Maandag 24 augustus
Al weer lang genoeg is het schrijven van de weblog achterwege gebleven. Aan de slag dus. Lezen van de krant doe ik natuurlijk ook in de vakantie. Een paar dingen wil ik graag even noemen. Las u ook over de vergevingsgezindheid van de weduwe van Gerrit-Jan Heijn? De ontvoerder/moordenaar kwam op noodlottige wijze om bij een verkeersongeluk. En naar het idee van veel mensen zou mevrouw Heijn dat met gevoelens van voldoening moeten hebben beleven. Maar integendeel. Ze heeft haar meeleven betuigd aan de familie van de overledene. In de krant legde ze uit hoe dat kan. En volgens mij kunnen we daar met zijn allen heel veel van leren. Zij stelde dat vergeven niet afhankelijk is van een spijtbetuiging van de dader. Vergeven is de enige weg om zelf los te komen en weer toekomst gericht te kunnen worden. Niet vergeven betekent, altijd weer terugkijken op de veroorzaker en hem in je hart elke keer weer verwijten. En daardoor leef je in het verleden terwijl je l;even voorbijglijdt. Vergeven biedt nieuwe levensperspectieven.

Ik weet niet of mevrouw Heijn christin is. Ze is op zijn minst een voorbeeld voor christenen. Jezus leert ons dat vergeven een kerntaak is van een kind van Hem. En vooral omdat Hij het Grote Voorbeeld heeft gegeven. Op je strepen staan, je gelijk halen, niet over je heen laten lopen, dat is in onze tijd meer leidend lijkt het wel. Maar het levert alleen maar schijn voldoening op. Het levert hooguit de zeepbel op dat je zelf zo goed bent en in je recht staat.

Van mij is geen geliefde ontvoerd en vermoord, dus ik heb weinig recht van spreken. Maar ik ben jaloers op die mevrouw Heijn. Want haar levenshouding is er een waar de samenleving veel meer aan heeft dan aan alle kracht[patsers die hun recht willen halen en het leven naar hun hand willen zetten.

Dinsdag 25 augustus
Ik las ook een paar gekke indrukwekkende feiten. Weet u hoeveel vakantiegeld er elk jaar wordt uitbetaald in mei en juni? Het is een ongelofelijk groot bedrag. Maar weet u ook dat dat inmense bedrag twee keer zo groot is als wat Nederland betaalt aan ontwikkelingshulp? Het gaf me ineens het gevoel dat de verhoudingen in de wereld nog lang niet op orde zijn. Of snap ik het allemaal verkeerd?

Weet u ook dat er nogal wat rijke en grote landen zijn die in arme landen landbouwgrond opkopen. Het schijnt een geweldig goede investering te zijn. Vooral omdat er in de toekomst meer kans komt op voedselschaarste. Maar het bizarre kan zich gaan voordoen: Japan koopt land in Ethiopië. Gaat daar met goedkope arbeidskrachten groenten verbouwen omdat er in Japan te weinig ruimtelijke capaciteit is. De landarbeiders en de Ethiopische bevolking zien het voedsel aan hun neus voorbij gaan en in het vliegtuig naar een rijk land verdwijnen en mogen zelf verhongeren. Waar is de gerechtigheid gebleven?

Tenslotte las ik dat er voor een moskee in Ede een varkenskop was neergelegd. Een kort en kil bericht, maar met een schokkend diepe betekenis. Beledigen en treiteren van mensen met een andere geloofsovertuiging. En ik lees in de krant helemaal niks over brede publieke verontwaardiging. En dat is nog wel het ergste denk ik. Ik ben op het ogenblik bovengemiddeld gevoelig voor dit soort vormen van respectloosheid en discriminerende acties. Dat is het resultaat van een bezoek aan Auschwitz en Birkenau.

Woensdag 26 augustus
Al een paar keer eerder heb ik melding gemaakt van een gesprek met de hogere bazen van UWV/werkbedrijf (voormalige arbeidsbureaus zullen we maar zeggen). Van hogerhand is besloten dat Barneveld dicht moet net als 30 andere vestigingen in het land. Probleem is hier ter plaatse dat er voor UWV een huurcontract geldt tot 2017. Dat maakt onze situatie knap afwijkend. Voor 1 oktober moeten er met elke gemeente met een te sluiten vestiging afspraken zijn gemaakt. Wij gaan daarop een uitzondering vormen. Voor 1 oktober zijn we niet tot overeenstemming en is er nog geen raadsbesluit. Het wachten na ons gesprek van vandaag op een nieuw voorstel van UWV.

