al super voor elkaar is.

dinsdag 4 november
Dit is wel een bijzondere weblogweek. Het is deze week een jaar geleden dat ik min of meer gedwongen werd om een weblog te gaan bijhouden. Eerlijk gezegd is het me bijzonder meegevallen, ook al kost het je toch al gauw een uurtje of anderhalf om verslag te doen van een werkweek. Het is leuk om te doen.

Het gemiddeld aantal bezoeker is over het hele jaar genomen rond de 100 per week. Voor de laatste weken zit dat inmiddels op ruim 150. De belangstelling groeit duidelijk, tot mijn eigen verrassing.

Sommige lezers laten me wel eens merken dat zij m'n weblog lezen, maar dat geld slechts enkelen. Ik heb dus weinig idee wie de lezers precies zijn. Wat me ook is opgevallen is dat er slechts heel af en toe een reactie op de weblog wordt gegeven. De keren dat iemand mij n.a.v. de weblog een mailtje stuurde is ook op de vingers van 1 hand te tellen. Daar is niks mis mee trouwens. Enig nadeel is dat het moeilijk blijft in te schatten voor wie je nu eigenlijk je verhaal neerschrijft?

Ik ga proberen het tweede jaar op dezelfde voet voort te gaan. Voor wie? Voor enkele fans? Voor m'n criticasters? Voor politiek geïnteresseerden? Gewoon voor alle lezers die al dan niet toevallig tegen deze weblog aanlopen.

woensdag 5 november
Vanmorgen ben ik naar de eerste vergadering van het algemeen bestuur van de POA geweest. POA is een club waarin mensen uit het bedrijfsleven, onderwijs en overheid elkaar ontmoeten om te bevorderen dat de aansluiting tussen arbeidsmarkt en onderwijs beter wordt. We waren op werklocatie: in het techno discovery centre ondergebracht in een deel van een gebouw van PTC+ in Ede. Het is nog een hele klus om drie zo verschillende takken van sport te laten komen tot een breed gedragen en concreet te realiseren beleidsplan. Ik geef de 3 clubs een jaar de tijd; als we dan nog niks van de grond hebben gekregen moeten we er snel meer mee stoppen.

Maar dan de locatie. Een (deel van een) hal is ingericht met het oog op leerlingen uit groep 7 en 8. Als zij een bezoek brengen van een halve dag krijgen ze in heel kleine groepjes de kans om met onderdelen van de techniek concreet kennis te maken. Dit staat onder leiding van een zeer getalenteerde docent van de CHE. En de achterliggende gedachte is dat kinderen al op heel jonge leeftijd ten onrechte afscheid nemen van een bepaald deel van de toekomstige arbeidsmarkt, met name de techniek. En dat terwijl er schreeuwend behoefte is aan goeie vaklui. De ontdekkingstocht door de techniek moet sympathie en belangstelling oproepen waardoor een jongere in de eerste jaren voor het voortgezet onderwijs een betere keuze kan maken en de techniek een bewust onderdeel is van de keuze.

Vanuit Barneveld neemt maar één school deel aan dit (volgeboekte!) project, dat is jammeer. Het ligt in de bedoeling om ooit in Barneveld een soortgelijke vestiging op te zetten. Ik zal dat zeker steunen, want het is goed doordacht, de thema's wisselen per half jaar en de leerlingen komen op een goeie manier in aanraking met de techniek.

Vandaag is het ook dankdag. Nu moet ik zeggen dat ik probeer om elke dag een dankbaar mens te zijn en me met een dankbaar hart tot god te richten. Maar een speciale dag kan geen kwaad. Dus ‘s avonds naar de kerk geweest en dat was goed. Maar ik hoop dat we elkaar stimuleren elke dag de zegeningen te zien en te beleven en elke dag te zeggen dat God goed is, oneindig goed. Ja, God is goed voor mij.

donderdag 6 november
Deze donderdagmorgen heb ik deelgenomen aan een pracht initiatief van de Gelderse gedeputeerde Esmeijer. Hij organiseerde voor politici van allerlei pluimage een dagdeel stage. Ik heb me laten aanmelden voor Bureau Jeugdzorg. Die instelling staat voor mij zo ver weg terwijl ze ook in de gemeente Barneveld veel werk verricht. En het is de club die we zeker moeten betrekken bij de totstandkoming van het Centrum voor Jeugd en Gezin.

