Maandag 8 juni
Afgelopen zaterdag in de aula van het Groen van Prinsterer een levendige happening meegemaakt: mevrouw Alfonsin, een vluchtelinge uit Congo, heeft een stichting (Kit Nyota) opgericht om Congolezen in het moederland te ondersteunen met goederen. Vandaag de zoals ze dat noemen: inauguratie. Een zwarte voorganger wijdt de stichting in. Er wordt van harte gezongen en de heupen bewegen heen en weer. Van deze Afrikanen kunnen wij nog wat leren. Ze leven vanuit hun hart. Alfonsin knielt op de grond en verwacht haar hulp daadwerkelijk van God. En ze benadrukt naar mij toe dat ze ook vaak voor het gemeentebestuur van Barneveld bidt. Dat hoor ik niet elke dag!

De gastvrijheid kent geen tijd. Na twee uur is het officiële gedeelte nog lang niet voorbij en wordt er op gerekend dat ik daarna eigenlijk ook nog een hapje meëet. Afrikaanse gastvrijheid. Ik sla het af, want ik wil vanavond lekker bijpraten met een van mijn beste vrienden. Maar of ze begreep dat ik niet langer bleef, ook al had ik dat al weken eerder aangekondigd, weet ik niet.

Het viel me op dat er niet alleen veel Congelezen uit Nederland en België waren maar ook de nodige meelevende Barnevelders die Alfonsin hebben leren kennen als een  meelevende gunnende vrouw die niet uit is op eigen bezit maar op het geluk van anderen. Een kostbare zwarte Barneveldse, een mooie bloem in het boeket van de mensheid, zoals de dominee zei.

 Op een bezoekje aan de aula bij de begraafplaats in Barneveld zat ik echt te wachten. Al weer een aantal weken is de verbouwing gaande en vanaf de weg neem je de uitwendige vorderingen waar.

De verbouw ligt op schema ondanks dat er zich tijdens zo’n verbouwing verrassingen voordoen.

Zichtbare en sterke verbeteringen zijn de grote luifel bij de entree die met name voor de wachtenden een droge plek biedt. De binnenmuren worden licht gepleisterd of geverfd. En er wordt gewerkt aan een familiekamer waarin de overledene kan worden opgebaard en waar de familie in alle rust een tijdje kan verblijven op momenten die men zelf het prettigst vindt en zonder tussenkomst van een ander.  De schop is ook al de grond in om te zorgen voor een fiks aantal extra parkeerplaatsen.

Het is de bedoeling dat de verbouwingsactiviteiten nog voor de bouwvak worden afgerond.

En gelukkig verlopen de begrafenisplechtigheden naar wens in andere lokaliteiten nu de aula even buiten gebruik is.

Tegen alle gewoontes in hebben we vandaag b&w omdat morgen en overmorgen het vng-congres plaatsvindt en waar vrijwel alle burgemeesters en wethouders van Nederland elkaar ontmoeten.

Dinsdag 9 juni
Dit jaar is het vng-congres in Almere. Meer dan 3000 bestuurders komen daar bij elkaar. Als congrescentrum wordt de topsporthal gebruikt die fier opvalt in een kale vlakte waar nog een hele wijk omheen gebouwd moet worden. Er naast zijn een paar fikse tenten geplaatst om alle gasten informeel te ontvangen en om alle standhouders een plekje te bieden. Allerlei adviesbureaus en detacheringsclubs bieden hun waren aan.  Maar waar ik elk jaar een grotere ergernis aan beleef is de kinderachtige manier van klantentrekken: het uitdelen van allerlei overbodige prullaria. Maar eigenlijk moet ik zeggen dat het me nog het meest ergert dat zoveel verstandige wethouders en burgemeesters als aasgieren langs allerlei stands gaan om zoveel mogelijk van hun hebzucht te bevredigen. De standhouders zijn dan ook vooral bezig met uitdelen dan met contacten leggen. Het is een geluk dat er ook standhouders zijn die fikse tassen uitdelen om alles in te bewaren. En het is ook heel fijn dat de stands al lekker vroeg open zijn: dan  kun je je spiegeltjes en kraaltjes nog gauw even in de kofferbak gooien voordat je op een tribunestoeltje plaatsneemt. Want een hele dag zeulen met zo’n tas is ook niet alles.

's Middags ben ik mee geweest met een excursie naar een gezondheidscentrum in een nieuwe Almeerse wijk. Waar de wethouder volksgezondheid en een paar anderen uitleg gaven over het Almeerse model.

Almere is echt een aparte stad: een stad die nu 180duizend inwoners telt maar 30 jaar geleden nog niet bestond. Een stad waar het gemeentebestuur zelf regie kon nemen in de opzet van wijken en de planning van gezondheidscentra. Hoe anders gaat dat in een bestaande stad of dorp.

Opvallend is natuurlijk ook dat er in Almere nauwelijks ouderen wonen en er geen tradities en diep gewortelde samenhang is onder de bevolking.

