Het volgen van Jezus is niet iets waar je als christen eventueel voor zou kunnen kiezen. Voor een christen ligt er niet de keuzevrijheid: wil ik Christus volgen of niet?  Christen zijn is Christus volgen. Wat Jezus gedaan heeft in de omgang met zijn medemensen, is voor ons dus geen voorbeeld dat je wel of niet kunt navolgen. Het komt met de kracht van een bevel. Het voorbeeld wordt dringend voorgeschreven. Dwingend in de zin van: wie Christus’ liefde beseft, is blij dat hij weet dat hij moet doen wat zijn Verlosser ook deed. Zoals Hij zijn dienende liefde liet zien, zo moet ook zijn volgeling zich laten leiden door de liefde. Het opschrift ‘het voorbeeld van Jezus’ is niet zozeer: het voorbeeld dat Jezus ons heeft gegeven , maar het voorbeeld dat Jezus is.

Later schrijft Petrus, die in deze gebeurtenis een opvallende rol speelt, over het gaan in de voetsporen van Christus (1Petr.2:21). Dat wil dus zeggen: zo leert Christus ons hier de minste te willen zijn. De Zoon van God was bereid het werk van een slaaf te doen. Zijn liefde overbrugde een enorme afstand. Wie dat ziet, mag geen moeite hebben voor zijn broeder of zuster op de knieën te gaan.

 

En als je dat dan toch heel moeilijk vindt? Dan moet je niet kijken naar je broeder of zuster, maar naar je Vader en diens Zoon -jouw Broer Jezus Christus, die er voor jou nog veel dieper onderdoor ging dan jij ooit zult kunnen doen voor wie dan ook.

 

Ds A.P. Feijen, Barneveld, februari 2006