Voor mij was het vele malen leerzamer dan menig congres waarvoor je wekelijks drie of vier uitnodigingen krijgt.

Tot mijn vreugde: er is bij "ons" Bureau Jeugdzorg (gevestigd in Ede) dat werkt voor regio De Vallei géén wachtlijst. Per jaar melden zich ongeveer 1000 nieuwe cliënten aan. Dat is toch al gauw bijna 20 per week! Van die 1000 mensen worden er op jaar basis 600 doorverwezen naar zorgaanbieders die specifieke zorg verlenen. Bureau jeugdzorg is in veel gevallen een soort aankomsthal van een vliegveld. Alleen heeft nog niemand een kaartje en een bestemming. Jeugdzorg zoekt uit wat er aan de hand is (indiceert) en zoekt dan in veel gevallen een plek voor de betrokkenen. Of verzorgt zelf een kort lopend traject. Probleem is dat bij de instellingen waarnaar wordt doorverwezen wél lange wachtlijsten zijn (soms van een heel jaar)

Een andere tak van sport bij Jeugdzorg is de begeleiding van de zogenoemde OTS-en. Dat zijn de kinderen die onder toezicht zijn geplaatst. Dat wil zeggen dat de rechter heeft bepaald dat er gedwongen hulp verleend moet worden. (dat betekent niet dat deze kinderen ook uit huis geplaatst worden, dat is maar bij een beperkt aantal). Enkele casussen werden met mij doorgnomen. Wat een trieste en vaak moeilijk te veranderen situaties zijn er, ook in onze regio.

Tenslotte ben ik met een medewerker van Bureau Jeugdzorg mee geweest naar een meisje dat in de crisisopvang zit in een pleeggezin in De Glind. Als je hoort welke langer reis langs vele tussenstations een kind in verwarring moet afleggen voor het op de goeie plek is gekomen, groeit je medelijden heel sterk. En als je ziet hoe de moeder uit zo'n pleeggezin opereert. Super formidabel. De vaders en moeders uit pleeggezinnen die zijn van onschatbare waarde voor onze samenleving.

Het gaat wel eens over bonussen in Nederland. Volgens mij komen die altijd bij de verkeerden terecht...

Eén ding weet ik zeker: Bureau Jeugdzorg krijgt in de pers volstrekt ten onrechte vaak een slechte naam. Dat komt omdat er (natuurlijk helaas) weleens iets misgaat, maar de honderden kinderen die dankzij Jeugdzorg op de goeie weg komen en blijven worden ten onrechte verzwegen.

vrijdag 7 november
In de commissie Samenleving van afgelopen maandag werd er door de heer Schuring van de ChristenUnie gevraagd naar de mogelijkheden van een kinderboerderij in Barneveld. De onderliggende vraag is natuurlijk of er behoefte aan een kinderboerderij is. Als je het aan de mensen vraagt, zullen ze allemaal ja zeggen, maar gaan ze ook daadwerkelijk regelmatig komen? Barneveld ligt midden in de natuur, en aan agrarische bedrijven ook al geen gebrek. Maar daarmee heb ik niet gezegd dat er geen behoefte is, maar wel dat ik vragen heb.

Wat wil nu het geval? Er stond in mijn agenda al een afspraak met een groepje mbo-studenten van het Groenhorst in Barneveld die met mij wilden praten over, u raadt het al: een kinderboerderij!

In het kader van hun kopstudiejaar zijn 4 studenten o.l.v. een docent een studieproject aan het doen. We hebben een boeiend gesprek gehad en met mijn reactie op een aantal vragen gaan ze nu verder aan de slag. Ik ben heel benieuwd naar hun bevindingen en wacht die met belangstelling af. Op basis van hun bevindingen kan de gemeente dan een afweging maken of nader onderzoek doen.

De heer Schuring en mijzelf heb ik uitgenodigd om bij de eindpresentatie aanwezig te mogen zijn. Ik ben heel benieuwd!

U wilt reageren? Van harte welkom! Plaats hieronder uw reactie of  stuur een mail naar l.verweij <at> barneveld.nl