Weblog week 8

Maandag 18 februari

Vandaag viel mij de eer te beurt om aan de heer Duijker uit Voorthuizen de ereschaal van de gemeente Barneveld uit te reiken.

De heer Duijker heeft een lange, zeer lange staat van dienst als het gaat over vrijwilligerswerk. In het bestuur van Plaatselijk Belang Voorthuizen en in het bestuur van de PCOB, om de twee belangrijkste maar niet de enige vrijwilligerstaken te noemen, heeft hij jaren als “vergadertijger” gediend.

Ik kwam stilletjes binnenvallen op een bijeenkomst van de PCOB waar afscheid van hem werd genomen.  De toespraakjes waren net afgerond. En toen mocht ik hem namens de gemeente in het zonnetje zetten. Hij was zeer verrast en voelde zich zeer vereerd.  En tegelijkertijd straalde deze fitte man van al weer 80 jaar oud (zou je hem niet geven) uit dat hij nog niet van plan was stil te gaan zitten. Vrijwilliger zijn zit veel mensen gelukkig in het bloed. Het is geen tijdelijke bevlieging het is meer een soort  van een levensstijl.

Ik moet zeggen dat de gemeente Barneveld met het systeem van de ereschaal de officiële gelegenheid heeft gecreëerd om meer mensen in het zonnetje te kunnen zetten dan alleen door middel van de lintjes van de koningin (waarvoor strengere criteria gelden)

De toekenning van een ereschaal wordt altijd bekrachtigd door een B&W-besluit. Het blijft natuurlijk moeilijk om precies te bepalen wie ervoor in aanmerking komt en wie niet. In mijn ogen kunnen we er beter één te veel dan één te weinig uitreiken. Het is een helder signaal van onze grote waardering voor wat mensen geheel belangeloos doen voor de samenleving en dat is van onschatbare waarde.

En dat moet gezegd en onderstreept worden.

Dinsdag 19 februari

Gisteren heb ik met de betrokken ambtenaren de laatste versie van het aangepaste hondenpoepbeleid besproken. Een onderwerp dat veel mensen aangaat. Een item ook dat hoog scoort op de lijst van dagelijkse irritaties.

Binnenkort komt het ter besluitvorming in B&W en dan gaat het nog een keer naar de wijkplatforms en naar de burgers voor op- en aanmerkingen voordat het naar de raad gestuurd kan worden.

Het principe in het beleid moet worden dat er voor hondenbezitters voldoende uitlaat/uitren-mogelijkheden zijn en ook voldoende mogelijkheden om de uitwerpselen netjes te kunnen opruimen.

Vervolgens ligt de serieuze verantwoordelijkheid bij de hondenbezitters om zich absoluut aan de regels te gaan houden en bij de gemeente om te gaan toezien op naleving. Maar dan zijn we wel weer een jaartje verder.

Bij veel (niet alle) hondenbezitters moet volgens mij de knop ook nog wel om: veel hondenbezitters denken dat ze alleen eigenaar van de hond zijn en niet van zijn stront. Maar het is alles of niks: neem je een hond dan ben je ook verantwoordelijk voor zijn stront.

Woensdag 20 februari

Vanmiddag kreeg ik bezoek van een stuk of 4 leerlingen van gymnasium 2 van het Witsius uit Barneveld. Naar aanleiding van lessen op school en het millenniumdebat kwamen ze mij bevragen over de moderne slavernij. De mensen die tegen een onverantwoordelijk uitgebuit hongerloontje voor ons de cacao- en koffiebonen enz enz leveren. Het was een boeiend gesprek; niet alleen met kritische vragen naar mij, maar ook met een gezond portie zelfkritiek: wat doen we in ons leven aan de bestrijding van deze misstanden?

