Maandag 21 januari
Het is alweer 10 weken geleden dat ik begon met een weblog. Nog lang geen jubileum. Maar toch even een korte reflectie. Ik doe het met plezier al kost het best wat extra tijd aan het eind van een drukke week. Vraag die ik wel heb, is natuurlijk of het tot meer nut is dan alleen mijn eigen verwerking van de afgelopen week? Reacties bereiken me zelden, en hoeveel trouwe lezers elk weekend “uitzien” naar mijn nieuwe belevenissen weet ik ook niet.

Maar één (trouwe?) lezer blijk ik in ieder geval te hebben! De Barneveldse Krant! En afgelopen week vonden ze het de moeite waard om er uit te citeren. Als ik dus de komende tijd eens zou denken: voor wie doe ik dit eigenlijk, dan weet ik: in ieder geval voor de Barneveldse Krant!

Citeren blijft trouwens een lastige klus: waar begin je en waar houd je op? Ze citeerden mij over hoe ik de Barneveldse gemeenschap en politiek de afgelopen twee jaar heb beleefd: samen en constructief en zonder benadrukking of versterking van tegenstellingen. En dat wil ik graag zo houden. Maar mijn vervolg citeerden ze jammer genoeg niet. En dat herhaal ik toch maar even in nieuwe woorden.

Christenen, waartoe ik mezelf heel graag reken, hebben de roeping om hun naasten lief te hebben. Wanneer niet-christenen zich terecht of ten onrechte gekwetst voelen door ons, dan hebben ze het heldere recht en zelfs de plicht om christenen daarop aan te spreken. Mijn verlangen is dat we dat op persoonlijk niveau in de praktijk brengen en dat christenen zich ook zo kwetsbaar willen opstellen. Dat christenen willen leven vanuit de liefde en niet vanuit macht en getal. Dat is het beste medicijn om tegenstellingen te overwinnen.


Dinsdag 22 januari
Vandaag had ik het voorrecht om met het voltallige college op werkbezoek te mogen gaan naar de twee kerken in aanbouw aan de Lunterseweg. Indrukwekkend! Op meerdere manieren.

In de eerste plaats de enorm grote inzet van vrijwilligers. Duizenden en nog eens duizenden uren worden er ingestoken, zeker ook met de handen aan de stenen en de schop. De talenten van vele kerkleden worden benut. Dat moet de onderlinge verbondenheid heel erg goed doen. Misschien leer je elkaar al werkend wel beter kennen dan bij reguliere gemeente activiteiten. Wat ook opvalt is de enorme vrijwillige financiële bijdragen die opgebracht worden. Het moet gaan om vele miljoenen. Grote kerkgebouwen zijn ook een teken van vrijgevigheid. In de derde plaats is het gebouw van de Gereformeerde Gemeente in Nederland (die in tegenstelling tot de Gereformeerde Gemeente hun oude gebouw afstoten en dus niet in tweeën opsplitsen) ontzagwekkend groot. Dat zie je van buiten al, maar als je binnen komt wel helemaal. Je voelt je dan een nietig mensje in een grote kathedraal.

Ook al weet ik de beweegredenen om te kiezen voor één groot gebouw, toch heeft het zijn nadelen: hoe heb je oog voor elkaar in een schare van 2000 of meer mensen?

Na afloop van de bezoeken liepen we terug naar de auto en zeiden we tegen elkaar: wat zou het goed zijn als alle Barnevelders de mogelijkheid kregen om op een open dag te mogen binnenkijken. Ik vertrouw erop dat de beide kerkelijke gemeenten daar wel toe zullen besluiten.


Woensdag 23 januari
In Kootwijkerbroek staat de Rehobothschool. Een bloeiende én groeiende school. Groeien betekent altijd weer: hoe ga je om met uitbreidingen? Het schoolbestuur denkt daar serieus over na. Vandaag mocht ik delen in hun toekomstvisie en mogelijke oplossingen. Terdege voorbereid. Ook dit zijn vrijwilligers en hoe!

“Probleem” voor een wethouder is dat hij zich heeft te houden aan de verordening die door de raad is vastgesteld. En ook zonder dat: ik wil elke school gelijk behandelen, punt uit. Maar niet alles laat zich in regeltjes passen. De praktijk van elke dag is weerbarstig. En dat vraagt om meedenken van mijn kant. En dat hebben we in alle openhartigheid gedaan.

