Op een paar dagen na was het oude ketenbeleid nog geen jaar oud en toch moest het alweer op de schop. Vanwege het gedogen van een situatie die in strijd is met het bestemmingsplan moet er sprake zijn van een tijdelijke situatie en moeten keten op termijn verdwijnen. De ChristenUnie-fractie had graag het oude beleid in stand gehouden en de goede keten een toekomst willen garanderen. Met teleurstelling heeft de fractie daarom ingestemd met de voorgestelde wijziging.

Onderstaand een bijdrage van Heimen Schuring

 Als u diep in ons hart zou kunnen kijken, zou u zien dat we helemaal niet willen instemmen met het voorliggende raadsvoorstel. Waarom morrelen aan beleid dat zorgvuldig tot stand is gekomen en waarbij de balans tussen het behouden van de positieve aspecten van keten en het wegnemen van de nadelen is gezocht en was gevonden?

Waarom veranderingen aanbrengen aan beleid dat nog niet eens in de praktijk kon worden toegepast? Barneveld is trendsetter in het serieus en verantwoord reguleren van keten. Waarom gaan we daar niet mee door?

Waarom binnen een jaar een totaal ander geluid laten horen? We hebben het ketenbeleid vastgesteld om de toekomst van de goede keten te waarborgen. Goede keten, waar de brandveiligheid goed is geregeld, waar goed toezicht is en waar in normale hoeveelheden drank wordt genuttigd wilden we een steun in de rug geven. Met de voorliggende aanpassing zullen ook de goede keten op termijn verdwijnen. We hebben de keetbezoeker, hun ouders, de grondeigenaren beloofd dat goede keten niets te vrezen hebben. Dat blijkt toch niet waar te zijn. Waarom?

Voorzitter, u merkt het: wij staan niet te juichen bij dit raadsvoorstel.

Het antwoord op de waarom-vragen, die ik zojuist stelde, is eigenlijk heel simpel: gedoogbeleid moet een tijdelijk karakter hebben.

We willen als raad beleid maken dat juridisch houdbaar is en niet omver gaat bij de eerste de beste rechtelijke toets. Als we dat willen, dan moeten we geen beleid hanteren, waarvan we weten dat het juridisch rammelt. Daarom moet het geldende ketenbeleid worden aangepast. Deze conclusie trekken we met een gevoel van teleurstelling. We hadden het graag anders gezien.

Wat nu? Waar moeten onze veelal jonge keetbezoekers heen als hun keet ophoudt te bestaan. Of: waar moet de komende generatie jongeren heen, die geen keet mogen beginnen? We hebben het hier niet over een kleine groep: 40 keten met gemiddeld 20 bezoekers geeft 800 jongeren die een alternatieve vrijetijdbesteding moeten krijgen.

In de commissievergadering hebben wij de wethouder gevraagd snel met alternatieven te komen. Deze vraag wil ik hier herhalen. Wij willen dat de wethouder voortvarend aan de slag gaat met het ontwikkelen van alternatieven. Dat hoeft hij niet alleen te doen, sterker nog: dat moet hij samen met de jongeren doen. En met de kerken. En met de verenigingen. Het moeten uitgaansgelegenheden zijn die vervolgens ook daadwerkelijk bezocht gaan worden. Aan lege soos-ruimtes hebben we niks. En aan hangjeugd in ons buitengebied al helemaal niks. Kan de wethouder toezeggen dat hij voortvarend aan de slag gaat met het creëren van alternatieven? En kan hij tevens toezeggen dat we over de voortgang op de hoogte worden gehouden?

Voorzitter, ik kom tot een afronding. Niemand kom bevroeden dat het ketenbeleid op dit specifieke punt zou stranden. Wel werd door het CDA de vraag gesteld of dit beleid niet strijdig is met landelijk beleid en heeft de VVD consequent het gevecht gevoerd tegen dit beleid. Een houding van ‘zie je wel, had ik het niet gezegd’ is wat ons betreft niet terecht. Het beleid is immers niet gestrand op landelijk beleid rond de horecawet, voedsel en warenwetten of alcoholmatigings regelgeving.

Laten we de werkelijkheid accepteren zoals hij is en, weliswaar met pijn in het hart, het beleid aanpassen. Zo kunnen de huidige goede keten blijven bestaan tot het moment dat de keet-eigenaren de keet van hun erf willen hebben. Daar is de huidige keetjeugd in ieder geval mee gediend.

Heimen Schuring

ChristenUnie