Het begint met nadenken en er over discussiëren. Het begint met projecten op school. Daardoor moeten de inzichten ontstaan hoe we zo verantwoord mogelijk leven in deze ingewikkelde wereld waar zo gruwelijk veel draait om geld en nog eens geld. Het woord fair trade viel regelmatig en het voortbestaan van de Ark kwam natuurlijk ook terzijde aan de orde.

Verder nadenkend over slavernij realiseerde ik me wel dat slavernij in zekere zin ook dichterbij huis plaatsvindt. Zijn prostituees (soms zelfs illegaal in Nederland) (al dan niet door loverboys op het verkeerde pad gebracht) ook geen slaven?

Complimenten voor de docenten van het Witsius die aan deze problematiek aandacht besteden. Dank voor de vier leerlingen die met mij wilden nadenken. Voor herhaling vatbaar!

Donderdag 21 februari

Het was een pittige discussie gisterenavond in de commissie Samenleving. En dat mag ook wel: het gaat niet over niks: een overschrijding van 2,9 miljoen voor de brede wijkschool in de Burgt is ook niet niks.

Maar wat de discussie in mijn ogen zo uiterst ingewikkeld maakt, is dat we allemaal –bij gebrek aan harde bewijzen- in gesprekken voor een deel moeten uitgaan van vooronderstellingen.  Maar is het zo zeker dat bij een aanbesteding waarbij meerderen in beeld waren gebleven echt een lagere prijs zou hebben opgeleverd? Is het zo zeker dat de twee onafhankelijke berekeningen geen betrouwbaar beeld geven van de werkelijke kosten en dat die geen drukkende werking hebben gehad?

Eén ding is wel zeker –en dat realiseert iedereen zich terecht- het zal hier niet bij blijven; er staan veel meer grote investeringen op stapel voor het komende jaar. Alleen al wat scholenbouw betreft. En onderwijshuisvesting is een van de meest primaire taken van de gemeente om zorg voor te dragen. Dat maakt uitstel van projecten ook zo razend lastig.

Wat de wethouder financiën terecht nog even noemde: laten we ook niet vergeten welke meevallers in de aanbesteding er de afgelopen jaren zijn geweest. Maar het is met ons allemaal hetzelfde: meevallers vergeten we eerder dan tegenvallers.

Vrijdag 22 februari

Een belangrijk deel van mijn tijd besteed ik aan overleg met scholen. Gisteren had ik over leg met de denktank primair onderwijs. Een overleg waarin alle scholen zijn vertegenwoordigd en waarmee ik afspraken maak die zo veel als mogelijk is gebaseerd zijn op instemming. Een van de lastige klussen is die van de formering van schakelklassen. Dat zijn klassen waarin leerlingen met een bepaalde onderwijsachterstand groepsgewijs worden ondersteund om die achterstand weg te werken. Maar dan moet je wel uit je oude vertrouwde klas worden gehaald voor langere tijd. En hoe zit het dan met de identiteitsgebondenheid van het onderwijs? Ingewikkeld, zeker als je ziet welke strenge voorwaarden er door de overheid aan gesteld worden en waardoor de mogelijkheden van de scholen beperkt zijn.

Vandaag ook gesproken met een vertegenwoordiging van het schoolbestuur van de Vogelhorst. De school waarvoor het college van B&W onlangs een locatie voor nieuwbouw heeft aangewezen. We hebben de eerste afspraken gemaakt over onze samenwerking, het bouwheerschap, de inhuur van een projectleider, enz.

Er moet nog veel gebeuren, ook aan ruimtelijke procedures, voordat er echt aan de bouw kan worden begonnen. Dat wordt zeker wel 2009, voordat de eerste stenen gestapeld gaan worden.

Logisch is ook dat de zorg om de financiën zoals die spelen tondom de Burgtschool ook in dit project hun schaduwen vooruitwerpen.

Volgende week is het voorjaarsvakantie: ook voor mij. En dat betekent een weekje geen weblog. Een weekje tijd voor andere dingen. Voor rust en bezinning. Voor huiselijke dingen.