Want Ú hebt mijn nieren geschapen,
mij in de schoot van mijn moeder geweven.
Psalm 139:13 (HSV)

Bij het asielzoekersbeleid lijkt het alsof de overheid iedere vluchteling al bij voorbaat wil terugsturen naar eigen land. Een dame van de Noodopvang vertelde me over een gesprek met een asielzoeker, afkomstig uit een moslimland, maar hier christen geworden. Zoals zo vaak, ging het gesprek over de politiek en het generaal pardon. Deze man wist dat de PvdA voor een generaal pardon was. Maar de CU, wat is dat nu voor een partij? Is die anders dan het CDA? Ze legde uit dat de CU ook voor een generaal pardon is en dat ze tegen abortus en euthanasie zijn. De man vond abortus niet zo erg, in zijn land werd het zo vaak toegepast. Ze zocht Psalm 139 voor hem op in een Bijbel, toen hij het las maakte dit heel veel indruk op hem. Later kwam de man weer bij haar, met het verzoek om het lied Opwekking 518 te vertalen, hij begreep de tekst niet helemaal. Ze vertelde dat het dezelfde Psalm was die ze hem eerder had laten lezen, maar nu op muziek gezet!

Later kwam ik in contact met deze man en hij vertelde dat hij die week een beslissend gesprek had gehad. De doordringende vragen maakten hem erg zenuwachtig, temeer daar hij het Nederlands niet goed beheerste. Doodsbenauwd dat hij terug zou worden gestuurd, begon hij te liegen met als resultaat dat hij terug moest naar land van herkomst, zoals dat zo mooi in diplomatieke taal klinkt. Zwaar teleurgesteld ging hij weg, hij had niet moeten liegen maar had op God moeten vertrouwen. Op straat bad hij een schietgebedje en besloot om terug te gaan. Tegen de ambtenaar zei hij dat het terecht was dat hij terug moest omdat hij had gelogen. Deze liet de asielzoeker zijn verhaal doen, hoe hij tot geloof was gekomen en andere dingen uit zijn leven. Onder de indruk van de eerlijkheid van de vluchteling gaf de ambtenaar hem een verblijfsvergunning.

Tegen mij vertelde de asielzoeker dat hij werd gedragen in Gods handen, zoals in Psalm 139 staat.

J.P. van de Giessen