Maandag 30 maart
Afgelopen zaterdag had ik het voorrecht om de gedichtenroute in Voorthuizen te mogen openen. Er waren heel wat familieleden, leden van Plaatselijk Belang en de wijkplatforms in De Bunckman bij elkaar gekomen. Mevrouw van Drie, de Voorthuizense dichteres, heeft na jaren van geduld nu een dichterlijke mijlpaal bereikt.

Het begon allemaal met een gedicht dat werd voorgedragen bij de opening van de nieuwbouwwijk De Kromme Akker. Daar had de toenmalige burgemeester enthousiast op gereageerd: hier moest meer mee gebeuren. Maar vervolgens moest de dichteres er bij de gemeente aan herinneren dat er nog een belofte lag die niet was uitgevoerd. Mevrouw Van Drie leverde enkele gedichten voor een route. Maar ik was zo eigenwijs om er niet tevreden mee te zijn: ik wilde graag dat de route langs wat meer bepalende plekjes van Voorthuizen zou voeren. En om alles meer tot zijn recht te laten komen leek het me goed om er een korte historische schets bij te geven. Dat alles was nu klaar. Mooie metalen panelen met het gedicht en een korte blik in de geschiedenis.

Het weer was eigenlijk te slecht om te gaan wandelen langs de gedichten. Dus dan binnen maar de officiële handelingen. De dichteres bleek ook goed een speech te kunnen houden, gevat en vrolijk.
Ik heb het al eerder gezegd: Voorthuizen mag niet klagen. Het heeft minstens twee dingen die Barneveld niet heeft: een gedichtenroute en een openbaar toilet. Hoewel het mevrouw Van Drie de opmerking ontlokte dat de combinatie nou niet zo tot de dichterlijke verbeelding hoeft te spreken.

Dinsdag 31 maart
Op deze stralende middag van de laatste dag van deze maand stond de opening van het Sociaal Juridisch Steunpunt in de agenda. Een lange bestuurlijke en ambtelijke weg is ervoor afgelegd. Maar nu kan niemand er meer om heen. In de bibliotheek is nu een ochtend in de week dit advies punt open. Een jurist vanuit het raadsliedenpunt in Amersfoort heeft dan samen met vrijwilligers de gelegenheid om mensen te helpen in de ingewikkelde weg van procedures en papieren.
Er waren onder leiding van Gerard van Lanen in het diaconaal netwerk al wel langer van dergelijke activiteiten. Maar nu met een zekere meerwaarde: er is extra deskundigheid achter de hand. En er wordt gezorgd voor regelmatige bijscholing in verband met allerlei wijzigingen in wetten en regels.
Het tweede dagdeel is bedoeld voor de uitwerking van de adviezen enz.

Eind van het jaar moeten we een goede indruk kunnen hebben of de omvang van de dienstverlening voldoende is of dat er meer uren openstelling noodzakelijk is. Met het sociaal juridisch steunpunt is afgesproken dat ze regelmatig naar de gemeente terugkoppelen als er aanleiding toe is; bijvoorbeeld wanneer blijkt dat elke keer opnieuw zich een zelfde probleem m.b.t. gemeentelijke regels voordoet. De gemeente kan dan misschien in de formulieren of de procedure iets aanpassen of toelichten waardoor er minder vragen overblijven.

Voor de volledigheid: het gaat niet alleen om advisering over gemeentelijke zaken, ook belastingkwesties, enz , enz. kunnen er worden aangekaart. Ik heb op die bijeenkomst velen bedankt voor hun inzet, maar ben tot mijn spijt vergeten onze wmo-adviseur , Els van Beurden te noemen. Bij deze alsnog.

Woensdag 1 april
Vandaag heb ik met de direct betrokkenen rondom de brand op de Lijsterhof van enkele maanden geleden rond de tafel gezeten om even terug te blikken. De schooldirecties waren er niet alleen, ook de verschillende betrokken afdelingen uit het gemeentehuis zaten aan tafel. Tot mijn vreugde gaf iedereen aan dat de tevredenheid van de gedupeerden groot was als het gaat over het optreden van de gemeente. Er klonk veel lof voor de die nacht nog geopende website, voor de supersnelle realisering van de 10 noodlokalen met alles er op en eraan.

Terwijl al deze best omvangrijke klussen heel vlot verliepen, was er bij iedereen wel de ervaring opgedaan dat de eerste bereikbaarheid te wensen overliet. Er ontbrak een actueel en volledig overzicht van met name privetelefoonnummers. Met name in de eerste nacht direct na de brand gaf dat overbodig veel werk. Dat betekent dat de gemeente ervoor moet zorgen dat er een helder overzicht van alle mobiele nummers komt. Vaste gewoonte moet het dan worden deze lijst elk jaar wordt opgefrist. Echt een klusje waarvan je de waarde pas beleefd in noodgevallen.  Alles is snel opgepakt, maar voordat de hele kwestie met de verzekering is afgewekt zijn we nog wel een poosje verder ben ik bang.