Op mijn vraag hoe het zit met de kerken in Almere, kwam het antwoord dat er een klein aantal kerken was in Almere. De afgelopen jaren ontstaat er een nieuwe beweging. Veel migranten uit Midden Amerika en Afrika stichten hun eigen kerken en hebben schreeuwend behoefte aan ruimtes om bijeen te komen. Daar was in de planning van de gemeente niet op gerekend! Dat bewijst ook maar dat je als overheid mooi een ideaal model kunt uitrollen over je nieuwe stad, maar dat je je voortdurend moet realiseren dat dat model onvolmaakt zal blijken te zijn.

Woensdag 10 juni
De eerste congresdag worden er ook een aantal lezingen gehouden. De meest uitspringende was die van Pieter Winsemius. Hij probeerde duidelijk te maken dat de overheid vaak denkt vanuit zoals hij het noemt constructen. Dat wil zeggen dat je denkt vanuit bepaalde modellen en daarbij nalaat goed te luisteren naar wat de mensen zelf eigenlijk echt willen en of dat model wel aansluit bij de burgers.

Het is voor bestuurders zeker de moeite waard om zich dat voortdurend te realiseren. Leuk is het dan om te spreken met een van de wethouders van Renswoude, die aangaf dat bij hen geen kloof gevoeld wordt en Pieters waarschuwing voor hen nauwelijks geldt. Dan wordt de vraag van de herindeling meteen aan sterke twijfel onderhevig.

Op de tweede congresdag is de ledenvergadering. Daar is collega wethouder de Kruiff benoemd in een van de vng-commissies. Daar hield ook minister Ter Horst een toespraak waarin zij liet merken dat ze best wel tevreden is over de gemeenten.

De rondvraag bevatte nog een leuk item. De cu-burgemeester van Holten en Rijssen vroeg aan het bestuur van de vng om bij de minister aan te dringen op vroegere sluiting van de stembureaus bij de gemeenteraadsverkiezingen en de mogelijkheid om de stembiljetten elektronisch te laten lezen. Zijn argument is lang niet gek: tot nu toe was er m.n. bij de gemeenteraadsverkiezingen een uitslagen avond in de meeste hallen van gemeentehuizen waar raadsleden en burgers samen kennis kunnen nemen van de uitslagen en vreugde en verdriet kan worden geuit.

Als het gaat zoals bij de Europese verkiezingen dan is het tellen pas om een uur of 1200 ‘s nachts of nog later pas klaar. Zoalng gaan burgers niet wachten en de volgende avond is de nieuwigheid er al weer vanaf.

De moeite waard om op het ministerie eens over na te denken.  Er moet wel gezegd worden dat er zeker stembureaus zijn waar juist na 8 uur ‘s avond nog heel wat stemmers kwamen. Ik was er een van. Ik had ook ‘s morgens vroeg kunnen gaan maar dit kwam prettiger uit.

Donderdag 11 juni
Vandaag staat weer een naturalisatieceremonie op het program. Een bijzondere, dat zeker. Er zijn bijelkaar wel zo’n 20 personen die genaturaliseerd mogen worden. Bijzonder ook omdat de tribune van de raadszaal propvol zit: 3 klassen van het Witsius zijn getuige van deze opmerkelijke serieuze en ook blijde happening.

De achtergrond van de mensen is zo verschillend. De één komt uit Brazilië en is hier terecht gekomen uit verliefdheid op een Hollandse Barnevelder.

De ander is gevlucht zonder de eindbestemming voor ogen tehebben en zonder te weten waar vader is en of hij nog wel in leven is.

Het kostbare is dat zo’n ceremonie je de kans geeft om een andere kijk te krijgen op ‘buitenlanders’. Er heersen zulke verschrikkelijke vooroordelen. Er wordt zo gruwelijk gegeneraliseerd over mensen die geen kaaskop hebben. Ik weet dat boodschappen het best over komen als ze ongenuanceerd zijn, maar het doet onrecht aan de grote meerderheid van nieuwkomers die in dankbaarheid in Nederland wonen en geen enkele aanleding geven om negatieve kwalificaties te krijgen. Tot mijn grote vreugde blijken de meesten geen enkele vorm van discriminatie te ondervinden. Dat is een goed bericht.

Vrijdag 12 juni
Deze week stond werkelijk in het teken van buiten de deur zijn. Eigenlijk veel te veel voor in een week!. Vandaag mag ik mee met het euitstapje van de raad. Een keer in de twee jaar wordt er een reisje gemaakt en het een en ander ondernomen om elkaar beter te leren kennen en om eens even met andere dingen bezig te zijn dan plaatselijke politiek.

De tocht ging naar het hart van de Nederlandse democratie: Den Haag. Ook al was ik daar al meerdere keren geweest. Het was de moeite waard: leuke gesprekken. En goeie verhalen in het gebouw van Tweede en Eerste kamer. We kregen een toespraak van de Kamervoorzitter Verbeet. Interessant. We namen plaats in de fractiekamer van het CDA. (daar hebben ze ook een Schermers!) en ik heb nog eventjes op de eerbiedwaardige plek gezeten van onze Roel Kuiper in de Eerste Kamer.

U wilt reageren? Van harte welkom! Plaats hieronder uw reactie of stuur een bericht naar l.verweij <at> barneveld.nl