Zaterdag 28 april – Verenigde ondernemers
Vandaag het bericht in de Barneveldse Krant dat de ondernemersverenigingen uit de gemeente Barneveld meer gaan samenwerken. De voorzitters van de diverse verenigingen zijn bij elkaar gekomen en willen meer dan nu één vuist gaan maken. Prima! Het is goed om goed samen te werken in de ondernemerswereld. Problemen die de ondernemer in de ene kern heeft, heeft de collega-ondernemer in de andere kern vaak ook. Ideeën en standpunten afstemmen is dan ook toe te juichen en kan de slagkracht van de ondernemers ten goede komen. Goed idee dus!


Vrijdag 27 april – Consumanderen
Vanavond naar de uitzending over de verjaardag van Prins Willem-Alexander gekeken. Ik vond de prins een evenwichtige en rustige indruk geven. Vooral de vergelijking met eerdere interviews, waarvan korte fragmenten in Pauw en Witteman getoond werden, is opvallend. Een ietwat dikke pafferige, hakkelende jonge prins heeft plaatsgemaakt voor een volwassen en uitgebalanceerde toekomstige koning.

Een leuke woordspeling vond ik de opmerking van Willem-Alexander over ‘consumanderen’, in een genuanceerde context geeft hij zijn mening over hoe we als consumenten iets aan de klimaatverandering kunnen doen. Hij gaf aan dat je van de consument niet kunt verwachten dat hij minder gaat consumeren (consuminderen noemde hij dat), terwijl niet zeker is dat dit de klimaatverandering zal stoppen. Wel wil hij dat mensen anders gaan consumeren. Als je met je consumptiegedrag het milieu minder schaadt en toch je welvaart kunt handhaven, dan moet je dat zeker doen. Consumanderen heet dat voortaan.


Donderdag 26 april – Het indicatie-probleem?
Vanmorgen had ik een telefoongesprek met Leen Verweij over diverse onderwerpen. Een van de zaken waar we over praatten was het door het CDA gesuggereerde probleem van de indicatie, waar gisteravond lang en fel over gesproken is.

Volgens het CDA gaan er problemen ontstaan met de indicatie van huishoudelijke zorg. Mensen die voorheen meervoudige huishoudelijke zorg kregen (zeg maar een ‘zwaardere’ vorm van zorg) krijgen nu enkelvoudige (eenvoudige) huishoudelijke zorg. Als dat het geval is, dan moet er iets mis gaan met de indicatie. Maar dat is niet zo. Er wordt sinds de invoering van de WMO op exact dezelfde manier geïndiceerd als daarvoor. Mensen die voorheen voor meervoudige zorg in aanmerking kwamen, komen dat nog steeds. Daar ligt het dus niet aan.

Maar wat is er dan veranderd? Er blijkt in het verleden een situatie te zijn ontstaan dat zorgaanbieders zelf de soort zorg konden bieden en dat daarbij in veel gevallen de indicatie niet werd gevolgd. En dat vond de landelijke overheid blijkbaar goed. Het CDA noemt dat vergoelijkend ‘dat de zorgaanbieders een filter op de indicering legden’, je kunt beter zeggen dat er een praktijk is ontstaan, waarbij de zorgaanbieders een indicatie konden negeren en de zorg konden verlenen die zij het beste vonden. Zonder te willen twijfelen aan de goede bedoelingen die de zorgaanbieders daarvoor zullen hebben gehad (zij zien immers de daadwerkelijke situatie bij de zorgvrager), vind ik dit toch de omgekeerde wereld: Als de zorgaanbieder ziet dat de indicatie in zijn beleving te schraal is, dan moet er een goed gesprek komen met de indicatiesteller, of met de toenmalige landelijke politiek die de normen voor de indicatie heeft bepaald. Dat is niet gebeurd (heeft althans niet tot aanpassing in de indicatiestelling geleid) en daarmee heeft de zorgverlener (wellicht onbedoeld) in zijn eigen voet geschoten. Maar vooral ook in de voet van de zorgontvanger, die het gewoon is gaan vinden om zwaardere zorg te krijgen, terwijl daar volgens de landelijke normen geen reden voor was.

Om deze situatie nu een probleem bij de uitvoering van de WMO te noemen, vind ik verkeerd. En de schuld van de ontstane situatie ligt ook niet bij de lokale politiek of de wethouder, die hebben de normen voor de indicatie hetzelfde gelaten. En dat was ook de afspraak: de kwaliteit van de zorg blijft op hetzelfde niveau.

Als je er wat langer over nadenkt, is het eigenlijk best kwalijk dat het CDA zoveel ophef maakt over de situatie die ik hierboven schets. Het CDA wijst met de vinger naar de wethouder (‘de wethouder heeft de bevoegdheid de indicatie aan te passen’ – ho, ho, de raad gaat over de kaders voor de WMO, niet de wethouder!!) en niet naar de sector (landelijke overheid, indicatieorganen en zorgaanbieders), waar een bepaalde praktijk is ontstaan.

En dat vind ik bij een onderwerp dat toch al met zoveel tumult was omgeven, niet verstandig.