Donderdag 2 april
Vanmorgen had ik DB vergadering van de Permar. Dit keer werd deze vergadering voorafgegaan door een ontmoeting met de recent gestarte wsw-raad. Deze raad is een rechtstreeks gevolg van de vernieuwde wetgeving m.b.t. sociale werkvoorzieningsbedrijven. Werknemers van verschillende wswbedrijven hebben de wettelijke bevoegdheid om over een aantal zaken die hen aangaan en die voortvloeien uit gemeentelijk beleid hun zegje te doen. Het is indrukwekkend om deze mensen ondanks dat ze, zoals ze zelf zeggen, niet veel met hun hoofd werken toch aan de slag zijn gegaan. Een onafhankelijke voorzitter en een ambtelijk secretaris geven de nodige steun.

Daarna hebben we in het DB de jaarrekening doorgenomen. Er is een voor Permar- begrippen een goed resultaat: 2 ton voordeel. Dat is 2008. De vraag is wat 2009 zal gaan doen. De crisis is ook bij Permar voelbaar. De periode dat alles met opdrachten is volgepland is duidelijk korter dan voorheen. En de marges zijn ook kleiner. Tot nu toe is er nog wel werk genoeg.

Vanavond ledenvergadering van de ChristenUnie Barneveld. ik probeer daar altijd bij te zijn ook al ben ik geen eens plaatselijk christenUnie lid als gevolg van mijn "van buiten" zijn. Wat heeft een partij veel te danken aan een goed en trouw bestuur. Dat realiseer je je bij het afscheid van vrijwilligers die jaren en jaren hebben meegeknokt.  Ik vond het een fris idee van het bestuur om alle aanwezige leden actief te betrekken bij de eerste brainstorm voor een verkiezingsprogram. Men werd in een vijftal groepen verdeeld met elk een eigen werkveld. En per werkveld kon iedereeen items op kaartjes schrijven die men dan vervolgens groepsgewijs in volgorde van prioriteit mopest leggen. Het ijkt een curieuze vorm van groepstherapie, maar het is werkelijk een ge=heldere manier om iedereen aan het woord te laten komen en om te zien wat er op allerlei gebieden leeft. De moeite waard!

Vrijdag 3 april
Aan het eind van deze week kijk ik nog met tevredenheid terug op de bijeenkomst over het pluspakket voor de minima. Na de werkconferentie Gelijke Kansen van een aantal maanden geleden is er ambtelijk als vervolg een zogenaamd Plusprogramma opgesteld. Alle acties daarin zijn afgelopen maandagmiddag besproken met vertegenwoordigers van organisaties zoals diaconieën. In grote lijnen juichten zij het opgestelde plan toe. Met hen zijn we ons ervan bewust dat één van de pijlers van dit program is om regels en formulieren en bewijsstukken zo beperkt en eenvoudig mogelijk te houden. Dan is de drempel het laagst. Dan gaat het zo weinig mogelijk rechthebbenden de neus voorbij. Dilemma is dan wel dat gelijkertijd de fraudegevoeligheid kan toenemen.

Afgesproken is dat we de komende maanden ook een sessie gaan beleggen voor de zogenaamde intermediairs. Dat wil zeggen dat we diakenen, mensen van scholen en verenigingen in een soort workshops kort en helder gaan voorlichten over alle (financiële) voorzieningen in de gemeente en voor wie ze bestemd zijn. Deze mensen kunnen dan sneller en beter zien of iemand met recht doorverwezen kan worden naar de gemeente. Ook willen we deze intermediairs een vaste contactpersoon in de afdeling geven zodat hun vragen snel beantwoord kunnen worden. Begin 2010 gaan we met al de aanwezigen eens terugkijken wat dit plusprogramma heeft opgeleverd. En kunnen we besluiten of er in 2010 andere zaken onze gezamenlijke aandacht vragen.

Afgelopen maandag ben ik door de behandelend ambtenaar bijgepraat over de stand van zaken op het gebied van inburgering. De gemeente Barneveld loopt daarmee absoluut niet achterop. Binnenkort zijn er met alle burgers die nog verplicht moeten inburgeren afspraken gemaakt.(het gaat om honderden personen) Voor hen allen is dan de periode van 3 jaar begonnen om het inburgeringsexamen af te leggen.

Een goede zaak. Jammer alleen dat dit niet al jaren eerder door Den Haag is ingesteld. Nu krijgen wij (begrijpelijke) reacties: ik woon hier al zo lang en nooit heb ik die plicht gehad, waarom nu dan wel?