De bezuinigingen van de rijksoverheid treffen de hele samenleving. Gemeenten zijn daarvan niet uitgezonderd. Nu de toekenning van geld uit het Gemeentefonds belangrijk minder is geworden, heeft ook Barneveld een probleem. Wil men met een voor meerdere jaren sluitende begroting komen, dan moet er tegen de € 10 mln. worden bezuinigd. Dat is geen kleinigheid en het college heeft in dit licht veel werk verricht. Zowel de bestaande voorzieningen alsook de burgers heeft men proberen te ontzien. Dat heeft onze sympathie.

Toch is het beeld voor de wat langere termijn niet rooskleurig en de vraag moet gesteld worden of er wel genoeg gedaan is.

 

 

Barneveld bruist van de activiteiten en toch moet er worden bezuinigd. De burgers nemen de ontwikkelingen met gemengde gevoelens waar. Straks gaan de belastingen omhoog, neemt de dienstverlening af, wordt er op subsidies gekort, wordt onderhoud uitgesteld en worden noodzakelijke investeringen naar de toekomst verschoven.

Tegelijkertijd echter wordt er een nieuw gemeentehuis gebouwd, komt er een transferium, een muziekcentrum, zijn er dure ruimte-voor-ruimte-woningen besteld en wordt het centrum van Barneveld vernieuwd. Meelevende burgers kunnen het lijstje gemakkelijk langer maken.

Dat roept het beeld op van een overheid die de ene hand krampachtig op de knip houdt en met de andere hand het geld over de balk smijt.

Dit beeld is veelal niet juist. Alle genoemde zaken zijn op aangeven van de gemeenteraad, hoewel met wisselende meerderheden, op de rol gezet. Maar de burger denkt er het zijne van. Er is de ChristenUnie veel aangelegen dit beeld te veranderen. Dat is bijvoorbeeld mogelijk door meer in eigen vlees te snijden.

 

Er wordt op vier manieren bezuinigd: verhoging van belastingen, korting op bestaand beleid m.n. door minder subsidies te verstrekken, vermindering van nieuw beleid en meer efficiëntie bij de bedrijfsvoering. Op het eerste gezicht lijkt dat evenwichtig en indrukwekkend. Helaas is dat allerminst het geval.

Het is buiten kijf dat er een sluitende meerjarenbegroting moet worden ontworpen en dat pijnlijke maatregelen nodig zijn. Dat vraagt om keuzes. Daarbij moet volgens de ChristenUnie de burger, en dan vooral de zwakke inwoner, centraal staan. Hij zal zo veel als maar mogelijk is moeten worden ontzien. Maar hij wordt dubbel getroffen.

Door de belastingverhogingen wordt hij rechtstreeks in zijn beurs geraakt  -weliswaar deze keer nauwelijks door de OZB, maar wel door de afvalstoffenheffing en m.n. door het plotseling wegvallen van de ‘Zalmsnip’- en indirect door de bezuinigingen op het bestaande beleid. Voorzieningen blijven bestaan, maar er moet wel meer voor betaald worden. Natuurlijk zijn er kwijtscheldingsregelingen, maar de mensen die daarvoor net niet in aanmerking komen worden relatief zwaar getroffen.

Er worden veel nieuwe zaken aangekondigd die vervolgens in de ijskast worden gezet. Dat is weliswaar niet leuk, het is ook niet moeilijk.

Bij het bestaande beleid zijn veel instellingen betrokken die subsidie ontvangen. Zij krijgen minder, maar evenwichtig is het zeker niet. Er is een selectie gemaakt, want lang niet alle instellingen worden genoemd en derhalve ook niet gelijk behandeld. Verder gaat het bestaande beleid vrijwel helemaal door.

En als er dan een korting moet plaatsvinden  -waarvoor wij heus wel begrip hebben-  waarom wordt hetzelfde kortingspercentage dan niet toegepast in eigen huis? Pas daar eens een korting toe van 6,7%! De aangekondigde inkrimping van personeel klinkt wel heel ferm, maar stelt op de keeper beschouwd weinig voor. En juist daar is veel te besparen. Dan geven we bovendien een goed signaal af naar de burgers en wordt de beeldvorming positief beïnvloed. Het is onontkoombaar de lasten voor de burgers te verzwaren. Laten we dan echter wel aantonen dat we in gelijke mate in ons eigen vlees hebben gesneden!

En dan: er ligt een sluitend begrotingsvoorstel, maar daarmee is alles wel gezegd. Als de raad nog iets wil, lijkt er slechts een marge van ongeveer € 90.000,= te zijn. Terwijl er ondertussen maar heel weinig hoeft te gebeuren of de raming barst uit zijn voegen.

Nu al is bekend dat er vóór 2009 meer investeringen en uitgaven moeten worden gedaan dan er zijn opgenomen, bijv. de invoering van de WMO en de komst van het Van Lodensteincollege. Daarom is het nodig dat de begroting in een ruimere jas komt te zitten, die mogelijkheden geeft om er in te groeien.