Woensdag 25 april – Jeugdsportfonds
Vanavond weer een commissievergadering. We beginnen met een presentatie van de directeur van het Jeugdsportfonds. Op initiatief van Pro98-collega Jaap Beijer praten we over de mogelijkheden van een Jeugdsportfonds in Barneveld. Kinderen uit gezinnen met een laag inkomen kunnen via het Jeugdsportfonds hun favoriete sport beoefenen. In diverse steden, waaronder in Amsterdam, Arnhem en Nijmegen, wordt al succesvol met een Jeugdsportfonds gewerkt. Op een simpele en ook integere manier worden kinderen, die anders om financiële redenen niet kunnen sporten, toch naar een sportvereniging kunnen. De financiering van het fonds komt uit het bedrijfsleven en uit armoedebestrijdings-potjes van de gemeente zoals de bijzondere bijstand.

Wij zijn enthousiast en het lijkt ons goed dat er een Jeugdsportfonds in Barneveld komt. We moeten samen met de ‘aanstichter’ van dit onderwerp, Jaap Beijer, maar eens bekijken hoe we dit zo snel mogelijk in gang kunnen zetten.

Wat ons betreft: wordt vervolgd!

Dinsdag 24 april – Commissie Bestuur
Het was weer eens een lange vergaderavond: van 19:30 tot 23:00 uur. Een aantal interessante punten, ik loop ze kort langs.

• De gewetensbezwaarde trouw-ambtenaar. Het college heeft aangeven dat hij de wet wil en kan uitvoeren en dat dit niet door gewetensbezwaarde ambtenaren wordt belemmerd. De burgemeester heeft dit zorgvuldig en genuanceerd toegelicht. Wij zijn daar blij mee. In Barneveld kunnen gewetensbezwaarde trouw-ambtenaren werken en daar doen we niet geheimzinnig over.
• De detailhandelsstructuurvisie. Veel vragen, heel veel vragen. Ze namen veel tijd in beslag. Het meest opvallende is de aap die vanavond uit de mouw kwam. De aap heet Jumbo. Het college heeft al geruime tijd terug een toezegging aan Jumbo gedaan om zich in te spannen voor een supermarkt van 1350 m2. En dat wist de raad niet. Waar we dachten met zekere vrijheid te kunnen discussiëren over waar we welke supermarkt willen, blijkt Jumbo al een toezegging te hebben… Niet fraai dus.
• De wielerronde. Veel commotie in de krant over de wielerronde waar ons college EUR 10.000 voor over heeft. Het blijkt netjes binnen de begroting te vallen en het college wil samen met andere deelnemers Food Valley goed op de kaart zetten. Niks mis mee.
  

Maandag 23 april – Fractie
Het is deze week commissie-week, dus hebben we vanavond fractie (dinsdag tot en met donderdag is er elke avond een commissievergadering). Een gevarieerde agenda. Een greep uit de besproken onderwerpen:

• De detailhandelsstructuurvisie, waarin de uitbreiding van de supermarkten en de ‘perifere detailhandel’ de heikele punten zijn. Wat is eigenlijk de definitie van een buurtsuper? Een supermarkt van 1.350 m2 winkelvloeroppervlakte? En: luisteren we naar de advocaten en adviseurs van de grote supermarktconcerns of naar de consument die een gevarieerd winkelaanbod wil?
• Het ouderen- en gehandicaptenbeleid, waarin met zoveel woorden wordt gezegd dat als de WMO-raad goed werkt de andere adviesraden wellicht overbodig worden. Wanneer is iemand een oudere? Bij 55+? Of toch maar bij 65+?
  
• De verordening voor het burgerinitiatief, die er op zich goed uitziet, maar waarbij wel voorkomen moet worden dat de ‘burger’ (ik heb het liever over de inwoner) zich niet rijk rekent en denkt overal iets over te kunnen zeggen en waarbij we moeten constateren dat de praktijk in andere gemeenten een behoorlijk tikkeltje tegenvalt.
• Het bestemmingsplan Garderen. Op zich een goed plan, maar worden de brutalen beloond, die in het verleden gewoon tegen de regels gebouwd hebben en worden de fatsoenlijke inwoners (die wel netjes volgens de regels handelden) gestraft?
• De motie van het CDA over de WMO-indicering. Ons zijn geen concrete gevallen bekend waarbij de WMO-indicering problemen heeft opgeleverd. Doelt het CDA op een echt probleem, of is dit een hypothetische discussie? Collega Ed Blankenstijn gaat een belrondje maken om dit uit te zoeken, ik ben benieuwd! Als er problemen blijken te zijn, willen we daar graag over praten (èn de problemen oplossen!). Afwachten dus.
  

Kortom: er was genoeg om over te praten. En toch waren we om 22:30 klaar. In drie uur dus. Best snel voor een verzameling politici…

Zondag 22 april – Thomas
Thomas zat op een dood punt. Hij zag er geen gat meer in. Hij had er geen zin in om bij zijn vrienden te zijn. En juist dan verschijnt Jezus. De vrienden van Thomas laten hem niet zitten, ze zoeken hem op. Ze delen met hem wat hen heeft geraakt. En zo komt Thomas over zijn dode punt heen. Zo komt Thomas weer bij zijn vrienden. En dan verschijnt Jezus voor hem.

Is het niet prachtig om zo samen gemeente te zijn? Is dat geen treffende typering van wat een christelijke gemeente moet zijn: met elkaar delen wat je raakt en elkaar uit de put helpen. Richting Jezus.

Wilt u reageren? Van harte welkom! Stuur uw bericht naar h.schuring@barneveld.nl