De school gaat nu verder met het uitdenken van oplossingen samen met de gemeente. En ik kan niet uitsluiten dat ik te zijner tijd naar de raad ga om hen ervan te overtuigen dat enigszins gemotiveerd afwijken van de verordening soms gewoon onvermijdelijk is.


Donderdag 24 januari
Deze en ook de komende weken vragen de keten in Barneveld veel van mijn aandacht.

En niet alleen omdat morgen de Tweede Kamer fractie van de SGP zich d.m.v.gesprekken met o.a. mij zich een afgewogen mening wil vormen. En ook niet alleen omdat ik de komende weken twee keer op pad ga om van onze Barneveldse visie blijk te geven op regionale en landelijke bijeenkomsten (maar daar vertel ik later vast wel over). En ook niet omdat de VVD-fractie een lange rij van schriftelijke vragen heeft gesteld.

Vandaag heb ik me met enkele ambtenaren indringend gebogen over de uitwerking van het beleid in juridisch houdbare procedures en formuleringen. En dan merk ik weer duidelijk dat ik meer van het beleid dan van de juristerij ben. Maar de juridische zorgvuldigheid onderschrijf ik voor de volle 100%. Want het toezicht en de handhaving vragen zorgvuldigheid en ook houdbaarheid bij de rechter.

Binnenkort gaan we hierover nadere besluiten nemen in B&W, waarna de uitvoering eindelijk echt kan gaan beginnen. Trouwens, de Tweede kamer heeft een motie aangenomen waarin de regering wordt opgedragen in samenwerking met het VNG een landelijke gedragscode rondom keten te laten ontwikkelen. Ik sluit niet uit dat daarbij dat de minister soms met een schuin oog kijkt naar het door ons ontwikkelde beleid, waarvan wij haar via via op de hoogte hebben gebracht. (er ligt trouwens nog een uitnodiging bij mevrouw Vogelaar om hier eens te komen kijken)


Vrijdag 25 januari
Vandaag heb ik samen met wethouder De Kruijf uitvoerig kunnen spreken met de SGP Tweede Kamer fractie. De vrijdag is voor parlementariërs de uitgelezen dag om het land in te trekken; er wordt die dag in Den Haag niet vergaderd. In alle rust is er gesproken over het ketenbeleid en het daaraan gerelateerde alcoholmatigingsbeleid. Het was duidelijk geen beleefdheidsbezoek en ook geen pr-stunt. Er is uitvoerig en diepgaand gesproken over het hoe en het waarom. Over de dilemma’s. Van der Vlies en Van der Staaij hebben vooral geluisterd en vragen gesteld. Alleen op die manier kan er door Den Haag goed beleid gemaakt worden dat door de gemeentes kan worden uitgevoerd. Gemeentes zouden veel meer bezocht moeten worden door Tweede Kamer leden over allerlei thema’s. In Barneveld zijn ze allemaal welkom; wij maken er graag een vrijdagmiddag voor vrij.

De mensen uit het veld, zoals de wijkagent en de jongerenwerker, maakten veel indruk begreep ik later van Van der Vlies.

’s Avonds was er een regionale SGP-jongeren bijeenkomst in Hoevelaken waar de Tweede Kamer fractie het werkbezoek afsloot. Samen met Jaap van der Top, Van der Vlies (die door zijn eigen jongeren vanachter het spreekgestoelte ook al vrijmoedig met Bas wordt aangesproken) en SGP-fractievoorzitter Kisteman uit Ede nam ik deel aan een forumdiscussie. Ik vond het een buitengewoon goede ervaring om binnen de gelederen van een andere partij van me te mogen laten horen. Dat is ook voor mij een goeie ervaring.

Overmatig alcoholgebruik gaat de overwegend christelijke gemeenten in Nederland niet voorbij. Dat moet ons bescheiden en schuldbewust maken en tegelijkertijd extra motiveren om dichtbij huis aan de slag te gaan. Het is toch hartverscheurend dat jongeren veel te weinig goede voorbeelden hebben! Dat ouders dus eigenlijk in belangrijke mate schuldig zijn aan het overmatige alcoholgebruik van hun kinderen!


U wilt reageren? Van harte welkom! Plaats hieronder uw bericht, of stuur een e-mail naar l.verweij@barneveld.nl