In de optiek van de ChristenUnie betekent dat meer bezuinigen bij de bedrijfsvoering en deels andere keuzes.

 

Een en ander laat onverlet dat er inderdaad een pijnlijke operatie moet worden uitgevoerd en dat niet overal kan worden verdoofd.

Een geloofwaardige overheid die opkomt voor de zwakken, zich inzet voor optimale veiligheid en de leefomgeving, en dan niet in de laatste plaats in de kleine kernen, is bij de ChristenUnie het uitgangspunt.

Wij zullen van hier uit alternatieven aandragen bij de verschillende programma’s en paragrafen. Voorstellen van de andere fracties zullen wij vooral met deze criteria tegemoet treden.

 

Wij overwegen -met in achtneming van de antwoorden op onze vragen-  amendementen en/of moties in te dienen met de volgende inhoud:

·        Het terugbrengen van het aantal medewerkers met 3 fte’s per jaar in de komende begrotingsperiode

·        Het uitvoeren van belangrijke onderdelen van het verkeersveiligheidsplan

·        Het enigszins verzachten van de -te billijken- verhoging van de afvalstoffenheffing door het gratis verstrekken van pasjes voor het storten van grof vuilnis

·        Het ontzien van de VrijwilligersCentrale Barneveld en de Stichting Vluchtelingenwerk Barneveld bij de bezuinigingen

·        Het opnemen van mogelijkheden voor spoedeisende huisvesting voor het onderwijs

·        Het doorschuiven van de uitgaven voor een rekenkamercommissie naar 2006

·        Het laten meedelen in de kortingen van uitgaven voor gemeenschappelijke regelingen

·        Behoud van de bibliobus voor de kleine kernen

·        Aanpassen reserve voor kunstwerken

·        Eerder realiseren van een sporthal in Voorthuizen

Twee jaar geleden is de OZB met ongeveer 10% verhoogd. Dat was mede nodig, zo werd destijds gesteld, om de nieuwbouw van de Christiaan Huygensschool te kunnen betalen. Het voor 2004 gereserveerde geld wordt niet uitgegeven. Het wordt daarom zelf als een voordelige ontwikkeling opgevoerd in Berap-2. Er werd indertijd een snelle ontwikkeling verwacht, reden waarom aanvankelijk ambtenaren tijdelijk in het alsdan verlaten schoolgebouw zouden kunnen ‘overwinteren’. De school heeft het Plan van Eisen gereed en wil men snel kunnen aanbesteden.

Naar wij hebben vernomen willen zowel de gemeente als het schoolbestuur graag bouwen aan de Lunterseweg, maar is de grond daar waarschijnlijk niet snel te verwerven. Moeten we dan wel aan deze plek vasthouden? Is het mogelijk de steven te wenden om elders sneller te gaan bouwen?

Zowel in 2003 als in 2004 was er geld in de begroting opgenomen. Dat is niet uitgegeven en wij kunnen ons niet voorstellen dat het nu ineens is verdwenen. Volgens ons hoort het te blijven staan op de Staat van uit te voeren werken. Deze missen wij overigens bij de begrotingsstukken.

Laten we er alles aan doen snel grond te krijgen en dan direct gaan bouwen met inzet van gereserveerd geld en verschuiving van bedragen elders in de begroting.

 

De inwoners in de kern De Glind voelen zich achtergesteld bij de andere kernen. De oorzaak daarvan ligt o.i. grotendeels in de ontvlechting van de kern en de Rudolfstichting. Wij stellen u voor deze ontvlechting te laten onderzoeken op de gevolgen voor het dorp. Wij vragen aandacht voor een gelijke behandeling bij de instandhouding van de voorzieningen hier met die in andere dorpen. Een norm waaraan getoetst kan worden is daarbij onontbeerlijk.

 

Het college denkt een actieve rol te kunnen blijven vervullen bij het grondbeleid. Daarbij blijft de mogelijkheid van toepassing van het voorkeursrecht in beeld. Is dat nog verantwoord na de zeperd bij de grondverwerving in de toekomstige wijk ‘Veller’?

Laten we eerst de bevindingen van de onderzoekscommissie afwachten. Mogelijk geven deze aanleiding het beleid te heroverwegen.

 

Er is de ChristenUnie veel aangelegen steun te kunnen geven aan de begroting voor de komende jaren. Juist in tijden van krapte is het van belang dat fracties in de raad, zowel onderling als met het college, goed samenwerken. Met respect voor ieders identiteit en verantwoordelijkheden moet dat ook kunnen. Juist op dat gebied nemen wij erosie waar. Verhoudingen zijn gespannen, de openheid in de communicatie kan beter en de bereidheid om verantwoording af te leggen zou groter moeten zijn.

Uitgerekend nu we op een weg vol hobbels en kuilen rijden, kunnen we geen zand in de motor gebruiken.

Een positieve inzet van alle betrokkenen mag daarbij, onder Gods zegen, worden verwacht.