Regenboogvlag in Barneveld

Gemeentehuis Barneveld.png
50_Lukas Scheijgrond-112.jpg
Door Lukas Scheijgrond op 7 maart 2019 om 21:19

Regenboogvlag in Barneveld

Deze motie van de regenboogvlag kan niet los gezien worden van de Nashvilleverklaring die eerder dit jaar naar buiten kwam. Misschien onbedoeld, ervoeren veel homoseksuele mannen, lesbische vrouwen, transgenders en andere mensen die verklaring als een klap in hun gezicht.

Graag sluit ik me aan bij de woorden die onze partijleider, Gert-Jan Segers, op 7 januari op de website van de ChristenUnie plaatste. Ik citeer:

‘Ik heb de Nashvilleverklaring niet ondertekend, omdat ik bang ben dat het gesprek over geloof en homoseksualiteit niet is gediend met deze verklaring. Het gesprek daarover is belangrijk, raakt mensen en moet daarom  - wat je opvatting ook is- respectvol en open gevoerd worden.

Ik zie ook niet hoe homo’s – binnen en buiten de kerk- met deze verklaring geholpen worden. Jezus’ eerste boodschap voor deze wereld is niet een lijst met do’s en dont’s, maar een hartelijke uitnodiging die duidelijk maakt dat iedereen welkom is bij Hem. Wie je ook bent. Ik hoop dat wij als christenen in onze samenleving niet allereerst een opgeheven vinger laten zien, maar vooral een luisterend oor en een helpende hand.’

Voor de ChristenUnie staat het als een paal boven water dat elk mens waardevol is en dat ieder mens als naaste moet worden gezien, ongeacht zijn of haar geaardheid en hoe hij of zij daar mee omgaat. Daarom hebben we in 2015 ingestemd met een motie van Pro’98 om te onderzoeken of er beleid nodig was gericht op de emancipatie en acceptatie van lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuelen en transgenders.

Uit dat onderzoek kwam onder andere naar voren dat er in 2015 wel 18 meldingen van discriminatie zijn binnengekomen bij het lokale meldpunt, maar dat geen daarvan te maken had met geaardheid. Dus dat klinkt positief. Toch kwam ik op de site nieuwsvallei.nl ook een interview tegen met twee twintigers uit Barneveld die in Barneveld niet eerlijk durven te zijn over hun geaardheid, maar dat in hun nieuwe woonplaats wel durven. Blijkbaar hebben we nog wel een weg te gaan.

Maar hoe gaan we die weg? Met een vlag? Wat communiceert die vlag? Ik heb het nagezocht. Waar we vanuit de bijbel de regenboog kennen als teken van Gods trouw daar staat de regenboogvlag voor, zo heb ik gelezen, trots en diversiteit van de homoseksuele levenswijze. Als we dan denken aan de mensen die hebben ontdekt dat ze homoseksueel geaard zijn, maar die in het geloof staan dat De Here God niet bedoeld heeft dat ze hier naar handelen dan kan het toch niet zo zijn dat we als overheid naar die mensen communiceren: Je gelooft het verkeerde. Daar dienen we die mensen niet mee en en passant gaat dat ook in tegen de scheiding van kerk en staat. Ook vraag ik me af of de vlag het beste middel is om de jonge twintigers uit het interview te hepen om in Barneveld open te zijn over hun geaardheid.

Voorzitter, wat we nodig hebben is dat we leren hoe hierover te spreken. Hier in de raadszaal waar we vanuit verschillende achtergronden waarden uitwisselen  en op grond van gedeelde waarden beleid maken, maar meer nog moet dat gesprek plaats vinden in de huizen, waar kinderen hun ouders eerlijk in een veilige omgeving moeten kunnen vertellen over hun gevoelens; in de kerken waar mensen die worstelen ontferming moeten treffen en op de scholen waar leerlingen geleerd wordt respectvol met elkaar om te gaan. Om een open houding naar elkaar te hebben, hoef je namelijk niet dezelfde gevoelens te hebben, de zelfde waarden en normen te delen of de zelfde keuzes te maken. Je hoeft elkaar alleen maar als mens te zien. En als we dat in Barneveld gaan doen, krijgen we een samenleving waarin mensen open durven en kunnen zijn over hun gevoelens, hun worstelingen en hun keuzes. Dat is de sociaal veilige samenleving die we waardevol vinden.

Dank u wel.