Vandaag ook kennis gemaakt met een lid van de gebruikersgroep van de regiotaxi. Deze man kwam ik voor de vakantie op een bijeenkomst in Arnhem tegen en ik vond het te gek dat ik met deze actieve Barnevelder nog nooit contact had gehad. Het is waardevol om signalen te krijgen uit de gebruikers zelf. Ik heb geconstateerd dat de tevredenheid over de regiotaxi redelijk groot is. Wat nog niet in orde is, is de bekendheid van de mogelijkheden. Gebruikers ontmoeten nog regelmatig lotgenoten die van niks weten als het over deze vervoersvoorziening gaat. Trouwens, ook mensen zonder beperking of wmo-pas kunnen de regiotaxi gebruiken in situaties waar ander openbaar vervoer niet beschikbaar is. Dan betaal je meestal wel het reguliere zone tarief. Maar ook dat weten veel mensen niet. Hier moet, ook al is de regiotaxi de directe verantwoordelijkheid van de provincie, de gemeente ook initiatieven nemen tot meer naamsbekendheid.

Donderdag 27 augustus
Vandaag was het een dag van mooie en vrolijke momenten.

Rond het middaguur mocht ik het nieuwe logo van de hervormde scholen onthullen in aanwezigheid van een flinke groep basisschoolleerlingen van de Mauritsschool. Scholen moeten ook steeds meer werken aan hun naamsbekendheid en hun huisstijl. Daarmee wordt kwaliteit uitgestraald. Aal moet ik zeggen dat de beste reclame van een school nog steeds de ervaringen zijn die kinderen en hun ouders opdoen met de betreffende school.

De ongedwongenheid van kinderen is elke dag een feest: op mijn vraag wat we met die ballonnen moeten gaan doen is het simpele antwoord dat we ze moeten oplaten, ook al vreest een enkeling dat het vliegtuigen mogelijk in gevaar zou kunnen brengen. Met ballonnen een logo onthullen? Dat is niet belangrijk!

De tweede happening is de opening van de Barneveldse vestiging van Permar, de sociale werkvoorziening. De visie van Permar is terecht dat je dicht in de buurt moet zitten van bedrijven voor wie je werk kan doen. Afstand schept geen klandizie. Ik heb hoge verwachtingen van de aanwezigheid van Permar op bedrijventerrein De Harselaar. Vooral ook om dat Barnevelders een bovengemiddeld groot hart hebben voor mensen voor wie het allemaal net iets minder gemakkelijk gaat.

De opening mocht verricht worden door SGP-raadslid De Knegt. Voor mij is hij hét raadslid bij uitstek dat zich inzet voor de belangen van Permar.

Vrijdag 28 augustus
Vandaag ben ik in Doorn naar het Christelijk Sociaal Congres geweest samen met mijn CU-collega uit Ede. Mensen van velerlei pluimage met een christelijk sociale achtergrond denken daar na over actuele kwesties. Nu als vanzelfsprekend de crisis. De hoogleraar Bovenberg uit Tilburg had een waardevol verhaal. Hij combineerde op verrassende wijze zijn economische kennis aan zijn christelijke normen en waarden. Hij wist heel helder uit te leggen dat er veel meer aan de hand is dan alleen een economische crisis. Er zijn de afgelopen jaren veel regels, controles, enz. bij gekomen en toch ging het mis. Er is een soort overmoedigheid gegroeid in menselijk kunnen. Er moet weer ruimte komen voor de overtuiging dat mensen niet alles goed kunnen doen. Ruimte voormenselijk falen. Dan zijn mensen minder geneigd zich in te dekken, maar kan er geleerd worden van wat fout ging. Mensen moeten minder aandraven achter het bereiken van hun eigen geluk. Want het geluk van een mens ligt veel meer in het geluk wat je anderen kunt geven. Pas als een ander gelukkig is kun jij het ook zijn. (en dus niet jij in je eentje een heel vette bonus en de ander lekker met ontslag).

Hij zei ook dat de enige zekerheid die er voor de toekomst is dat we eerlijk moeten delen. En ook dat we allemaal een duidelijke eigen identiteit moeten hebben in tegenstelling tot de anonimiteit van nu.

De tweede hoogleraar die aan het woord kwam was “onze“ Roel Kuiper. Hij legde heel veel nadruk op het begrip (herstel van) vertrouwen. En dat vertrouwen zit niet in de overheid die alles in de hand zou kunnen houden en ook niet in een liberalisme waar iedereen zijn eigen individuele keuzes maakt. Er moet weer meer betrokkenheid naar elkaar komen. Verantwoordelijkheid nemen naar elkaar. En ook trouw zijn in het steunen van mensen om je heen in goede en moeilijke dagen.

Ik merk dat het moeilijk is om wat ik heb gehoord simpel na te vertellen. Mij gaf het wel stof tot nadenken over de positie van de overheid en de beperkte verwachting die je moet hebben als je problemen denkt op te lossen door nieuwe regels. Mensen moeten verantwoordelijkheid willen nemen.

 U wilt reageren? Van harte welkom! Plaats hieronder uw reactie of stuur een bericht naar l.verweij at barneveld.nl