Maandag 11 augustus
De vakantie zit er voor mij weer op. Nog vol prachtige herinneringen aan onze trouwdag (9 juli) en onze huwelijksreis gaan we vandaag weer aan de slag. Het is op het gemeentehuis nog rustig. Samen met de burgemeester vormen we de komende twee weken het voltallige college.

Ik vrees dat bij velen de eerste werkdag na de vakantie niet de meest productieve is. De belevenissen van de vakantietijd zijn de moeite waard om met collega's te delen. Ik blik met sommige terug op onze trouwdag.

Ik weet zeker dat ik in onze Intercom (interne communicatieblad) nog mijn dank ga uitspreken voor het vele medeleven dat we kregen. Meeleven doet goed! Uit een felicitatie van uit Den Haag blijkt dat zelfs daar mijn weblog wordt gelezen

Op mijn kamer aanbeland valt direct op dat Het Dijkje binnenkort als volledig vernieuwde straat bewoond zal gaan worden. Kben benieuwd wie mijn overburen worden, want ik denk dat we van elkaar kunnen zien of we een koekje bij de koffie hebben. Dicht bij de burger heet dat!

En dan zijn er emailtjes: honderden. Prettig om die te mogen doornemen in een week waarin er nog weinig afspraken geagendeerd staan.En dan natuurlijk de altijd aanwassende stapels post.. de uitdaging voor deze week is: alle post afgehandeld en geen achterstallige email meer!

Dinsdag 12 augustus
Een gekke gewaarwording. Voor een fotosessie (afdeling communicatie wil nieuwe foto's van de leden van B&W) hang ik rond bij één van de mooiste plekjes van Barneveld: de orangerie. Daar is niks geks aan natuurlijk. Maar als je weet dat ik amper een maand geleden hier met mijn kersverse vrouw rondliep om trouwfoto's te maken is het ineens anders. En eerlijk is eerlijk: met zijn tweeën ga je makkelijker op de foto dan alleen. Als deze foto's dus niet goed gelukt zijn gaan we gewoon mijn eigen trouwfoto's in bruikleen geven aan communicatie.

Woensdag 13 augustus
Eerlijk duurt het langst. Daarom zal ik het maar vertellen. Ik heb helemaal geen verstand van paarden en voel me ook niet erg tot die dieren aangetrokken. Des te boeiender is het dan om het jubileumfeest te mogen meemaken van de Garderruiters in Garderen. Met verschillende onderdelen wordt een interessant programma geboden. En natuurlijk spelen de eigen leden in enkele onderdelen een belangrijke rol. Pracht paarden die Spaanse dansen uitvoeren. Hardrijwedstrijd met van die karretjes (die vast je vast anders meot aanduiden) erachter. Aan het eind was zelfs een show waarbij cowboys op kleine snelle paarden werkelijk de meest gewaagde kunsten uitvoeren. Knap wat je een paard allemaal kan leren. Maar ondertussen dwaalt soms mijn oog af naar al die vrijwilligers die dit allemaal maar weer op poten zetten. Alles is goed verzorgd. Aan een hapje en een drankje is gedacht. Je ziet ook dat de leden van zo'n rijvereniging ouwe bekenden van elkaar worden.

Zo heeft een paardenvereniging een sterk samenbindende betekenis voor het dorp. Daarom wensen we de garderenerruiters veel succes: op naar het volgende jubileum!

Donderdag 14 augustus
Op veel scholen in Barneveld wordt al sinds meer dan 15 jaar voorlichting gegeven door mensen uit het voormalig verzet. Zij proberen de leerlingen uit de eerste hand te betrekken bij de vragen van oorlog en vrede. Van strijd tegen discriminatie. Die oud-verzetsstrijders weten beter dan wie dan ook dat er nooit meer oorlog moet komen. Het moeilijke is dat de oorlog al een lange tijd achter ons ligt. Vanmiddag ga ik naar de heer Gieling in Oosterbeek. Deze oud-verzetsman heeft vanaf zijn 72ste tot zijn 87ste in Barneveld dit voorlichtingswerk gedaan.

De heer Gieling moet, hoe hard hij zich er ook tegen verzet, erbij gaan neerleggen dat deze taak hem te zwaar wordt. Hij heeft gemeld dat hij na 15 jaren van trouwe dienst gaat stoppen.

B&W hebben besloten deze man de Ereschaal van Barneveld uit te reiken. Zelfs de fotograaf van de Barneveldse krant was ervoor naar Oosterbeek gekomen. Een boeiende ontmoeting met een bijzonder mens. Hij is nog steeds niet klaar met de oorlog zegt hij. Maar volgens mij is hij eigenlijk niet klaar met de mens (dat zegt hij met regelmaat: ach de mens) . dat de mens telkens weer in de fout gaat, in het groot en het klein. Waardoor hij soms denkt dat het voor niks oorlog is geweest. Dat dreef hem natuurlijk ook tot zijn inspiratie om de scholen te bezoeken.

Een terecht besluit van B&W om deze man de ereschaal toe te kennen. Ik hoop dat het hem gegeven is nog een poosje van dit ereteken te mogen genieten.

Vrijdag 15 augustus
Vandaag had ik een afspraak met een moeder die haar beklag kwam doen over het feit dat ze niet in aanmerking komt voor bijzondere bijstand t.b.v. reiskosten voor haar zoon die naar het mbo in Utrecht gaat in het nieuwe schooljaar. De regels die de gemeente stelt aan bijzondere bijstand maken dat onmogelijk. Deze moeder maakte al wel gebruik van studiefinanciering voor haar zoon. Maar toen ik haar vroeg of ze (de afgelopen jaren) bijzondere bijstand had aangevraagd voor deelname aan een sportvereniging, en voor schoolkosten, zelfs voor een schoolreis, bleek dat ze daar nooit gebruik van had gemaakt. (en dat kun je niet met terugwerkende kracht alsnog aanvragen)

Met name voor mensen die geen cliënt van de sociale dienst zijn, maar wel op bijstandsniveau leven, worden, zo blijkt maar weer, niet optimaal bereikt. Scholen en sportverenigingen moeten, door ons aangemoedigd, de ouders van hun leerlingen en van hun sportleden veel nadrukkelijker wijzen op de voorzieningen bij de gemeente. We moeten er naar blijven streven dat iedereen die ervoor in aanmerking komt ook daadwerkelijk bijzondere bijstand krijgt; dat is geen gemeentelijke begrotingspost waarvan de bodem niet gezien mag worden.

U wilt reageren? Van harte welkom! Plaats hieronder uw reactie of stuur een mail naar de wethouder.