Vertrouwen is gewenst.

“Bij de Here schuil ik” (Psalm 11:1a)                                                            

Er is een tijd geweest dat het oorspronkelijke exemplaar van de Statenbijbel (1637) altijd lag op de lezenaar van de voorzitter van de Tweede Kamer. Dat Woord werd geacht de norm te zijn voor de samenleving, ook al hield men er zich niet altijd aan. De Bijbel daar, in de volksvertegenwoordiging, kunnen we ons niet meer als reële mogelijkheid voorstellen. Godsdienst is immers een privé-zaak, die moet je buiten je werk en buiten je studie houden. In zo’n samenleving bevindt zich de gemeente van Christus. In deze psalm horen wij dat David de raad krijgt om te vluchten. Wie raden hem dat aan?
Ik denk: mensen die David en zijn mannen wel goed gezind zijn, maar het niet meer zien zitten voor hem. Ze denken: tegenover Saul redt hij het toch niet. Trouwens, het is zo’n corrupte situatie geworden in Israël. David kan zich beter met zijn mannen terugtrekken uit de bewoonde wereld: Vliedt naar het gebergte als vogels. Daar ben je veilig als een vogel die door z’n jagers wordt achtervolgd. Als je in een wereld leeft die met God gebroken en de grondslagen onder het recht vandaan heeft gehaald, ben je nergens (vers 3).

Wat wordt bedoeld met die “grondslagen”? Blijkbaar de grondvesten van een geordende samenleving. Een echte samenleving, ten dienste van allen, berust op recht en waarheid en trouw, in gehoorzaamheid aan de Here onze God. Als dáár de hand mee wordt gelicht, als dat wordt afgebroken, dan heb je geen leven meer. Tenminste geen leven meer dat zich kan ontplooien voor God en de mensen.

En wat kun je er tegen doen? Vragen ze. Het is een vertwijfelde constatering: wanneer ze neerhalen wat God als pijlers voor de samenleving heeft gesteld, hoe zou je in die ruïne kunnen leven? Daarom het advies: trek er maar op uit, weg, de machthebbers hebben de boel opgebroken en ze jagen op de normen van de rechtvaardige. Geef het maar op, David. Kies als een vogel de vrijheid. Hoog in de eenzaamheid van het gebergte is het beter dan in de verwarring van een onrechtvaardig goddeloos bestel, waar het geweld en normloosheid de toon aangeven.

Dat overkomt meer mensen, dat de omstandigheden zo moeilijk zijn, dat wij eigenlijk het liefste er uit weg zouden willen. Weg vluchten als een vogel uit de verwarring van de samenleving, van de gedoog-cultuur en van de politieke onenigheid. Je kunt wel van alles willen “behartigen”, maar het geeft veel moeite en zorgen. Christelijke politiek wat haalt het uit? Wordt naar onze inbreng nog geluisterd? Ligt onze kracht niet meer in het bastion van het isolement?

Als deze valse tonen van de verzoeking ons besluipen belijdt David dat hij al gevlucht is. Hij is naar de Here gevlucht: “Bij de Here schuil ik” Letterlijk staat er: “in de Here houd ik mij geborgen”. Dat betekent: ik ben zo veilig als wat! Hij heeft mij Zijn woord gegeven over mijn toekomstig koningschap. Aan dat woord houd ik mij. Dat betekent: erkenning van Gods Majesteit. Besef van onze verantwoordelijkheid. Nog is er een God Die redden wil. Christus komst in de stal doet het licht gloren in de nacht. Hij helpt niet enkel dragen, Hij draagt onszelf mee.

De Here vraagt van ons dat wij blijven in Zijn opdracht. Ook in de samenleving met haar noden en verdrietigheden. Niet in eigen kracht. Dan red je het niet. Maar als mensen, die bij de Here schuilen en elke dag aan Hem vragen om de kracht, om het geduld, om het geloof, dat we nodig hebben.

Ds J. Broekhuis, Barneveld