Het is al weer twee jaar geleden dat de gemeenteraadsverkiezingen werden gehouden. Deze raadsperiode is al weer op de helft! Wat vliegt de tijd! Misschien is het wel goed om als partij de balans van twee jaar hard werken op te maken. Misschien is het wel goed wanneer de leden en direct betrokkenen –en zelfs alle Barnevelders- eens aangeven hoe zij de ChristenUnie in Barneveld beleven; en vooral ook wat er in de komende twee jaren nog beter zou moeten.

Volgende maand is het alweer twee jaar geleden dat ik wethouder werd. Ik kan me bijna al niet meer herinneren dat ik in Barneveld begon. De eerste tijd zei ik per ongeluk nog wel eens Veenendaal i.p.v. Barneveld en kostte me dat een traktatie op echte Goudse stroopwafels. Maar dat gebeurt me nog hoogst zelden (gelukkig). Ook over mijn functioneren zult u een mening hebben. Hoe is het u bevallen dat Barneveld een ChristenUnie wethouder heeft? Merkt u het verschil met de tijd van vóór 2006 toen er geen wethouder vanuit de ChristenUnie was? Zijn er dingen waar ik nog aan moet werken, die verbetering vragen?

Ik hoor het graag van u!

Wat mij erg heeft teleurgesteld de afgelopen weken is de stigmatiserende aandacht voor het refo-karakter van Barneveld.  Zelfs het dagblad Trouw wijdde er een fors artikel aan. De inhoud ervan viel me tegen. Het lijkt wel alsof journalisten op zoek gaan naar wat zij willen horen en willen benadrukken. Er kunnen dan twee nieuwe kerken verrijzen en die kerken kunnen ook nog op een markante plaats staan en door hun volume duidelijk opvallen, maar wat zegt dat feitelijk echt? Betekent het dat de ontkerkelijking in Barneveld niet optreedt? Betekent het dat de reformatorische kerken sterker groeien dan andere kerkelijke gemeenschappen? Is het echt zo dat de niet-kerkelijk meelevenden onderhand een onderdrukte minderheid aan het worden zijn?

Door de aandacht die Barneveld in de media  krijgt, ontstaat een beeld van onze gemeente dat bijzonder eenzijdig  is. En dat zeg ik niet omdat ik de reformatorische kerken geen goede aandacht gun en niet waardevol zou vinden. Integendeel zelfs. Ik zeg het omdat er veel mensen zijn die zich in dergelijke aandacht in de pers niet herkennen en zich daardoor min of meer  een niet geaccepteerde Barnevelder gaan voelen. Het leidt ertoe dat andere belangrijke aspecten van Barneveld onderbelicht blijven. Iedere Barnevelder geeft door zijn eigen unieke persoon een bijdrage aan de veelkleurigheid van Barneveld. Waarom krijgt een snel groeiende christelijke gemeente als de Doorbrekers in Barneveld of het Kruispunt in Voorthuizen in de beeldvorming van Barneveld geen aandacht?

Waarom is de Barneveldse bedrijvigheid niet meer dan de moeite waard om in het vizier te krijgen? Is het niet heel bijzonder dat er nergens in Nederland zoveel inschrijvingen in de Kamer van Koophandel zijn als in Kootwijkerbroek? Is het ook niet in de gemeente Barneveld een vaststaand feit dat ook daar in een aantal gevallen openbaar en bijzonder basisonderwijs onder één dak wonen? Is het niet zo dat er in Barneveld ook twee Turkse verenigingen zijn waarvan er een één een gloednieuwe moskee in gebruik gaat nemen?

Nou kunt u zeggen dat papier geduldig is en dat u de krant altijd al met een korreltje zout las. Het is niet verkeerd om uw eigen kritische geest wakker te houden, ook bij het lezen van de krant.

Maar de echte vraag is volgens mij waarom de media zo graag zeggen dat Barneveld een reformatorisch bolwerk is. En waarom kennelijk de lezers dat ook graag horen (want de krant schrijft toch ook wat de lezers horen willen?). Het boek van Jan Siebelink “Knielen op een bed violen” is door honderdduizenden verslonden. Wat vinden lezers in dat boek wat hen aantrekt en bezighoudt? Is het een nostalgie naar een christelijk verleden in al zijn (uiterste) verschijningsvormen? Is het een welgemeende belangstelling voor het christelijke geloof? Of is het kijken naar oude kunst die wel interessant is maar waarvan het toch maar prettig is als het in een museum zou worden opgehangen?

Mijn wens zou zijn dat de aanwezigheid van kerken (al dan niet van reformatorische snit, al dan niet in kolossale gebouwen), dat de aanwezigheid van christenen burgers aanmoedigt en verblijdt. Dat de media met oprechte bewondering vaststellen dat christenen zoveel goeds brengen in de samenleving. Wat zou het geweldig zijn als uit statistieken zou blijken dat het aantal vrijwilligers, de offerbereidheid voor goede doelen, enz. boven gemiddeld hoog scoren. Wat zou het geweldig zijn als de mensen van verre kwamen kijken hoe het toch mogelijk is dat de criminaliteit, het huiselijke geweld, het aantal verkeersovertredingen en het aantal buurtbemiddelingen ver onder het landelijke gemiddelde blijven.

Nu ben ik misschien maar blij dat die statistieken niet in de krant komen. Want waarschijnlijk is het niet zo dat het aantal overtredingen vanwege rijden onder invloed, het aantal verkeersovertredingen, het aantal belastingontduikingen hier ook onder het gemiddelde liggen. Terwijl het natuurlijk wel zo zou moeten zijn!! Want elke christen zegt dat hij uit de liefde van Christus wil leven. Dat hij met liefde de geboden van God wil houden, ja alle tien! Eigenlijk is dat de echte reden waarom ik er moeite mee heb dat het reformatorische karakter van Barneveld zo zwaar belicht wordt. Omdat adeldom verplicht. En de mensen daar misschien niet zo veel van merken.

Er zijn twee jaren van de raadsperiode voorbij. En als wethouder is de termijn ook al weer bijna halverwege. Ik hoop dat er in mijn portefeuille heel veel tot stand komt tot nut voor alle Barnevelders. Maar meer nog hoop ik dat de mensen de ChristenUnie niet zien als een soort folkloristisch rudiment, maar als een bemoedigend teken van hoop.

Dankzij Christus en Zijn Geest.

Leen Verweij